تیم ملی والیبال ایران

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:والیبال ایران,عکس هایی از تیم ملی والیبال ایران,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

شنایی با لالیگا

لالیگا بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، به عنوان قوی‌ترین لیگ فوتبال اروپا معرفی شده‌است.

لیگ دسته اول اسپانیا از فصل 29/1928 به وجود آمده و بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، از آنجائی‌كه باشگاه‌های اسپانیایی در تورنمنت‌های اروپایی بهترین نتایج را كسب كرده‌اند، لالیگا به عنوان قوی‌ترین لیگ فوتبال اروپا معرفی شده است.

قوانین:

لیگ از 20 تیم تشكیل شده است كه در بازیهای رفت و برگشت، قهرمان را تعیین می‌كنند. مكان تیم‌ها در جدول، حاصل امتیازاتی است كه كسب می‌كنند: 3 امتیاز برای پیروزی، 1 امتیاز برای تساوی و بدون امتیاز برای شكست. برخلاف برخی لیگهای دیگر مثل بوندسلیگا، در زمان كسب امتیاز مساوی، تفاضل گل مد‌نظر نبوده است، بلكه نتیجه دیدار مستقیم دو تیم هم‌امتیاز ملاك قرار می‌گیرد.

بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، قهرمان و تیم دوم جدول راهی لیگ قهرمانان اروپا می‌شوند، تیم‌های سوم و چهارم باید در بازی‌های مقدماتی لیگ قهرمانان شركت كنند. تیم‌های رده پنج و شش نیز به جام یوفا راه پیدا می‌كنند. سه تیم آخر جدول هم به لیگ دسته دوم سقوط می‌كنند.

تاریخچه:

در سال 1926 فوتبال حرفه‌ای وارد اسپانیا شد. با فصل 29/1928 یك لیگ ملی یكپارچه ( لالیگا ) به وجود آمد كه در آن ده باشگاه برای كسب اولین عنوان قهرمانی با یكدیگر به رقابت پرداختند: اف. ث. بارسلونا، رئال مادرید، آتلتیكو بیلبائو، رئال سوسیه‌داد سن سباستین، آره‌ناس كلوب دو گتسكو، آتلتیكو مادرید، اسپانیول بارسلونا، اروپا بارسلونا، رئال یونیون ایرون و ریسینگ سانتاندر.

اولین قهرمانی را نیز اف. ث. بارسلونا با دو امتیاز برتری نسبت به رئال مادرید به دست آورد.

برای فصل 35/1934 لیگ به 12 باشگاه افزایش یافت.

در جریان جنگهای داخلی اسپانیا، در فصل‌های 39/1938 – 37/1936 هیچ مسابقه‌ای برگزار نشد. پس از پیروزی گروههای ضد جمهوری به رهبری ژنرال فرانچسكو فرانكو، دوباره رقابت‌ها از سر گرفته شد. به علاوه باشگاه‌هایی كه در نامشان جزئی غیر اسپانیایی نظیر فوتبال كلوب، ریسینگ، اسپورتینگ یا آتلتیك داشتند، مجبور به تغییر نام شدند. البته این قانون دوباره در دهه هفتاد در مواردی پس گرفته و لغو شد.

از فصل 42/1941 لیگ باشگاهی اسپانیا با 14 تیم، ‌از فصل 51/1950 با 16 تیم، و از فصل 72/1971 با 18 تیم برگزار شد. برای فصل 88/1987 تعداد تیم‌های لیگ به 20 تیم افزایش پیدا كرد و تا امروز نیز به همین صورت باقی مانده‌است.

یك استثنا در فصل 96/1995 و 97/1996 به وجود آمد. پس از پایان فصل 95/1994 دو باشگاه سلتاویگو و اف. ث. سویا به دلیل مقروض بودن به دسته پایین‌تر سقوط كردند و به جای آنها دو تیم رئال والادولید و آلباسته بالومپی كه از لحاظ ورزشی سقوط كرده بودند، در لیگ باقی ماندند. سران دو باشگاه سلتا و سویا و نیز هواداران این دو تیم به این قضیه واكنش نشان دادند. اعتراض آنها نسبت به سقوط اجباری توأم با موفقیت بود. پس از آن لیگ به 22 تیم افزایش پیدا كرد، چرا كه والادولید و آلباسته هم در مقابل تصمیم فدراسیون فوتبال این كشور مبنی بر سقوط آنها به دسته دوم اعتراض كرده و در لیگ ماندگار شدند. پس از دو فصل اما، لیگ دوباره به 20 تیم كاهش پیدا كرد.

فهرست قهرمانان باشگاه‌های اسپانیا (لالیگا):

2009-بارسلونا

2008-بارسلونا

2007- رئال مادرید
2006- اف.ث.بارسلونا
2005- اف.ث.بارسلونا
2004- اف.ث.والنسیا
2003- رئال مادرید
2002- اف.ث. والنسیا
2001- رئال مادرید
2000- دیپورتیوو لاكرونیا
1999- اف.ث. بارسلونا
1998- اف.ث.بارسلونا
1997- رئال مادرید
1996- آتلتیكو مادرید
1995- رئال مادرید
1994- اف.ث.بارسلونا
1993- اف.ث.بارسلونا
1992- اف.ث.بارسلونا
1991- اف.ث.بارسلونا
1990- رئال مادرید
1989- رئال مادرید
1988- رئال مادرید
1987- رئال مادرید
1986- رئال مادرید
1985- اف.ث. بارسلونا
1984- آتلتیك بیلبائو
1983- آتلتیك بیلبائو
1982- رئال سوسیه‌داد سن سباستین
1981- رئال سوسیه‌داد سن سباستین
1980- رئال مادرید
1979- رئال مادرید
1978- رئال مادرید
1977- آتلتیكو مادرید
1976- رئال مادرید
1975- رئال مادرید
1974- اف.ث.بارسلونا
1973- آتلتیكو مادرید
1972- رئال مادرید
1971- والنسیا سی.اف
1970- آتلتیكو مادرید
1969- رئال مادرید
1968- رئال مادرید
1967- رئال مادرید
1966- آتلتیكو مادرید
1965- رئال مادرید
1964- رئال مادرید
1963- رئال مادرید
1962- رئال مادرید
1961- رئال مادرید
1960- اف.ث.بارسلونا
1959- اف.ث.بارسلونا
1958- رئال مادرید
1957- رئال مادرید
1956- آتلتیك بیلبائو
1955- رئال مادرید
1954- رئال مادرید
1953- اف.ث.بارسلونا
1952- اف.ث.بارسلونا
1951- آتلتیكو مادرید
1950- آتلتیكو مادرید
1949- اف.ث.بارسلونا
1948- اف.ث.بارسلونا
1947- آتلتیك بیلبائو
1946- اف.ث.سویا
1945- اف.ث.بارسلونا
1944- اف.ث.والنسیا
1943- آتلتیك بیلبائو
1942- اف.ث.والنسیا
1941- آتلتیكو مادرید
1940- آتلتیكو مادرید
[جنگ‌های داخلی اسپانیا]
1936- آتلتیك بیلبائو
1935- بتیس سویا
1934- آتلتیك بیلبائو
1933- رئال مادرید
1932- رئال مادرید
1931- آتلتیك بیلبائو
1930- آتلتیك بیلبائو
1929- اف.ث.بارسلونا

ركوردداران بازی در لالیگا:

آندونی زوبی‌زارتا 1998-1981 622 بازی بارسلونا

اوزه‌بیو 2002-1983 543 بازی رئال والادولید

بویو 1997-1976 542 بازی رئال مادرید

مانوئل سانچز 2001-1983 524 بازی رئال مادرید

میگوئل سولر 2003-1983 504 بازی رئال مایوركا

فرناندو هیه‌رو 2003-1986 497 بازی رئال مادرید

خوزه ماریا باكرو 1997-1980 483 بازی بارسلونا

لورن 2002-1984 482 بازی رئال سوسیه‌داد

خواكین آلونسو گونزالس 1992-1977 479 بازی اسپورتینگ گیخون

خوزه رومن لابورو 1985-1967 469 بازی بتیس سویا

ركوردداران گلزنی لالیگا :

تلمو زارائونائیندیا 1955-1940 251 گل آتلتیك بیلبائو

هوگو سانچز 1994-1981 234 گل رئال مادرید

آلفردو دی استفانو 1966-1953 227 گل رئال مادرید

سزار 1960-1941 226 گل بارسلونا

كوئینی 1987-1970 219 گل اسپورتینگ گیخون

پاهینو 1956-1943 210 گل رئال مادرید

موندو 1951-1939 195 گل والنسیا

رائول تاكنون -1994 187 گل رئال مادرید

سانتیانا 1988-1970 186 گل رئال مادرید

خوان آرزا اینیو 1984-1974 182 گل سویا

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی کامل لالیگا,لالیگا,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

رونالدو

کریستین رونالدو

بیو گرافی بسیار بسیارکامل و جالب و دقیق کریس رونالدو...

بیوگرافی کریستینو رونالدو:

اسم کامل: کریستینو رونالدو دوس سانتوز آویرو

اسم مستعار: کریس/ ران/ رانی/ سلطان اس تی پاور

تاریخ تولد: دوشنبه/ ۵ فوریه سال ۱۹۸۵

محل تولد: فانشال/ پرتغال

قد: ۱۸۴ سانتیمتر (6ft. 1in)

فیلم مورد علاقه: حس ششم

بازیگر زن مورد علاقه: انجلینا جولی

رنگ مورد علاقه: سفید و قرمز

عدد مورد علاقه: ۷

نوشابه ی مورد علاقه: کوکا کولا

رنگ مو/ رنگ چشم: ای روشن/ ای

اصلیت: کریستین (christian) کاتولیک

نام مادر: ماریا دالرس دوس سانتوز آویرو

نام پدر: جوز دینیز آویرو

نام برادر: هوگو آویرو

نام خواهر ها: الما آویرو/ کاتیو آویرو

نام عمو/ دایی: الکس اویرو

تلفن همراه: نوکیا ۶۲۳۰

ماشین ها: پورش (سیلور) / فراری (قرمز)

کریستینو رونالدو هافبک جوان تیم ملی فوتبال پرتغال که در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در مقابل ایران از گروه D به میدان رفت و در کسب برد ۲ بر صفر مقابل ایرانی ها سهم به سزایی داشت و بعد به خاطر برخوردش با وین رونی در بازی با انگلستان خبر ساز شد ۲۱ سال پیش در کشور پرتغال متولد شد.
او دقیقا در تاریخ پنجم فوریه سال ۱۹۸۵ (۱۶ بهمن سال ۱۳۶۴) و در حومه شهر فونچال از سانتو آنتونیو پرتغال چشم به جهان گشود.
پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش نیز به امور منزل می پرداخت با این حال او تنها فرزند خانواده اش به شما رنمی رفت. زیرا با وجود کریستینو وهوگو و الما و کاتیاف خانواده ی رونالدو شش نفره بود.
کریستینو از همان سال های کودکی نشان داد که علاقه ی زیادی به توپ دارد. از این رو هر وقت که توپ به دست می گرفت با هم سن و سال هایش سرگرم فوتبال می شد و وقتی در شش سالگی وارد مدرسه شد با دوستان و همکلاسی ها به بازی فوتبال می پرداخت. خانم ((ماریا دوس سانتوز)) یکی از معلمان او در دوران دبستان می گوید:
((خوب به خاطر دارم از همان زمانی که کریستینو دوران دبستان را آغاز کرد خیلی به بازی فوتبال علاقه داشت. او هر گاه که فرصت می کرد در ساعات ورزشی یا اوغات فراغت از درس مشغول فوتبال می شد.
توپ فوتبال جورابی:
معلم کریستینو درست می گوید علاقه ی وی به فوتبال بی حد و حصر بود. خودش می گوید:
((از کودکی علاقه ی زیادی به فوتبال داشتم به همین خاطر وقتی صاحب توپ بودم وقت را هدر نمی دادم و فوری سرگرم بازی می شدم. هر وقت هم که توپی در کار نبود با هر چیزی که شبیه توپ فوتبال بود دست به انجام فوتبال می زدم. شاید باورتان نشود ولی حتی گاهی جورای هایم را از پا در می آوردم و دولنگه جوراب را در هم می کردم تا فرضا توپی درست شود و بتوانم با آن فوتبال بازی کنم...))
حضور در رده ی باشگاهی:
این همه علاقه و شور و شوق نسبت به فوتبال از دید خانواده کریستینو دور نماند به همین دلیل پدرش که متوجه شور و شوق پسرش نسبت به فوتبال شده بود اجازه داد تا در همان سنین کم به صورت جدی و در قالب باشگاهی به فراگیری صحیح فوتبال بپردازد.
لذا این نوجوان با استعداد خیلی سریع مدارج ترقی را در تیم های فوتبال طی کرد تا جایی که در سال ۲۰۰۳ از تیم اسپورتینگ جدا شد و سر الکس فرگوسن مربی منچستر یونایتد که او را کشف کرده بود وی را به عنوان پدیده ای جوان به تیم خود برد.
در این تیم انگلیسی کریستینو که از تکنیک نابی همچون بازیکنان یرزیلی برخوردار است... بیش از پیش توانست خود را در علم حرفه ای فوتبال مطرح سازد.
به همین خاطر بسیاری از کارشناسان وتحلیل گران اعتقاد دارند حضور در منچستر یونایتدبیش از پیش باعث معرفی این بازیکن به دنیای حرفه ای فوتبال شد.
سابقه ی ملی:
اما از لحاظ ملی مسابقات جام ملت های ۲۰۰۴ که در کشور او یعنی پرتغال انجام گرفت.. توانست برای اولین بار این بازیکن خط میانی و خصوصیات خوبش را به جهانیان معرفی کند.
کریستینو رونالدو اگر چه در آن مسابقات همراه تیمش نتوانست فاتح شود و پس از تیم شگفتی ساز یونان تیم دوم شد.. معذالک خصوصیات خوب او از طریق یک تورنمنت مهم نظیر جام ملت ها عیان گشت.
پس از آن کریستینو در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ با تیم ملی کشورش خوش درخشید.
او انقدر خوب کار کرد که یکی از کاندید های کسب عنوان پدیده جوان جام بود که البته در ای زمینه به تشخیص گروه فنی فیفا لوکاس پودولوسکی مهاجم ۲۱ ساله و جوان آلمان ها گوی سبقت را از وی ربود و کریستینوی جوان دوم شد.

عملکرد کریتینو رونالدو در سال ۲۰۰۶:تعداد بازی های انجام داده: ۳۳
تعداد حضور در ترکیب اصلی از ابتدا: ۲۴
تعداد حضور به عنوان بازیکن تازه نفس و تعویضی:۸
گل زده:۹
پنالتی: -
کارت زرد: ۸
کارت قرمز: ۱
مجموع کل دقایق بازی انجام داده: ۲۲۹۱ دقیقه
فعالیت باشگاهی:فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳: اسپورتینگ لیسبون... ۳ گل زده... ۲۵ بازی
فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴: منچستر یونایتد ۴ گل زده - ۲۹ بازی ( ۵ بازی در لیگ قهرمان)
فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵: منچستر یونایتد... ۵ گل زده و ۳۳ بازی و ۸ گل زده
فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶: منچستر یونایتد.. ۹ گل زده و ۳۳ بازی ( یک گل زده در لیگ قهرمانان اروپا و ۸ بازی اینجام شده)
افتخارات:سال ۲۰۰۴: نایب قهرمان اروپا
سال ۲۰۰۴: قهرمان جام حذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: برنده ی جام خذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: عضو تیم چهارم جام جهانی ۲۰۰۶- آلمان.

دوران کودکی کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو در پنجم فوریه سال 1985 در دهکده ی فونچال واقع در جزیره ی مادیرای پرتغال متولد شد. او کوچکترین عضو خانواده ای شش نفره به حساب می آمد و دو خواهر به نام های الما و کاتیا و یک برادر به نام هوگو داشت. مادر کریس "ماریا دولارس دو سانتوس" و پدرش "ژوزه دنیس آویرو" نام داشت. نام دوم کریس رونالدو را پدرش به خاطر علاقه ای که به "رونالد ریگان" رئیس جمهور اسبق آمریکا داشت، رونالدو انتخاب کرد به طوری که این نام یعنی رونالدو نام رایجی در پرتغال به شمار نمی آید البته انتخاب این نام دلایل سیاسی نداشت و "رونالد ریگان" هنرپیشه ی مورد علاقه ی پدر کریس بود. کریستیانو از سه سالگی فوتبال را روی ماسه های مادیرا آغاز کرد و مادر و خانواده اش هم همیشه در روز تولدش به جای اسباب بازی، دوچرخه و کامپیوتر که بچه های معمولی به آن ها علاقه دارند به درخواست خود کریس به او توپ هدیه می دادند و این علاقه ی زیاد کریس کوچک را به فوتبال نشان می داد. کریس پس از وردودش به مدرسه در سن شش سالگی به صورت جدی تری به فوتبال پرداخت. نکته جالب در مورد او این است که در کودکی به او لقب "گریه کن " را می دادند چون وقتی هم سن و سالانش از او در کار های مختلف پیشی می گرفتند، تنها با صدای بلند گریه می کرد. همین خصوصیات حسادت او بود که توانست به کریستیانو رونالدو کمک کند تا فوتبال را به صورت حرفه ای و در بالا ترین سطح یاد بگیرد. هرچند او در مدرسه و خانه تنیس روی میز هم بازی می کرد و در آن مهارت خوبی هم داشت به طوری که یک بار هم می خواست عضو تیمی در این رشته ی ورزشی شود ولی در نهایت تصمیم گرفت که سراغ عشق حقیقی اش یعنی فوتبال برود و آن را پی بگیرد. کریس از کودکی طرفدار باشگاه اس. ال. بنفیکای لیسبون بود ولی تقدیر چنین رقم خورد که او در آینده به تیم اسپورتینگ لیسبون بپیوندد. اولین بازی کریس در تیم آماتور آندورینیا بود که پدرش هم در همین تیم به عنوان تدارکاتچی فعالیت می کرد. در سال 1995، یعنی در ده سالگی کریس، دو باشگاه خوب منطقه ی مادیرا یعنی ماریتیمو و ناسیونال علاقه داشتند او را به تیم خود بیاورند. ماریتیمو که باشگاه بزرگ تر بود به خاطر از دست رفتن قرار ملاقات با "روی سانتوس" مربی آندورینیا، شانس به دست آوردن کریس رونالدو را از دست داد و تیم همسایه یعنی ناسیونال موفق به جذب کریس شد. کریس پس از یک سال بازی در ناسیونال و بردن عنوان قهرمانی رده ی نونهالان، تنها با سه روز تمرین به اسپورتینگ لیسبون پیوست. کریس همیشه رفتن به این باشگاه را مدیون زحمات مادرش می داند. بازی در اسپورتینگ لیسبون بازی در این تیم سختی های خاصی را برای کریس نوجوان به همراه داشت، او از خانواده اش جدا بود و تنها راه ارتباط او با خانواده اش، تماس های تلفنی بودند که او را به خانواده اش نزدیک می کردند. سایر بازیکنان تیم همواره کریس را به خاطر لهجه ی مادیرایی اش مسخره و تحقیر می کردند اما کریس با وجود سختی هایی که در این تیم می کشید، راه خود را آرام آرام طی می کرد. مربی اسپورتینگ لیسبون همواره به استعداد ذاتی و هوش فردی در انجام بازی فوتبال تاکید می کرد و رونالدو هم سعی می کرد هرچه استعداد دارد،پرورش دهد و از آن ها به بهترین نحو ممکن بهره ببرد و خود را تبدیل به یک بازیکن حرفه ای فوتبال کند. اما اولین بازی کریس رونالدو با شماره ی بیست و هشت اسپورتینگ در برابر " موریرنسه" بود که کریستیانو در این بازی دو گل زد که شروع خوبی در آلکوچته یا کارخانه ی فوتبال لیسبونی ها به حساب می آمد. برای بازی های قهرمانی جوانان زیر 17 سال به تیم ملی دعوت شد و این بار توسط " ژرارد هولیه" سرمربی وقت لیورپول مورد توجه قرار گرفت. رونالدو در آن موقع 16 سال سن داشت. مدیران لیورپول با جذب کریس رونالدو مخالفت کردند چون اعتقاد داشتند که او جوان است و بازیکن بهتر از او فراوان و این شد که کریس به شیاطین سرخ پیوست تا بلای جان لک لک های آنفیلد شود. جلب توجه سر آلکس فرگوسن و حضور در منچستر یونایتد در تابستان 2003 بود که اسپورتینگ در یک بازی اروپایی مقابل منچستر یونایتد قرار گرفت و با نتیجه ی سه بر یک به پیروزی رسید و کریستیانو رونالدو هم در این بازی خوش درخشید. آن شب، بعد از بازی، همه ی بازیکنان یونایتد از هنرنمایی کریستیانو رونالدو که هم زمان در دو گوش راست و چپ و با هر دو پا می توانست دفاع حریف را به هم بریزد، سخن می گفتند طوری که سر آلکس فرگوسن را راضی کردند تا او را جذب تیم خودشان کند. سر آلکس فرگوسن هم همین نظر را داشت و در ضمن بازیکن شماره ی هفت تیمش یعنی دیوید بکام را با وضع افتضاحی یعنی با زدن کفش خود به پیشانی اش، عملا از تیم اخراج کرده کرده و هوادران تیم را از خودش رنجانده بود. بنابراین فرصت را غنیمت شمرد و از کریس دعوت کرد که با منچستر یونایتد قرار داد امضا کند. قبل از حضور کریستیانو رونالدو، دارن فلچر تنها گزینه برای پوشیدن شماره ی هفت مشهور یونایتد بود اما حالا سر آلکس فرگوسن این جوانک 18 ساله ی پرتغالی را شایسته ی این شماره می دانست. بالاخره کریستیانو رونالدو همراه با جنجال و حاشیه های فراوان با قرار دادی 12/24 میلیون پوندی از تیم راه راه سبز و سفید پوش به جمع شیاطین سرخ آمد. سر آلکس فرگوسن آماده بود که شماره ی هفت افسانه ای تیمش را به او بسپارد ولی کریستیانو رونالدو همان شماره ی بیست و هشت تیم گذشته اش را می خواست و معتقد بود در صورت پوشیدن شماره ی هفت انتظارات و توقعات مردم هوادار یونایتد از او بالا خواهد بود. فرگوسن با وجود این، شماره ی هفت را به این بازیکن تازه وارد داد تا بعد ها جواب اعتماد بزرگش را بگیرد. در واقع جورج بست اولین کسی بود که به شماره ی هفت منچستر یونایتد معنا داد. دیگر شماره ی هفت پشت پیراهن هر کسی دیده نمی شد. او کسی بود که توپ طلای اروپا را هم در این تیم از آن خود کرده بود. بعد از بست نوبت به نا م های بزرگ دیگری نظیر برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکام رسید و حالا که دیوید بکامی در کار نبود شماره ی هفت به کریستیانو رونالدو می رسید. هر چند در آن زمان همه فکر می کردند فرگوسن با دادن این شماره به او می خواهد خاطره ی بکام را از یاد ها ببرد. کریس رونالدو قبل از ورود به منچستر یونایتد، از طرف آرسن ونگر سرمربی آرسنال هم دعوت به حضور در تیمش شده بود ولی چون منچستر یونایتد مبلغ گران قیمت تری را پیشنهاد کرده بود، آن ها پاپس کشیده بودند. در فصل 2004-2003 نخستین نمایش جانشین وین رونی برابر بولتون از دقیقه ی 61 بازی شروع شد، کریس گل نزد اما دو پاس گل داد و تماشاگران اولد ترافورد را به وجد آورد و در نتیجه ی برد چهار بر صفر تیمش مقابل تیم رقیب سهیم شد. کریس اوایل کار خود در منچستر یونایتد چند کارت قرمز و زرد دریافت کرد که نشان از ناپختگی این ستاره ی جوان بود. بازی های کریس در روز های نخست برای هواداران بسیار زجر آور و اعصاب خرد کن بود. چرا که بسیار خودخواه و تک رو بود و به بازی تیمی اهمیت چندانی نمی داد. به ویژه آن که منچستر پایه و اساس برنامه های تیمی اش روی حرکات گروهی و تیمی بود و بازی انفرادی در میان آن ها معنایی نداشت هم چنین همان طور که قبلا هم گفته شد کریس رونالدو بسیار زود از کوره در می رفت و در زمین عصبانی می شد. شب زنده داری های او و حضور در کلوب های شبانه هم از دلایل دیگری بود که او را با وجود این که بازیکن مهره و تکنیکی به حساب می آمد، غیر قابل تحمل می ساخت ولی او همیشه تحت حمایت های بی شائبه ی سر آلکس فرگوسن قرار داشت و همه ی این ها کریس را ملزم می ساخت تا روزی پاسخ حمایت های فرگوسن را بدهد. در آگوست 2003، کریس اولین بار با پیراهن سرخ تیم ملی پرتغال در مقابل قزاقستان ظاهر شد و به یورو 2004 رفت ( زمانی که تیم پرتغال فینال را به تیم یونان باخت، گریه کرد و از این که تیمش نتوانست دل هموطنانش را به دست آورد، بسیار ناراحت شد.) و با تیم المپیک پرتغال در المپیک 2004 بازی کرد و با یونایتد هم قهرمان جام حذفی انگلیس شد. کریس رونالدو در 29 اکتبر 2005، هزارمین گل یونایتد را در لیگ برتر انگلستان به ثمر رساند. او در سال 2005 از طرف فیفابه عنوان بهترین فوتبالیست جوان جهان انتخاب شد. کریس تحت نظر فرگوسن پیشرفت های بسیاری کرد. فرگوسن به خاطر او حتی به بازیکن ستاره ی تیمش پشت کرد و زمانی که خبر هایی از درگیری کریس رونالدو و رودفن نیستلروی، دیگر بازیکن منچستر یونایتد، به گوش می سرید و گفته می شد که کریس باشگاه را ترک خواهد کرد، رودفن نیستلروی از تیم خارج شد و قرار داد کریستیانو رونالدو تا سال 2010 تمدید شد. هواداران رفته رفته ارزش رونالدو را درک و او را تبدیل به بازیکن محبوب خود کردند. کریس رونالدو در اولین جام جهانی خود، در سال 2006 در بازی های مقدماتی جام جهانی، زمانی که در تاریخ 7 سپتامبر 2005، تیم ملی پرتغال با تیم ملی روسیه مصاف داشت، تنها چند ساعت قبل از بازی، خبر مرگ پدرش، ژوزه دنیس آویرا راشنید ولی مجبور بود در ترکیب تیمش حضور داشته باشد. او در بازی حضور پیدا کرد و اطمینان داشت که روح پدرش هم در ورزشگاه حاضر بود. بعد از بازی سرآلکس فرگوسن اورا به زادگاهش مشایعت کرد. در همین سال، او از سوی فیفا بیستمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال لقب گرفت. دو ماه بعد از خبر مرگ پدرش، او را به همراه مردی دیگر به اتهام آزار جنسی بازداشت کردند ولی کریستیانو خود را از تمامی اتهامات تبرئه کرد و همه ی این مسائل را توطئه ای برای بد نام کردن خود دانست. در همین سال، رونالدو پس از حادثه ی سونامی همراه با هم تیمی هایش، به اندونزی سفر کرد و کارهای خیر خواهانه ای برای مردم آن جا انجام داد و هزینه ی سفر یک پدر و پسرش را که از بازماندگان آن حادثه بودند، برای دیدن بازی های جام جهانی فوتبال تقبل کرد و خانه ای برای آن ها تهیه کرد و سمبل کمک به بازماندگان سونامی نام گرفت. در جام جهانی 2006 ، اولین گل جام جهانی خود را در برابر ایران به ثمر رساند و سپس در مرحله ی یک چهارم نهایی در 8 جولای2006 باعث اخراج هم تیمی خود "وین رونی" در بازی با تیم ملی انگلستان شد. هواداران وین رونی در منچستر انگلیس قیامت به پا کردند و به نشانه ی اعتراض به کریس رونالدو، شیشه های خانه ی گران قیمت او را در منچستر شکستند که همین باعث شد شایعاتی مبنی بر جدایی او از منچستر یونایتد شنیده شود. از آن سو هم "مرچه رومرو"، نامزد اسپانیایی کریس رونالدو از او درخواست می کرد که مدتی از منچستر و منچستر یونایتد دور باشد و کریس هم قصد جدایی از منچستر یونایتد و رفتن به رئال مادرید را داشت اما سر آلکس فرگوسن که همواره او را حمایت می کرد و چون پسر خود او را دوست می داشت، مانع این اتفاق شد. ( سر آلکس فرگوسن، به شدت به کریستیانو رونالدو علاقه مند است و او را همچون پسر خوانده ی خود می داند.) در سال 2006 و قبل از جام جهانی فوتبال، کریس رونالدو با منچستر یونایتد قهرمان جام اتحادیه ی فوتبال انگلستان هم شده بود و در سال 2006 بود که کریس بهترین بازیکن جوان جهان از سوی اتحادیه ی فوتبالیست های حرفه ای شد و هم چنین در همین سال در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت و بهترین بازیکن ماه لیگ برتر در ماه های نوامبر و دسامبر 2006 هم شد تا افتخارات خود را بیشتر و بیشتر کند. رونالدو همراه با تیم ملی پرتغال، علیرغم حاشیه های اولیه و پیامد های بعدی (به خاطر تحریک داور برای اخراج وین رونی)، در رده ی چهارم جهان قرار گرفت که بزرگترین افتخار او در طول تاریخ فوتبالیست بودنش به حساب می آید. سال 2007 با منچستر یونایتد سال 2007-2006، کم کم موتور گل زنی کریس رونالدو روشن شد و او در لیگ برتر در طی سی و چهار بازی فصل، 17 گل به ثمر رساند. در تنها حضورش در جام اتحادیه ی انگلیس هیچ گلی به ثمر نرساند و در لیگ اروپا هم در 11 بازی، سه گل زد و نتیجه ی تلاش او و هم تیمی هایش در یونایتد به دست آوردن عنوان قهرمانی لیگ برتر در سال 2007 میلادی بود که بعد از سال ها از آن منچستر یونایتد می شد. او و هم تیمی هایش در جام خیریه سال 2007 نیز جام را بالا ی سر خود گرفتند. کریس رونالدو در سال 2007 بهترین بازیکن سال پرتغال شد و عناوینی مانند بهترین بازیکن جوان سال انگلیس، بهترین بازیکن سال انگلیس، بهترین بازیکن سال از نگاه تماشا گران،بهترین مهاجم سال و بهترین بازیکن فصل لیگ برتر را به دست آورد و در تیم منتخب لیگ برتر هم در همین سال حضور داشت ولی در رقابت با کاکای برزیلی برای دریافت توپ طلا، موفقیتی به دست نیاورد و کاکا این جایزه را به خانه برد. اوج پیشرفت کریستیانو رونالدو در سال 2008 با شیاطین سرخ شایسته است قبل از پرداختن به موفقیت های کریس رونالدو در فصل 2008- 2007 اندکی از و روحیه ی با نشاط و توانایی های او بگوییم. کریستیانو رونالدو اولین نفری بود که در تمرینات منچستر یونایتد حضور می یافت و به تمرین و بدن سازی می پرداخت طوری که همواره تعجب هم تیمی هایش را بر می انگیخت. ادوین ون در سار در مورد او می گوید:" او زودتر از همه در تمرینات حاضر می شود، گویی همواره در کمپ زندگی می کند." او همیشه لبخند می زند و شاداب و جذاب است. او در بازی های یورو 2004 و جام جهانی 2006 به عنوان جذاب ترین بازیکن انتخاب شد. روابط او با همه خوب و دوستانه است به خصوص با بچه ها. او با آلبرتو جاردیم، فرماندار زادگاه خود دوست صمیمی است. هرچند که او خیلی در زندگی از دوستان صمیمی برخوردار نبوده است و این مربوط به ذات و شخصیت او می شود که به راحتی کسی را به عنوان دوست صمیمی خود اتنخاب نمی کند و مادر و برادرش را صمیمی ترین دوستان خود می داند. تکنیک را می توان با نگاه به بازی رونالدو تعریف کرد؛ نه فقط در حرکات پا به توپ و دریبل زدن، بلکه در شوت های بیرون پا و نوک پا و دیگر تکنیک هایی که یک بازیکن کامل به آن ها نیاز دارد. سبکی که رونالدو بازی می کندیک نو آوری در دنیای مستطیل سبز به حساب می آید. او یک هافبک است ولی به واقع در منچستر یونایتد هیچ وظیفه یا پست خاصی برای او تعریف نشده است. او به همان اندازه که وظیفه دارد گل بزند، باید گل بسازد و همان قدر که باید دریبل کند، باید پاس بدهد. حرکات او با توپ، پر است از ریزه کاری های زیبا و با ظرافت، پا عوض کردن های او حین نفوذ از کناره ها، پاس های چیپ ناگهانی پشت سر مدافعان، پاس های عمقی دقیق در شرایطی که بدنش وانمود می کند که قصد فرستادن توپ به سمتی دیگر را دارد و بسیاری از حرکات دیگر که او راتبدیل به بازیکنی کرده است که مهار او یعنی مهار تیم. میانگین مسافتی که او در زمین طی می کند، به 11 کیلو متر می رسد البته در بسیاری از بازی ها حتی تا 13 کیلو متر هم می دود و همه ی این ها از او یک بازیکن کامل می سازد. فصل 2008-2007 برای کریستیانو رونالدو یک فصل کاملا رویایی به شمار می آمد. او در این فصل با منچستر یونایتد موفق ترین فصلش را گذراند و توانست در یک فصل 42 گل برای تیمش به ثمر برساند. سی و یک گل در لیگ برتر، هشت گل در لیگ قهرمانان اروپا و سه گل در مسابقات دیگر که این آمار نه تنها برای یک هافبک تهاجمی بلکه برای یک تمام کننده ی کلاسیک هم رویا بود. او در این سال بود که برای دومین بار پیاپی با منچستر یونایتد قهرمان لیگ برتر انگلیس شد و در فینال بازی لیگ قهرمانان مقابل تیم چل

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:زندگی نامه ی رونالدو,رونالدوی پرتقالی,رونالدو,کریستین رونالدو,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

زندگي نامه ي ليونل مسي

زندگي نامه ي ليونل مسي

ليونل مسي درتاريخ بيست و چهارم جون سال1987 در بوينس آيرس

آرژانتين چشم به جهان گشود

پدرش خورخه نام داشت. در کودکي فوتبال بسيار خوبي داشت. امّا در نوجواني بيماري بدي گرفت و باعث به آمدن او به بندر بارسلون اسپانيا براي درمان شد. بيماري اش خوب شد. باشگاه بارسلونا از او دعوت کرد تا در تيم جوانان بارسا فوتبال خوبش را نمايش دهد. در بارسا درخشيد و خانواده اش براي اقامت به بارسلون آمدند. لئوآنقدر گلزني کرد تا به تيم بزرگسالان بارسا رفت. در اولين بازيش درآرژانتين مسي مثل ستاره درخشيد و پيراهنش را به پدرش هديه داد . همچنين در اولين بازيش در ليگ قهرمانان با چلسي به قدري درخشيد که شهرت جهاني گرفت. در بازي برگشت در حال درخشيدن بازيکنان چلسي او را به مدّت 6 ماه مصدوم کردند. به طوري که به اولين بازي جام جهاني 2006 نرسيد. امّا در بازي بعدي که آرژانتين صربستان را 6 تايي کرد گل زيباي ششم را به ثمر رساند.در بازي يک چهارم در مقابل آلمان بازي نکرد و روي نيمکت نشست.آرژانتين بازي را واگذار کرد به طوري که بيشتر کارشناسان فوتبال عقيده داشتند که با وجود مسي آرژانتين به نيمه نهايي راه پيدا مي کرد و از گردونه ي رقابت ها حذف نمي شد.به همين خا طر پکرمن سر مربي آرژانتين را اخراج کردند. بعد از جام جهاني 2006 آلمان، پيشنهادهاي زيادي به مسي شد –از جمله پيشنهاد 7ميليارد و 200ميليوني اينتر که معادل با 8 ميليون يورو بود- اما ليونل بارسا را ترجيح داد و پيشنهادها را رد کرد. در لاليگا در نيم فصل اول در بازي با سويا به مدّت 5 ماه مصدوم شد.اما در نيم فصل دوم در بازي برگشت با رئال مادريد هت تريک کرد. گل دقيقه 5 را با 10، 11 را با 22، و 72 را با 92 جواب داد و تيمش را از عزاي عمومي در آورد. او گفت:" من اين سه گل را به بارسا بدهکار بودم." و گفت:"اولين هت تريکم بود و فقط در محله مان هت تريک کرده بودم." او در مورد گل ها افزود :" صحنه منجر به گل اول را بارها با خود مرور کردم، پاس اتوئو بسيار خوب بود و در فضايي بسيار مناسب به من رسيد، خروج کاسياس سريع و بي نقص بود، اما با توجه به موقعيتي که در آن قرار داشتم توانستم بهترين ضربه ممکن را بزنم و آن را به شکلي زيبا وارد دروازه کنم . گل دوم را به خاطر دارم، محوطه جريمه شلوغ بود و بازيکنان زيادي در آن حضور داشتند بنابراين نمي توانستم توپ را به هر جايي که مي خواستم بفرستم. احتمال زيادي وجود داشت ضربه ام به بازيکنان برخورد کند امّا خوشبختانه توانستم آنگونه که مي خواستم به توپ ضربه بزنم.عملا هيچ کس نمي توانست مانع از ورود توپ به داخل دروازه شود.گل سوّم امّا شکل متفاوتي داشت.حرکتي کاملا انفجاري بود.رونالدينهو به من نگاه مي کرد و متوجه شدم مي خواهد مرا پا به توپ کند.در فضاي محدودي که پيش رويم بود حرکت کردم الگرا آنجا بود و کاسياس هوشيار به نظر مي رسيد .از اين که توانستم توپ را با آن کيفيت وارد دروازه کنم بسيار خوشحالم."مسي ششمين کسي بود که در پيراهن بارسا در مقابل رئال هت تريک مي کند. در جام قهرمانان دو سال بعد در مقابل ليون 2 گل زد. ودر فصل بعد لا ليگا در همه ي بازي ها گلزني کرد و هم اکنون آقاي گل اسپانياست.

او تا به حال 2 گل همانند مارادونا زده است . يکي گل مارادونا را به انگلستان که مسي به ختافه با دريپل کردن 6 نفر انجام داد و گل ديگر مارادونا که با دست گل کرد را مسي به اسپانيول زد و چنين کرد که با سر درون دروازه جای داد.

اين علت ها و علت ها ي ديگري است که او را به مارادونا ي دوم معروف کرده است.......

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:زندگي نامه ي ليونل مسي,لیونل مسی,زنگی نامه ی مسی,مارادونایدوم ,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تیم ملی فوتبال اسپانیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به: ناوبری، جستجو

اسپانیا

لقب

خشم سرخ

فدراسیون

انجمن سلطنتی فدراسیون فوتبال
اسپانیا

کنفدراسیون

یوفا

سرمربی

ویسنته دل بوسکه

کاپیتان

ایکر کاسیاس

بیشترین بازی ملی

ایکر کاسیاس (۱۳۷ بازی)

بیشترین گل ملی

داوید ویا (۵۱ گل)

ورزشگاه خانگی

سانتیاگو برنابئو

کد فیفا

ESP

رده‌بندی فیفا

برترین رده در فیفا

۱ (جولای ۲۰۰۸ - ژوئن ۲۰۰۹،
اکتبر ۲۰۰۹ - مارس ۲۰۱۰،
جولای ۲۰۱۰ - جولای ۲۰۱۱،
اکتبر ۲۰۱۱ - حال حاضر)

پایین‌ترین رده در فیفا

۲۵ (مارس ۱۹۹۸)

رده الو

برترین رده الو

۱ (سپتامبر ۱۹۲۰ - مه ۱۹۲۴،
سپتامبر ۱۹۲۵ - دسامبر ۱۹۲۵،
ژوئن ۲۰۰۲، ژوئن ۲۰۰۸ -
ژوئن ۲۰۰۹، جولای ۲۰۱۰ -
حال حاضر)

پایین‌ترین رده الو

۲۰ (ژوئن ۱۹۹۶، ژوئن ۱۹۸۱،
نوامبر ۱۹۹۱)

لباس اول	لباس دوم

نخستین بازی ملی

اسپانیا 1–0 دانمارک

(بروکسل, بلژیک; 28 August 1920)^[۱]

بهترین پیروزی

اسپانیا 13–0 بلغارستان

(اسپانیا; 21 مه 1933)

بدترین شکست

ایتالیا 7–1 اسپانیا

(آمستردام, هلند; 4 ژولای 1928)^[۲]

انگلیس 7–1 اسپانیا

(لندن, انگلیس; 9 دستامبر 1931)^[۳]

جام جهانی

حضور

۱۳ بار (نخستین ۱۹۳۴ (میلادی))

بهترین نتیجه

قهرمان ۲۰۱۰

نام منطقه‌ای

جام ملت‌های اروپا

حضور

۸ بار (نخستین ۱۹۶۴)

بهترین نتیجه

قهرمان, ۱۹۶۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲

تیم ملی فوتبال اسپانیا (به اسپانیایی: Selección de fútbol de España)، مطرح ترین و قدرتمند ترین تیم ملی فوتبال حال حاضر در دنیاست که قهرمان یورو ۱۹۶۴، یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. سرمربی فعلی اسپانیا ویسنته دل بوسکه است که با اسپانیا قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. به تازگی تیم ملی فوتبال اسپانیا به "خشم سرخ" لقب گرفته است. ^[۴]^[۵]

اسپانیا قهرمان جهان و اروپا، پس از قهرمانی در یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲، تبدیل به تنها تیم اروپایی شده است که قهرمان پی در پی سه جام بین المللی شده است. در جولای ۲۰۰۸، اسپانیا برای اولین بار در رده بندی فیفا به صدر جدول صعود کرد. اسپانیا بین نوامبر ۲۰۰۶ و ژوئن ۲۰۰۹، ۳۵ بازی را نباخت تا این که از برزیل شکست خورد.

محتویات

۱ افتخارات
- ۱.۱ جام جهانی ۲۰۱۰
۲ ترکیب کنونی
۳ پانویس

افتخارات

تیم ملی اسپانیا سه بار در جام ملت‌های اروپا ۱۹۶۴، جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ و جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به مقام قهرمانی رسیده است. این تیم در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ برای نخستین بار به فینال جام جهانی راه یافت^[۶] و قهرمان شد.

جام جهانی ۲۰۱۰

تیم ملی فوتبال اسپانیا در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی با برد تیم آلمان با گل کارلوس پویول به فینال راه یافت. این تیم در بازی نهایی، تیم ملی فوتبال هلند را یک بر صفر در وقت اضافه با گل آندرس اینیستا در دقیقه ۱۱۶ شکست داد و قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی شدوجام را از ایتالیا گرفت.

ترکیب کنونی

سرمربی: ویسنته دل بوسکه

ش.	پست	بازیکن	ت‌ت (سن)	بازی	گل	باشگاه
۱	دروازه‌بان	ایکر کاسیاس (ک)	۲۰ مه ۱۹۸۱ (۲۷)	۹۶	۰	رئال مادرید
۲	مدافع	رائول آلبیول	۴ سپتامبر ۱۹۸۵ (۲۲)	۱۶	۰	رئال مادرید
۳	مدافع	جرارد پیکه	2 فوریه ۱۹۸7 (23)	13	4	بارسلونا
۴	مدافع	کارلوس مارچنا	۳۱ جولای ۱۹۷۹ (۲۸)	۵۳	۲	والنسیا
۵	مدافع	کارلس پویول	۱۳ آوریل ۱۹۷۸ (۳۰)	۷۷	۲	بارسلونا
۶	هافبک	آندرس اینیستا	۱۱ مه ۱۹۸۴ (۲۴)	۳۵	۶	بارسلونا
۷	مهاجم	داوید ویا	۳ دسامبر ۱۹۸۱ (۲۶)	۵۱	۳۴	بارسلونا
۸	هافبک	ژاوی هرناندز	۲۵ ژانویه ۱۹۸۰ (۲۸)	۷۸	۸	بارسلونا
۹	مهاجم	فرناندو تورس	۲۰ مارس ۱۹۸۴ (۲۵)	۶۹	۲۹	چلسی
۱۰	هافبک	سسک فابرگاس	۴ مه ۱۹۸۷ (۲۱)	۴۳	۴	بارسلونا
۱۱	مدافع	خوان کاپدویلا	۳ فوریه ۱۹۷۸ (۳۰)	۳۸	۴	ویارئال
۱۲	هافبک	سانتی کازورلا	۱۳ دسامبر ۱۹۸۴ (۲۳)	۲۲	۱	ویارئال
۱۴	هافبک	ژابی آلونسو	۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ (۲۶)	۶۲	۵	رئال مادرید
۱۵	مدافع	سرخیو راموس	۳۰ مارس ۱۹۸۶ (۲۲)	۵۲	۴	رئال مادرید
۱۷	مهاجم	دنی گویزا	۱۷ اوت ۱۹۸۰ (۲۷)	۱۸	۵	رئال مایورکا
۱۸	مدافع	آلوارو آربه لوآ	۱۷ ژانویه ۱۹۸۳ (۲۵)	۲	۰	رئال مادرید
۱۹	هافبک	مارکوس سنا	۱۷ جولای ۱۹۷۶ (۳۱)	۱۱	۰	ویارئال
۲۰	مدافع	خوانیتو	۲۳ جولای ۱۹۷۶ (۳۱)	۲۳	۲	رئال بتیس
۲۳	دروازه‌بان	خوزه مانوئل رینا	۳۱ اوت ۱۹۸۲ (۲۵)	۱۶	۰	لیورپول

ش.	پست	بازیکن	ت‌ت (سن)	بازی	گل	باشگاه
۱	دروازه‌بان	ایکر کاسیاس (کاپیتان)	۲۰ مه ۱۹۸۱ (۲۷)	۹۶	۰	رئال مادرید
۱۲	دروازه‌بان	ویکتور والدز	۱۴ ژانویهٔ ۱۹۸۲ ‏(۳۰ سال)	۸	۰	بارسلونا
۲۳	دروازه‌بان	خوزه مانوئل رینا	۳۱ اوت ۱۹۸۲ ‏(۲۹ سال)	۲۵	۰	لیورپول

۲	مدافع	رائول آلبیول	۴ سپتامبر ۱۹۸۵ ‏(۲۶ سال)	۳۴	۰	رئال مادرید
۳	مدافع	جرارد پیکه	۲ فوریهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال)	۴۵	۴	بارسلونا
۴	مدافع	خاوی مارتینز	۲ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۳ سال)	۸	۰	اتلتیک بیلبائو
۵	مدافع	خوان فرانسیسکو تورس (خوان فران)	۹ ژانویهٔ ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال)	۱	۰	اتلتیکو مادرید
۱۵	مدافع	سرخیو راموس	۳۰ مارس ۱۹۸۶ ‏(۲۶ سال)	۹۲	۶	رئال مادرید
۱۷	مدافع	آلوارو آربه لوآ	۱۷ ژانویهٔ ۱۹۸۳ ‏(۲۹ سال)	۴۱	۰	رئال مادرید
۱۸	مدافع	جوردی آلبا	۲۱ مارس ۱۹۸۹ ‏(۲۳ سال)	۱۱	۱	بارسلونا

۶	هافبک	آندرس اینیستا	۱۱ مهٔ ۱۹۸۴ ‏(۲۸ سال)	۷۱	۱۰	بارسلونا
۸	هافبک	ژاوی هرناندز	۲۵ ژانویهٔ ۱۹۸۰ ‏(۳۲ سال)	۱۱۵	۱۱	بارسلونا
۱۰	هافبک	سسک فابرگاس	۴ مهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال)	۶۹	۱۰	بارسلونا
۱۳	هافبک	خوان ماتا	۲۸ آوریل ۱۹۸۸ ‏(۲۴ سال)	۱۹	۶	چلسی
۱۴	هافبک	ژابی آلونسو	۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ ‏(۳۰ سال)	۱۰۲	۱۵	رئال مادرید
۱۶	هافبک	سرخیو بوسکتس	۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۴ سال)	۴۵	۰	بارسلونا
۲۰	هافبک	سانتی کازورلا	۱۳ دسامبر ۱۹۸۴ ‏(۲۷ سال)	۴۵	۶	مالاگا
۲۱	هافبک	داوید سیلوا	۸ ژانویهٔ ۱۹۸۶ ‏(۲۶ سال)	۶۴	۱۸	منچستر سیتی
۲۲	هافبک	خسوس ناواس	۲۱ نوامبر ۱۹۸۵ ‏(۲۶ سال)	۲۰	۲	سویا

۷	مهاجم	پدرو رودریگز لدسما	۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال)	۱۸	۲	بارسلونا
۹	مهاجم	فرناندو تورس	۲۰ مارس ۱۹۸۴ ‏(۲۸ سال)	۹۸	۳۱	چلسی
۱۱	مهاجم	آلوارو نگردو	۲۰ اوت ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال)	۱۲	۶	سویا
۱۹	مهاجم	فرناندو لورنته	۲۶ فوریهٔ ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال)	۲۰	۷	اتلتیک بیلبائو

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:تیم ملی فوتبال اسپانیا,تاریخچه ی تیم ملی اسپانیا,فوتبال ملی اسپانیا,اسپانیا,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

باشگاه روبین کازان روسیه

باشگاه فوتبال روبین کازان (به روسی: Футбольный клуб Рубин Казань) یک باشگاه فوتبال در شهر قازان (جمهوری تاتارستان) در روسیه می‌باشد که در لیگ برتر روسیه بازی می‌کند.

باشگاه روبین کازان در سال ۱۹۵۸ تأسیس شده است.

علیرضا حقیقی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ با امضاء قراردادی ۴ ساله به باشگاه فوتبال روبین کازان روسیه پیوست.

تاریخچه روبین کازان

تیم روبین کازان در سال 1992 به لیگ یک روسیه صعود کرد، ولی در سال 1994 به لیگ دو روسیه سقوط کرد. شهردار کازان در آن زمان، کامیل اسخاکوف، تیم را در سال 1996 خریداری کرد. روبین کازان در سال 1997 قهرمان لیگ دو شد و به لیگ یک صعود کرد. در 4 سال متعاقب تیم همواره جزو 8 تیم برتر لیگ یک بود. بالاخره در سال 2002 قهرمان لیگ شد و به لیگ برتر روسیه در سال 2003 صعود کرد.

در فصل آغازین خود در لیگ برتر روسیه، روبین کازان مقام سوم را کسب کرد تا به مسابقات جام یوفا صعود کند. در سال 2004 روبین کازان مقداری افت داشت و مقامی بهتر از دهم را نتوانست کسب کند. ولی در سال 2005 دوباره با کسب مقام چهارمی موفق به صعود به جام یوفا شدند.

افتخارات روبین کازان

قهرمانی لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
مقام سومی در لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
نایب قهرمانی کاپ روسیه در سال 2009،
قهرمان سوپرکاپ روسیه در سال 2010

ترکیب

مربی

کوربان بردیف

سن: ۶۰

دروازه بان ها

	سرگی ريژیکوف سن: ۳۲		علی‌ رضا حقیقی‌ سن: ۲۵		گیدریوس آرلاسکیس سن: ۲۵
	E. Cheremisin سن: ۲۵		آلکسی برزين سن: ۲۰

مدافعان

A. Pashchenko سن: ۱۹	Ruslan Abishov سن: ۲۵	سولومون کورکولیا سن: ۲۱
رومان شارونوف سن: ۳۶	سزار ناباس سن: ۳۳	K. Vasilyev سن: ۲۰
اینال جِتیجِزِف سن: ۲۶	اولگ کوزمین سن: ۳۲	مارکانو سن: ۲۶
کریستین دانیل آنسالدی سن: ۲۶

خط میانی

ولادیسلاو کالیک سن: ۲۸	آلیشر دزهالیوف سن: ۱۹	بیبراس ناتچو سن: ۲۵
الکساندر ریازانتسف سن: ۲۶	سرگی کیسلیاک سن: ۲۶	R. Stepin سن: ۱۹
Vagiz Galiulin سن: ۲۵	رومان ارمنکو سن: ۲۶	يان ام ویلا سن: ۲۳
گوکدنیز کارادنیز سن: ۳۳	دِمیتری توربینسکی سن: ۲۹

مهاجمان

سردار آزمون

سن: ۱۸

اَلِکساندِر پرودنیکوف

سن: ۲۴

خوزه سالومون روندون گيمنز

سن: ۲۳

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:باشگاه روبین کازان روسیه,روبین کازان,باشگاه روبین کازان ,کازان روسیه,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه ی ذوب آهن

تاسیس: 1348

مدیرعامل: اصغر دلیلی

آدرس: اصفهان – خیابان شمس آبادی – باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن

تلفن: 2222949 - 2201870- 2227004- 0311

فکس: 2211295- 0311

ایمیل: zobahansport@yahoo.com zobahan50@gmail.com

سایت: www.zobahanclub.com

تاریخچه

تاسیسات عظیم کارخانه ذوب آهن و شهرک وابسته به آن همزمان با آنکه دیگهای جوشان ذوب آهن جوشیدند ونقش اساسی خود را با افتتاح قسمتهایی از آن در صنایع کشور روشن ساختند ، ورزش را پذیرفتند.
در همان سال یعنی سال 1347 که گردانندگان این صنعت مادر به اندیشه جا و مکانی برای ورزش کارگران و کارمندان خود افتادند ، پس از آن به همت تعدادی از کارکنان کارخانه که در مرحله ساختمانی قرار داشت ، بنیان باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان را با فعالیت در رشته های فوتبال ، والیبال ، بسکتبال ، کشتی ، وزنه برداری ، تنیس روی میز و شنا گذاشتند و تا کنون نیز پرچم این صنعت همراه با تیم های ورزشی آن در سطح کشور بر افراشته شده است . ذوب آهن در سال 1352 به جام تخت حمشید وارد شد. این تیم تا به حا توانسته – به غیر از سال 1374 که در در لیگ دو بازی کرد – در تمامی لیگ های سطح اول فوتبال ایران بازی کند.
باشگاه ذوب آهن با دارا بودن 159 تیم ورزشی در چند سال اخیر از لحاظ فنی و عمرانی رشد کمی و کیفی فراوانی داشته است و ورزشکاران این باشگاه با پرچم های انسانیت ، مروت و مردانگی سکوهای عظیم و سترگ قهرمانی را در عرصه های مختلف ملی و بین المللی برای جامعه ورزشی ایران به ارمغان آورده اند.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن در سالهای 1375 و 1376 و 1378 به عنوان باشگاه نمونه و برتر کشور انتخاب گردیده است .
این باشگاه همگام با متدهای روز ورزشی جهان ، توجه به تیمهای پایه که یکی از مهمترین اصول باشگاه داری در جهان به شمار می رود را مورد بررسی قرار داده و بر مبنای آن ، اصول سه گانه جوان گرایی ، بومی گرایی و قرار گرفتن بر روی سکوهای قهرمانی را در دستور کار خود قرار داده است.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان از تاریخ تاسیس تاکنون علاوه بر کسب عنوانهای بیشمار قهرمانی ، چهره های بزرگی را تحویل تیمهای ملی ایران داده که آنان نیز در لباس تیم ملی ایران موفق به کسب عناوین مهمی برای ایران عزیز شده اند .

افتخارات:

قهرمانی جام حذفی در سال 1383

نائب قهرمانی لیگ برتر 88-87

نائب قهرمانی لیگ برتر 88-89

نائب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا 2010

رنگ لباس اول: پیراهن سفید/ شورت سفید
رنگ لباس دوم: پیراهن سبز / شورت سبز

ورزشگاه اختصاصی: ورزشگاه فولادشهر

تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی ذوب آهن,تاریخچه ی باشگاه ذوب آهن,سفید پوشان ذوب آهن,اصفهان,ذوب آهن,تاریخچه ی کامل باشگاه ذوب آهن,فرهنگی ورزشی ذوب آهن,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه باشگاه داماش گیلان

تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به داماش گیلان انتقال یافت، داماش تیمی به همین نام در تهران و دورود داشت اکنون تیم داماش در رشت مرکز فعالیت تیم‌های داماش است.

داماش گیلان یکی از باشگاه‌های فوتبال ایران در رشت می‌باشد. این باشگاه قبلا تحت نام استقلال شهرداری رشت زیر نظر شهرداری رشت اداره می‌شد که پس از امتیاز تیم فوتبال توسط صنایع شیر ایران خریداری شد و در سال ۱۳۸۰ به پگاه گیلان تغییر نام داد.

تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به داماش گیلان انتقال یافت، داماش تیمی به همین نام در تهران و دورود داشت اکنون تیم داماش در رشت مرکز فعالیت تیم‌های داماش است.

پس از نادر دست نشان مربی موفق پگاه گیلان بیژن ذوالفقارنسب جایگزین شد و این تیم نتایج دور از انتظاری با نایب قهرمان جام حذفی یعنی پگاه سابق کسب کرد پس از برکناری در دی ماه ۸۷ حسین عبدی که تنها سابقه مربی‌گری یک تیم دانشجویی به نام ویند در کشور امارات را داشت به عنوان مربی جدید این تیم لیگ برتری از سوی امیر عابدینی معرفی شد و سپس استانکو پابلوکوویچ جایگزین عبدی شد اما این دو نتوانستند مانع از سقوط پرطرفدارترین تیم شمال ایران شوند و داماش رشت در لیگ برتر هشتم به دسته اول سقوط کرد.

فیروز کریمی از سوی امیر عابدینی به عنوان سرمربی جدید داماش در لیگ دسته اول ۸۸-۸۹ با هدف بازگشت چند باره به لیگ برتر انتخاب شد.

داماش در رشت به طور ساماندهی شده دارای تیم‌های والیبال در سوپر لیگ و بستکتبال در لیگ دسته اول است. و در برخی رشته‌ها به طور فرعی دارای تیم هایی ورزشی است.

امیر عابدینی و هیئت مدیره داماش وعده احداث ورزشگاه اختصاصی و ایجاد دانشگاه تخصصی ورزش را در رشت و قرار گرفتن تیم فوتبال بین تیم‌های بالای جدول طی یک برنامه‌های سه و پنج ساله و حتی قهرمانی در لیگ برتر را داده اند.

داماش گیلان یک شرکت تولید آب معدنی در استان گیلان - رشت است.

این تیم در مرداد ماه سال هشتاد و نه خورشیدی در از شرکت داماش گیلان جدا شد به گروه گردشگری درفک رشت واگذار شد در پی این فروپاشی نام این برای چندمین بار دچار تغییر و باشگاه جدید با تشکیلات و کادر مدیریتی فعلی به درفکِ گیلان تغییر نام داد. این تغییرات با واکنش و اعتراض هواداران این تیم و فوتبال دوستان رشت به مدیریت باشگاه همراه شد. و هیات مدیره باشگاه از این انتقال درون سازمانی عقب نشینی کرد. و اعلام شد این این تیم داماش گیلان باقی خواهد ماند.

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه باشگاه داماش گیلان ,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه ی سپاهان

در سال 1332 و به همت زنده ياد محمود حريری اولين سنگ بنای باشگاه با نام شاهين در شهر اصفهان بر زمين نهاده شد.

اين باشگاه که يکی از سرشاخه های اصلی و اوليه باشگاه شاهين تهران در اصفهان بود ، در سال 1346 و با توجه به مسائل و مشکلات به وجود آمده فی مابين باشگاه شاهين و مسئولين وقت سازمان تربيت بدنی و اعلام انحلال آن ، تغيير نام داد تا با نام جديد سپاهان پرچم دار ورزش در ديار نصف جهان باشد.

فعاليتهای فرهنگی ، ورزشی باشگاه تا اواخر سال 1371 ادامه داشت تا اينکه از ابتدای سال 1372 و با توجه به شرايط اقتصادی بوجود آمده و با در نظر گرفتن مصالح باشگاه که در اصل بر حفظ نام سپاهان بود ، امتياز باشگاه به کارخانه سيمان سپاهان واگذار گرديد تا از اين تاريخ باشگاه سپاهان تحت نام و مديريت کارخانه سيمان سپاهان ادامه حيات دهد.

تغيير شرايط اقتصادی کشور و عرضه شدن سهام کارخانه سيمان سپاهان در بورس سهام و عدم تمايل سهامداران جديد اين کارخانه به باشگاه داری سبب گرديد تا پس از يکسری رايزنی و تلاشهای گسترده مسئولين و مقامات ارشد سياسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، صنعتی و ورزشی استان و مساعدتهای در خور تحسين شخص مهندس جهانگيری وزير محترم معادن و فلزات ومهندس اسلاميان مدير عامل مجتمع عظيم فولاد مبارکه ، امتياز باشگاه به فولاد مبارکه واگذار گردد تا فعاليتهای اين باشگاه از تاريخ 1379/5/5 بصورت بسيار گسترده با نام باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان ادامه يابد.

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی سپاهان,سپاهان اصفهان,سپاهان,زرد اصفهانی,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

لیگ قهرمانان اروپا

لیگ قهرمانان اروپا، مهمترین جام باشگاهی جهان است. پرافتخارترین تیم این جام، رئال مادرید با 9 بار قهرمانی است. پس از رئال، میلان با 7 بار قهرمانی دومین تیم پرافتخار این جام است. لیورپول با 5 بار قهرمانی و بایرن مونیخ و آژاکس و بارسلونا هر یک با 4 بار قهرمانی، در رده بعدی قرار دارند. پس از این ها، منچستریونایتد و اینترمیلان 3 بار موفق به کسب عنوان قهرمانی این رقابت ها شده اند.

در مجموع، فوتبال اسپانیا با 13 بار قهرمانی بهترین عملکرد را در لیگ قهرمانان اروپا داشته است. فوتبال ایتالیا و انگلستان با 12 بار قهرمانی در رده دوم قرار دارند و فوتبال آلمان و هلند، هر یک با 6 بار قهرمانی، مشترکاً در رده سوم قرار دارند. فوتبال پرتغال با 4 بار قهرمانی در رده پنجم لیگ قهرمانان اروپاست. فوتبال فرانسه، اسکاتلند، رومانی و یوگوسلاوی نیز، هر کدام با 1 بار قهرمانی، مشترکاً در رده ششم لیگ قهرمانان اروپا قرار دارند.

با پیروزی چلسی در برابر بایرن مونیخ، چلسی نه تنها برای اولین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، بلکه فوتبال انگلستان را با 12 بار قهرمانی در این مسابقات، در کنار فوتبال ایتالیا قرار می داد. اما اگر بایرن مونیخ فاتح فینال مونیخ می شد، فوتبال آلمان با 7 بار قهرمانی از فوتبال هلند ( با 6 بار قهرمانی ) پیشی می گرفت. فهرست قهرمانان لیگ قهرمانان اروپا در 56 دوره گذشته، در پیش روی شماست.

***

56 - 1955 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 4 - رایمز 3)

57 - 1956 (اسپانیا) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - فیورنتینا صفر)

58 - 1957 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - آ ث میلان 2 / در وقت اضافه)

59 - 1958 (آلمان) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - رایمز صفر)

60 - 1959 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 7 - اینتراخت 3)

61 - 1960 (سوییس) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 3 - بارسلونا 2)

62 - 1961 (هلند) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 5 - رئال مادرید 3)

63 - 1962 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - بنفیکا 1)

64 - 1963 (اتریش) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 3 - رئال مادرید 1)

65 - 1964 (ایتالیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 1 - بنفیکا صفر)

66 - 1965 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - پارتیزان 1)

67 - 1966 (پرتغال) - قهرمان: سلتیک (نتیجه فینال: سلتیک 2 - اینتر میلان 1)

68 - 1967 (انگلیس) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 4 - بنفیکا 1 / در وقت اضافه)

69 - 1968 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - آژاکس 1)

70 - 1969 (ایتالیا) - قهرمان: فاینورد (نتیجه فینال: فاینورد 2 - سلتیک 1 / در وقت اضافه)

71 - 1970 (انگلیس) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - پاناتینایکوس صفر)

72 - 1971 (هلند) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - اینتر میلان صفر)

73 - 1972 (یوگسلاوی) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 1 - یوونتوس صفر)

74 - 1973 (بلژیک) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 4 - آتلتیکو صفر)

75 - 1974 (فرانسه) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 2 - لیدز صفر)

76 - 1975 (اسکاتلند) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 1 - سنت اتین صفر)

77 - 1976 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 3 - مونشن گلادباخ 1)

78 - 1977 (انگلیس) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - کلاب بروژ صفر)

79 - 1978 (آلمان) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - مالمو صفر)

80 - 1979 (اسپانیا) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - هامبورگ صفر)

81 - 1980 (فرانسه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - رئال مادرید صفر)

82 - 1981 (هلند) - قهرمان: آستون ویلا (نتیجه فینال: آستون ویلا 1 - بایرن مونیخ صفر)

83 - 1982 (یونان) - قهرمان: هامبورگ (نتیجه فینال: هامبورگ 1 - یوونتوس صفر)

84 - 1983 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 4 - آ اس رم 2)

85 - 1984 (بلژیک) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 1 - لیورپول صفر)

31) سال 86 - 1985 (اسپانیا) - قهرمان: استوا بخارست (نتیجه فینال: استوا بخارست 2 - بارسلونا صفر)

87 - 1986 (اتریش) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 2 - بایرن مونیخ 1)

88 - 1987 (آلمان) - قهرمان: آیندهوون (نتیجه فینال: آیندهوون 6 - بنفیکا 5 / در ضربات پنالتی)

89 - 1988 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - استوا بخارست صفر)

90 - 1989 (اتریش) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 1 - بنفیکا صفر)

91 - 1990 (ایتالیا) - قهرمان: کرونا (نتیجه فینال: کرونا 5 - مارسی 3 / در ضربات پنالتی)

92 - 1991 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 1 - سامپدوریا صفر / در وقت اضافه)

93 - 1992 (آلمان) - قهرمان: مارسی (نتیجه فینال: مارسی 1 - آ ث میلان صفر)

94 - 1993 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - بارسلونا صفر)

95 - 1994 (اتریش) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس یک - آ ث میلان صفر)

96 - 1995 (ایتالیا) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 4 - آژاکس 2 / در ضربات پنالتی)

97 - 1996 (آلمان) - قهرمان: دورتموند (نتیجه فینال: دورتموند 3 - یوونتوس 1)

98 - 1997 (هلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 1 - یوونتوس صفر)

99 - 1998 (اسپانیا) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 2 - بایرن مونیخ 1)

2000 - 1999 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - والنسیا صفر)

2001 - 2000 (ایتالیا) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 5 - والنسیا 4 / در ضربات پنالتی)

2002 - 2001 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - لورکوزن 1)

2003 - 2002 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 3 - یوونتوس 2 / در ضربات پنالتی)

2004 - 2003 (آلمان) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 3 - موناکو صفر)

2005 - 2004 (ترکیه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 6 - آ ث میلان 5 / در ضربات پنالتی)

2006 - 2005 (فرانسه) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - آرسنال 1)

2007 - 2006 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - لیورپول 1)

2008 - 2007 (روسیه) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 6 - چلسی 5 / در ضربات پنالتی)

2009 - 2008 (ایتالیا) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - منچستر یونایتد صفر)

2010 - 2009 (اسپانیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 2 - بایرن مونیخ صفر)

2011 - 2010 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 3 - منچستر یونایتد 1)

2011-2012 (آلمان) - قهرمان: چلسی ( نتیجه فینال: چلسی 5 - بایرن مونیخ 4/ در ضربات پنالتی)

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:لیگ قهرمانان اروپا,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه ی استقلال

در چهارم مهر ماه ۱۳۲۴ چند جوان نظامی علاقمند به ورزش دوچرخه سواری ، بنامهای « میرزائی، نواب و جانان پور » در خیابان فردوسی تهران اقدام به تأسیس یک باشگاه ورزشی نمودند و به دلیل اینکه اعضای این باشگاه همگی دوچرخه سوار بودند، نام آن را باشگاه «دوچرخه سواران» نهادند. اولین اعضای این باشگاه در بدو تأسیس عبارت بودند از: جانان پور، خاکزاد، گیتی، گریش، کلانی، مهدیون، حسینی،میرزائی و خشایار.

رفته رفته دوچرخه سواران در سایر رشته های ورزشی نیز از قبیل والیبال، بسکتبال،پینگ پونگ، وزنه برداری، کشتی، شنا، فوتبال، و .... تصمیم به فعالیت گرفتند. در این زمان تیم فوتبال « تور » که توسط مرحوم علی دانائی فرد تشکیل شده بود، توانست در یک رقابت، تیم قدرتمند کارگران آبادان را شکست دهد. بنابراین مورد توجه ویژه باشگاه دوچرخه سواران قرار گرفت. مسئولان وقت این باشگاه با مؤسس تیم تور به توافق رسیدند تا از آن پس این تیم با نام تیم فوتبال دوچرخه سواران در مسابقات شرکت نماید.

پس از یک سازمان دهی نسبی در باشگاه، « پرویزعموقلی، گرائیلی، دانایی فرد و سیدآقاجلالی » به عنوان هیئت مدیره انتخاب شدند. بنابر این تیم فوتبال دوچرخه سواران در سال ۱۳۲۵ اولین حضور رسمی خود را در مسابقات باشگاهی با کسب دو عنوان نایب قهرمانی مسابقات باشگاه های تهران و نایب قهرنانی جام خذفی تهران با موفقیت به پایان رسانید و سال ۱۳۲۶ نخستین سال صدرنشینی این تیم با قهرمانی در مسابقات جام حذفی تهران بود.

اولین دیدار رسمی باشگاه دوچرخه سواران در پانزدهم اسفندماه ۱۳۲۸ در مقابل تیم شاهین با حضور ۲۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه امجدیه،« شهید شیرودی فعلی » برگزار گردید که طی آن اولین گل تاریخ فوتبال این تیم توسط بیوک جدی کار از نقطه کرنر،به ثمر رسید و این تیم با نتیجه یک بر صفر مقابل شاهین نخستین پیروزی خود را جشن گرفت.

این باشگاه در سال ۱۳۲۸ نام خود را تغییر داده و عنوان « تاج » را برگزید و در همین سال مقام قهرمانی باشگاه های تهران را نیز کسب کرد. از آن به بعد « تیم فوتبال تاج » به دلیل حضور تعدادی از نظامیان در ترکیب آن بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. و از آنجا که مرحوم علی دانایی فرد، پایه گزار فوتبال این باشگاه، به رده های پایه ای توجه ویژه ای داشتند،تیم تاج بر آن شد تا اقدام به تأسیس شعبه هایی در سراسر کشور نماید و تیم های « تورج » « افسر »، « دیهیم »، « کورش » و « اتم » را در رده های سنی پائین بنابر تصمیم اتخاذ شده تأسیس نمود.

رفته رفته این باشگاه به عنوان یکی از مطرح ترین تیمهای فوتبال کشور بدل گشت و بازیکنانی از قبیل « بیوک جدی کار، پرویز کوزه کنانی، برادران بیاتی، عارف قلی زاده، و.... » از این تیم ظهور کرده و به اوج شهرت در فوتبال دست یافتند.

باشگاه تاج به عنوان میزبان نهایی سومین دوره جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۴۹ ، رقیبان حرفه ای خود را به تهران دعوت کرد و در پایان با غلبه بر نماینده اسرائیل، قهرمانی این دوره از جام را در خانه جشن گرفت که برخی از بازیکنان این دوره عبارت بودند از: « طالبی، کاروحق وردیان، ناصر حجازی، اکبر کارگر جم، غلامحسین مظلومی، مهدی حاج محمد، علیرضا حاج قاسم، منصور پورحیدری، نصرالله عبداللهی و .... ».با پیروزی انقلاب، تیم تاج به « استقلال » تغییر نام داد و همچنان پر قدرت و درخشان در میدان های سبز مسابقات ظاهر گردید و در سال ۱۳۷۰ بار دیگر عنوان قهرمانی خود را در جام باشگاه های آسیا تکرار نمود.
افتخار آفرینان این دوره نیز افرادی چون : « شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، مجید نامجومطلق، عبدالعلی چنگیز، مهدی فنونی زاده، امیر قلعه نوعی، عباس سرخاب، حمید بابازاده و .... » بودند. اکنون تیم استقلال به عنوان یکی از پرافتخارترین باشگاههای آسیا و ایران شناخته میشود.

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی استقلال,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه ی باشگاه پرسپولیس

پرسپولیس

نام کامل : باشگاه فوتبال فرهنگی ورزشی پیروزی (پرسپولیس)

لقب ها : ارتش سرخ - سرخ پوشان

بنیان گذاری : دی 1342

ورزشگاه : ورزشگاه آزادی تهران

گنجایش : 120و000 نفر

مالک :سازمان تربیت بدنی

مقدمه: باشگاه شاهین (۱۳۴۶-۱۳۲۱)

باشگاه فوتبال شاهین در سال ۱۳۲۱ به دست عباس اکرامی بنا شد. او یک معلم بود و باشگاه را با کمک تعدادی جوان دانشجو با شعار «اول اخلاق، دوم درس، سوم ورزش» بنا نهاده بود. باشگاه شاهین توانست بازیکنان بزرگی مانند پرویز دهداری، امیرمسعود برومند، همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، حسین کلانی و بسیاری دیگر را که در تیم ملی بازی کردند، به فوتبال ایران بشناساند. شاهین در دهه ۱۳۴۰ به اوج محبوبیت رسید اما برخی اتفاقات، فدراسیون فوتبال ایران و روزنامه کیهان ورزشی (مهمترین روزنامهٔ ورزشی آن زمان) را روبروی آنها قرار داد. اختلاف بین آنها بیشتر شد و باعث شد تا در روز ۱۸ تیر ۱۳۴۶، دو روز پس از برد ۳-۰ شاهین رو در روی باشگاه تهرانجوان، سازمان ورزش و تفریحات ایران شاهین را منحل اعلام کند.

درمورد دلایل انحلال باشگاه شاهین حرف و حدیث های بسیاری وجود دارد. اگرچه سازمان ورزش دلیل انحلال این باشگاه را در متن ابلاغیه رسمی «منافات فعالیت ها با روح عالیه ورزش» عنوان می کند، اما برخی تحلیلگران، دلایل سیاسی؛ از جمله مخالفت عباس اکرامی با حکومت پهلوی را موثر می دانند. بنابر ادعای یکی از بازیکنان شاهین ردپای تحریک های پرویز خسروانی، مدیر عامل وقت باشگاه تاج هم در این انحلال دیده می شود.

پس از انحلال شاهین هواداران با ادامه لیگ همراهی نکردند. هنگامی که شاهین منحل شد، چند باشگاه مانند پاس، راه آهن و عقاب درپی جذب بازیکنان شاهین برآمدند و این به معنی از هم پاشیدن این تیم بود. اما با رایزنی علی عبده با پرویز دهداری و مسعود برومند، بازیکنان باشگاه شاهین به تیم پرسپولیس پیوستند.

باشگاه پرسپولیس (۱۳۴۶-۱۳۴۲)

باشگاه پرسپولیس تهران در سال ۱۳۴۲ به دست علی عبده بنیانگذاری شد. این باشگاه جزو دارایی های «شرکت سی. آر.سی» بود که به جز عبده، فاطمه پهلوی و همسرش محمد خاتم نیز از سهامداران آن بودند. عبده از آمریکا به ایران آمده بود و در مشت زنی آمریکا صاحب عنوان قهرمانی و مسئولیت بود. در آن زمان باشگاه پرسپولیس در رشته های ورزشی بولینگ، والیبال، بسکتبال و اسکیت فعال بود و یک تیم فوتبال ضعیف در دسته دوم داشت که بهترین بازیکن آن محمود خوردبین بود.

پس از انحلال شاهین و در زمستان ۱۳۴۶، با رایزنی عبده و پرویز دهداری، ۴ نفر از بازیکنان شاهین به نام های ابراهیم آشتیانی، ناظم گنجاپور، کاظم رحیمی (به عنوان کاپیتان) و بهمن نوروزی در یک بازی دوستانه با باشگاه جم آبادان (که در آن زمان باشگاهی صاحب نام و قهرمان اولین دوره جام منطقه ای ایران بود) در ترکیب تیم دسته دومی پرسپولیس قرار گرفتند.

حضور این ۴ نفر در آن بازی زمینه ساز پیوستن بقیه ی بازیکنان شاهین به پرسپولیس و آغاز محبوبیت این باشگاه شد. پرسپولیس سال ۱۳۴۷ را با مربیگری پرویز دهداری و سرپرستی مسعود برومند آغاز کرد. این تیم باید کار خود را از دسته دوم آغاز می کرد، اما انحلال چند تیم در آن زمان باعث شد تا مسابقات رده بندی برای تعیین دسته باشگاه های کشور برگزار شود. در آن مسابقات ۴۴ تیم شرکت کردند که تیم های پرسپولیس، تاج، پاس و عقاب در گروه های خود صدرنشین شدند.

سالیان نخست (۱۳۵۲-۱۳۴۶)

از سال بعد پرسپولیس وارد لیگ ایران شد و با قهرمانی باشگاه های تهران به عنوان نماینده ی ایران به جام باشگاه های آسیا که در تایلند برگزار می شد راه یافت، اما پرسپولیس در آن جام موفق نبود و در مرحلهٔ گروهی این رقابت ها حذف شد. در سال ۱۳۴۸ کارخانه ایران ناسیونال خودروی پیکان را تولید کرد. محمود خیامی مالک آن برای تبلیغ محصول جدید کارخانه اش با عبده توافقنامه ای امضا کرد و تمام بازیکنان پرسپولیس به جز عزیز اصلی و محمود خوردبین را برای باشگاه پیکان به صورت قرضی خریداری کرد. در آن سال پیکان با اقتدار قهرمان شد و پرسپولیس با بازیکنانی جوان به مقام یازدهم رسید. پیکان آن سال پرسپولیس را با گل علی پروین شکست داد. سال بعد تمام بازیکنان به پرسپولیس بازگشتند.

در سال ۱۳۵۰، پرسپولیس اولین قهرمانی خود را با اقتدار به دست آورد. آن ها فصل را با ۱۳ پیروزی و ۱ شکست برابر تاج مسجد سلیمان پشت سر گذاشتند. در سال ۱۳۵۱ عبده مانور تبلیغاتی بزرگی به راه انداخت و باشگاه پرسپولیس را یک باشگاه حرفه ای اعلام کرد، اما در پی حمایت نکردن دیگر باشگاه ها، پرسپولیس بار دیگر آماتور شد.

دوران جام تخت جمشید (۱۳۵۷-۱۳۵۲)

جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۲ راه اندازی شد. این جام تا آن زمان، معتبرترین و برترین جام برگزار شده در ایران بود. در ۵ دورهٔ برگزاری این جام، پرسپولیس با ۲ قهرمانی در سال های ۵۲-۵۱ و ۵۵-۵۴ و نایب قهرمانی در ۳ سال دیگر، پرافتخارترین تیم ایران لقب گرفت. در نخستین دورهٔ جام تخت جمشید نیز پرسپولیس بدون شکست و با اقتدار تمام قهرمان شد و حتی تاج، رقیبش را که نایب قهرمان شد؛ ۶-۰ شکست داد.

پرسپولیس با پیروزی ۲-۰ برابر ماشین سازی تبریز در ۲۲ مرداد ۱۳۵۷، دوران حضور خود را در جام تخت جمشید به پایان برد.

سال های نخست پس از انقلاب (۱۳۶٥-۱۳۵۸)

چند ماه پیش از انقلاب اسلامی، ساختمان بولینگ عبده آتش گرفت. در پی این آتش سوزی بیمه تمام خسارت را به فاطمه پهلوی پرداخت نمود. از این رو برخی او را در آتش سوزی سهیم می دانند. عبده و فاطمه پهلوی پس از آتش سوزی به آمریکا رفتند.

با این که پرسپولیس در سال ۱۳۵۸ در جام شهید اسپندی به قهرمانی رسید، اما تیم از هم پاشید و بسیاری از بازیکنان عوض شدند. بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی باشگاه پرسپولیس را مصادره کرد و باشگاه بدون زمین تمرین و دفتر در اوج تنگدستی زیر نظر سازمان تربیت بدنی قرار گرفت.

با وقوع جنگ ایران و عراق و برگزار نشدن لیگ کشوری، پرسپولیس از دوران خوب خود فاصله گرفت، اما همچنان یکی از تیم های برتر جام باشگاه های تهران و جام حذفی تهران بود.

تغییر نام به پیروزی (۱۳٧٠-۱۳٦٥)

در سال ۱۳۶۰ سازمان تربیت بدنی نام بولینگ عبده را به مجموعه ورزشی شهید چمران تغییر داد و دفتر باشگاه به خوابگاه تبدیل شد. سازمان تربیت بدنی قصد داشت نام باشگاه را هم تغییر دهد اما بازیکنان در اعتراض به تغییر نام باشگاه، در بازی با هما در لیگ تهران حاضر نشدند و قهرمانی این مسابقات را از دست دادند.

در دی ۱۳۶۵، پرسپولیس تحت پوشش بنیاد مستضعفان قرار گرفت و مدیرعامل باشگاه اعلام کرد که نام باشگاه به «آزادی» تغییر خواهد کرد. بار دیگر بازیکنان برابر تغییر نام باشگاه مقاومت کردند و محمود خوردبین (سرپرست تیم)، به نمایندگی از پرسپولیس، از حضور در مسابقات انصراف داد.

پس از مدت کوتاهی بنیاد مستضعفان از باشگاه داری انصراف داده و امتیاز آن را به شرکت فرهنگی ـ ورزشی پرسپولیس که در تاریخ 16/2/70 به ثبت رسیده و 49% از سهام آن به سازمان تربیت بدنی تعلق داشت، واگذار نمود. اما در روز ۲۷ بهمن 137٠، با ثبت مؤسسه فرهنگی ـ ورزشی پیروزی، امتیاز این تیم ناباورانه به آن مؤسسه انتقال یافت و تاکنون نیز معلوم نشده که علت انتقال امتیاز باشگاه پرسپولیس از شرکت فرهنگی ـ ورزشی پرسپولیس که مالک واقعی آن بوده، چیست. هرچند به هر حال هنوز هم اکثریت مردم ایران این تیم را با نام پرسپولیس می شناسند.

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی باشگاه پرسپولیس,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه ی مربیان آرسنال

در طول بیش از 122 سالی که از عمر آرسنال می گذرد؛ 20 مربی رهبری توپچی ها را بر عهده داشتند. با هم نگاهی به کارنامه این مربیان می اندازیم ...

1 - Sam Hollis - سام هولیس - (1897-1894)

او اولین مربی آرسنال بود. قبل از آمدن او تیم توسط بازیکنان و عده ای از اعضای کمیته باشگاه هدایت می شد. او 3 سال مربی آرسنال بود و در این مدت تیم در میانه های جدول در دسته دوم حضور داشت. در تابستان 1987 مربیگری تیم بریستول سیتی را بر عهده گرفت.

2 - Thomas Brown Mitchell - توماس بروون میشل (1898-1897)

بروون اولین مربی حرفه ای آرسنال به شمار می رفت. این مرد اسکاتلندی به عنوان منشی 12 سال در تیم بلکبرن فعالیت داشت و سپس به آرسنال آمد. او کمتر از یک سال مربی آرسنال بود و موفق شد مجوز حضور در جام حذفی را بدست بیاورد، اما در دور اول مقابل بارنلی شکست خورد و حذف شد. او همچنین توانست تیم را از مکان 10 لیگ به مکان 5 انتقال دهد. وی در مارچ سال 1898 از کار استعفا داد و دوباره به بلکبرن بازگشت و تا سال 1921 در آن جا فعالیت کرد و در سن 78 سالگی درگذشت.

3 - George Elcoat - جورج الکات (1899-1898)

الکات دوست سابق بروون بود و بعد از رفتن بروون یک سال هدایت تیم را در دست گرفت. او هم اسکاتلندی بود و به بازیکنان کشورش بیش از حد بها می داد. در پاره ای از فصل 8 اسکاتلندی همزمان در ترکیب آرسنال به میدان می رفتند!! الکات آرسنال را در لیگ به مقام هفتم رساند هر چند در آن سال تیم های لیگ به 18 تیم افزایش پیدا گرده بود. همچنین با شکست سنگین مقابل دربی کانتی از گردونه مسابقات جام حذفی کنار رفت.

4 - Harry Bradshaw - هری برادشو (1904-1899)

وقتی او تیم را از الکات تحویل گرفت 5 سال مربی آرسنال باقی ماند و موجب دگرگونی های فراوان در باشگاه شد. آرسنال بیش از پیش شناخته تر شد زیرا هری بردشو از سال 1891 - 1899 هدایت تیم بارنلی را بر عهده داشت و با این تیم موفقیت های زیادی کسب کرد. و حالا او مربی آرسنال بود. هری سیستم تاکتیکی آرسنال را متحول کرد و توانست آرسنال را در لیگ 1802 - 1803 به مقام سوم برساند. او بعدها به فولهام پیوست و قبل از مرگش در سال 1924 به عنوان منشی در لیگ های جنوبی فعالیت کرد.

5 - Phil Kelso - فیل کلسو (1908-1904)

فیل کلسو یک اسکاتلندی سخت کوش بود. او قبلاً در هیبرنیان مربیگری کرده بود و با تغییر نام باشگاه به (وولویچ آرسنال) او به مدت 4 سال مربی آرسنال شد. کلسو تیم را 2 بار تا دور چهارم جام حذفی پیش برد اما در لیگ نتایج دلچسبی کسب نکرد. او آرسنال را ترک کرد و به یک هتل بزرگ در اسکاتلند بازگشت. و در 1909 به عنوان مدیر باشگاه فولهام منسوب شد. او 15 سال آخر عمر خود را در غرب لندن سپری کرد و در 1935 در سن 64 سالگی درگذشت.

6 - George Morrell - جورج مورل (1915-1908)

او 7 سال مربی وولویچ آرسنال بود. در زمان مربیگری او آرسنال می خواست به خانه جدید خود در شمال شرقی لندن نقل مکان کند (ورزشگاه هایبوری) بنابراین او مجبور شد 6 تن از بهترین بازیکنان خود را بفروشد تا بخشی از هزینه های استادیوم جدید جبران شود. او توانست تیم را به مقام ششم لیگ برساند. رفتن به استادیوم جدید مشکلات فراوانی را برای آرسنال بوجود آورد. نداشتن بازیکن جدید و توانمند باعث شد آرسنال نتایج ضعیفی بگیرد و در لیگ 1913 در مکان 20 جدول قرار گیرد و به رقابت های لیگ دو سقوط کند. مورل موفق شد در سال 1915 تیم را به مقام 5 لیگ دو برساند و مجددا جواز حضور در لیگ یک را بدست آورد.

7 - Leslie Knighton - لسلی نایگتون (1925-1919)

او به عنوان کمک مربی در لیدز یونایتد و منچستر سیتی فعالیت داشت. او هیچ وقت نتوانست تیم را از مقام 10 بالاتر بیاورد و توسط اسطوره همیشگی آرسنال هربرت چاپمن کنار گذاشته شد. بعد از ترک توپچی ها او به عنوان مربی در تیم های برونموث، بیرمنگام و چلسی فعالیت کرد.

8 - Herbert Chapman - هربرت چاپمن (1934-1925)

هربرت چاپمن متولد شهر شفیلد بود. بدون شک بخشی از فوتبال امروز آرسنال - انگلستان و جهان مدیون فعالیت های چاپمن است. او نه تنها تفکرات خود را در آرسنال به اجرا گذاشت بلکه تمامی مدیران و مربیان فوتبال جهان از تاکتیک های او به عنوان الگوئی بی مانند استفاده می کردند. او در لیدز یونایتد و هادرزفیلد مربیگری کرد. او آرسنال را به موفقیت های بسیاری رساند. وی برای اولین بار در هایبری از سیستم 4 - 3 - 3 استفاده کرد (سیستمی که به خاطر شکل ظاهریش در موقع حمله و دفاع به دو حرف انگلیسی WM معروف بود) تیم او موفق شد 127 گل در فصل (31-1930) به ثمر برساند که رکوردی تکرار نشدی است. چاپمن در این سال جام حذفی و لیگ را با هم به دست آورد تا اولین مربی ای باشد که آرسنال را قهرمان لیگ و جام حذفی می کند. 2 سال بعد او تیم را دوباره به مقام اول لیگ رسانید (1933). حالا دیگر همه آرسنال بزرگ را می شناختند. اما مرگ نا به هنگام هربرت چاپمن در ژوئن سال 1934 همه را شوکه کرده بود. او 55 سال بیشتر سن نداشت. به عنوان تشکر و قدردانی از او مجسمه برنزی وی در هایبوری ساخته شد.

9 - George Allison - جورج آلیسون (1947-1934)

آلیسون در دارلینگتون متولد شد و قبل از آمدنش به آرسنال در سال 1905 یک روزنامه نگار بود. او ابتدا به عنوان سردبیر برنامه های باشگاه به تیم پیوست و سپس به عنوان منشی و مدیر باشگاه منسوب شد. وی در ژوئن سال 1934 به عنوان سرمربی تیم انتخاب گردید. بعد از مرگ چاپمن او توانست کار نیمه تمام وی را با شایستگی به اتمام برساند و برای دومین سال پیاپی و سومین بار در تاریخ باشگاه تیم را قهرمان لیگ کرد (1934). در سال 1935 آرسنال برای سومین سال پیاپی قهرمان لیگ شد. آلیسون همچنین در سال 1936 موفق شد جام حذفی را به دست بیاورد و 2 سال بعد در سال 1938 دوباره قهرمان لیگ شد. در فصل 47-1946 آلیسون تصمیم گرفت تا بازنشسته شود.

10 - Tom Whittaker - تام ویتاکر (1956-1947)

توماس جیمز ویتاکر در آلدرشات متولد شد. او در 1919 به باشگاه آمد و در 1927 به عنوان یکی از دستیاران چاپمن فعالیت کرد. او نقش مهمی در موفقیت چاپمن داشت. او با ایجاد رژیم درمانی فیزیکی، بازیکنان را همیشه در اوج آمادگی نگه می داشت. وی در سال 1947 جانشین چاپمن و الیسون شد. ویتاکر در سال های 1948 و 1953 دو بار قهرمان لیگ شد و یک بار نیز در 1950 قهرمان جام حذفی شد. تام ویتاکر نیز در کمال ناباوری در سن 58 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.

11 - Jack Crayston - جک کرایستون (1958-1956)

کرایستون سال 1910 در لانکشیر متولد شد و در سال 1956 به عنوان مربی آرسنال منصوب شد. او بازیکن پیشین آرسنال بود و بیش از 200 بازی برای تیم انجام داده بود. او آرسنال را از مکان 11 جدول به مکان سوم آورد ولی در پایان فصل پنجم شد. او بعد از 24 سال خدمت به باشگاه در ماه می 1958 استعفا کرد و به دانکستر راورز رفت تا شاید موفق شود. کرایستون در سال 1992 درگذشت.

12 - George Swindin - جورج سویندین (1962-1958)

وی دروازبان سابق آرسنال بود و بیش از 272 بازی برای تیم اول انجام داد. وی بعد از مربیگری در پترزبورگ یونایتد در سال 1958 به هایبوری آمد تا مربیگری تیم را بر عهده بگیرد. وی یک بازبینی کلی تیم انجام داد و در اولین فصل حضور خود به مقام سومی لیگ دست پیدا کرد. بعد از ترک توپچی ها او به تیم های نوریچ و کاردیف رفت و سپس به اسپانیا رفت و در تیم های کترینگ و کوربی مربیگری کرد. جورج در اکتبر 2005 در سن 90 سالگی درگذشت.

13 - Billy Wright - بیلی رایت (1966-1962)

بیلی متولد 1924 است. او اولین بازیکنی به شمار می رفت که بیش از 100 بازی کامل برای تیم ملی انگلستان انجام داده بود. او در 3 دوره جام های جهانی 50، 54 و 58 حضور داشت. او سال 62 مربی آرسنال شد اما هیچ وقت مقامی بهتر از هفتمی کسب نکرد. در فصل 166-1965 او باشگاه را ترک کرد. زمانی که آرسنال چهاردهم لیگ شد و در جام حذفی توسط بلکیرن کنار رفت. بیلی رایت هم اکنون با 84 سال سن به عنوان کارشناس در تلویزیون آرسنال فعالیت دارد.

14 - Bertie Mee - برتی می (1976 - 1966)

او متولد ناتینگهام است. با آمدن او آرسنال دوباره به روزهای اوج خود بازگشت و توانست در سال 71 دابل کند و هم جام حذفی و هم لیگ را پیروز شود. پیروزی در وایت هارت لین مقابل تاتنهام حکم قهرمانی آرسنال در لیگ بود. همچنین در فینال جام حذفی بعد از تساوی 0 - 0 در وقت معمول در وقت اضافه 2 - 1 لیورپول را در آنفیلد شکست داد. او در سال 66 مربی آرسنال شد و داون هاوو و دیو سکستون را به عنوان دستیاران خود انتخاب کرد. با تفکرات او آرسنال 2 با پیاپی به فینال جام حذفی در سال های 68 و 69 راه پیدا کرد ولی متأسفانه برابر لیدز و سویدین تاون شکست خورد و نتوانست جامی ببرد. در جام نمایشی اروپا که در رده سنی17 سال برگزار میشد آرسنال توانست تیم اندرلخت را در مجموع با حساب 4 - 3 در هم بکوبد و قهرمان این جام شود. بازی رفت در هایبری 3 - 1 به سود آرسنال تمام شد. او در 1976 استعفا داد و بعدها به واتفورد پیوست و دستیار گراهام تیلور شد. او در سال 2001 در سن 82 سالگی درگذشت.

15 - Terry Neill - تری نیل (1983-1976)

ویلیام جان ترنس ملقب به تری نیل در سال 1942 در بلفاست متولد شد و و در سال 1959 به عنوان بازیکن به تیم آرسنال ملحق شد. او تا سال 73 به بازی ادامه داد و در باشگاه رقیب، تاتنهام زیر نظر بیل نیکولسون از فوتبال خداحافظی کرد. او 2 فصل به عنوان مربی در تاتنهام فعالیت کرد و تقریبا موفق بود.وی در سال 76 به آرسنال آمد تا جوانترین مربی تاریخ باشگاه لقب گیرد. با آمدن تری آرسنال جان تازه ای گرفت و موفق شد 3 سال متوالی در سال های 78 - 79 و 80 به فینال جام حذفی راه پیدا کند. ولی فقط توانست در سال 79 برنده این جام شود. همچنین در فینال جام در جام اروپا در مقابل والنسیا در ضربات پنالتی شکست خورد. او در دسامبر 1983 از آرسنال اخراج شد و برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

16 - Don Howe - دوون هاوو (1986-1984)

وی در 12 اکتبر 1935 متولد شد. او بازیکن وست برومویچ بود و در زمان بیلی رایت در سال 64 به آرسنال آمد و به عنوان کاپیتان مشغول بازی شد. او در زمان برتی می مربی تیم ذخیره ها بود و در سال 1968 بعد از رفتن دیو سکستون به تیم بزرگسالان آمد. او بعدها دوباره به باشگاه خود وست برومویچ بازگشت. او همچنین در گالاتاسرای ترکیه و لیدز مربیگری کره است. وی در سال 77 دوباره به آرسنال بازگشت. وقتی به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد بازیکنانی را که خودش در تیم جوانان پرورش داده بود به تیم اصلی آورد. (تونی آدامز - دیوید روکاستل - نیال کویین) وی در مارچ سال 86 برای معالجه بیماری خود از آرسنال رفت. بعد از رفع بیماری به عنوان کمک در ویمبلدون و همچینن مربی در کویینز پارک رنجرز و کاونتری مشغول فعالیت شد. او هم اکنون به روزنامه نگاری و کار در رادیو مشغول است.

17 - George Graham - جورج گراهام (1995-1986)

بازیکن سابق آرسنال، گراهام بعد از 3 سال مربیگری در میلوال به آرسنال ملحق شد. دو قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام اتحادیه، یک قهرمانی در جام حذفی و یک قهرمانی در جام یوفا و جام در جام اروپا کارنامه فوق العاده درخشانی از وی به جا گذاشته است. تیم او ساخته شده از استعدادهای ناب انگلستان بین سال های 80 تا 90 بود. او برای ایجاد این ساختمان تیمی منسجم، مشهور شد. تله آفسایدگیری که او پدید آورده بود نتیجه گرفتن برای هر تیمی را مشکل می ساخت. وی یان رایت را پرورش داد و او را به بهترین گلزن تاریخ آرسنال تبدیل کرد. رکوردی که بعدها توسط هانری شکسته شد. وی در سال 95 آرسنال را ترک کرد و مربیگری تیم های لیدز و تاتنهام را بر عهده گرفت. گراهام بعد از قهرمانی در جام یوفادر اوج افتخار آرسنال را ترک کرد. او هم اکنون یک کارشناس فوتبال است.

18 - Stewart Houston - استیوارت هاستون (1996-1995)

بعد از استعفای گراهام او مربی موقت آرسنال شد. وی مدتی با ریوچ کار کرد ولی بعد به تاتنهام رفت و کمک گراهام شد. سپس به عنوان مربی در کویینز پارک رنجرز فعالیت کرد.

19 - Bruce Rioch - بروس ریوچ (1996-1995)

ریوچ توسط گراهام به دیوید دین معرفی شد. او باور داشت که ریوچ می تواند تیم را موفق کند. او قبل از آرسنال مربی بولتون بود. وی در ادامه فصل 96- 1995 آرسنال را در جام یوفا هدایت کرد و در آخرین روزهای این فصل برابر اورتون، بلکبرن و تتنهام روی نیمکت آرسنال نشست. وی توانست به نیمه نهایی جام اتحادیه برسد ولی مقابل استون ویلا شکست خورد و حذف شد. او در انتهای فصل باشگاه را ترک گفت و به کویینز پارک رنجرز رفت تا در کنار هاستون فعالیت کند. او بعدها مربی ویگان و نوریچ سیتی شد و هم اکنون در باشگاه دانمارکی ادنسن فعالیت می کند. بزرگترین حرکت او برای آرسنال خرید دنیس برگ کمپ از اینتر میلان بود.

20 - Arsène Wenger- آرسن ونگر (1996 - تا به امروز)

ونگر در سپتامبر سال 96 به آرسنال آمد. او قبلاً مربیگری تیم های نانسی و موناکو در فرانسه و گرامپوس ایت در ژاپن را بر عهده داشت. ونگر در دومین فصل حضورش در آرسنال موفق شد که با این تیم دابل کند و هم جام حذفی و هم لیگ را برنده شود (98-1997). او بعدها 2 بار دیگر در سال های 2002 و 2004 قهرمان لیگ شد. وی چهار بار جام حذفی را بالای سر برده و هرگز رتبه تیمش در لیگ از 4 پائینتر نیامده است. ونگر آرسنال را به فینال جام یوفا 2000 رسانید ولی مقابل گالاتاسرای در ضربات پنالتی مغلوب شد. همچنین به فینال جام باشگاههای اروپا در سال 2006 رسید که در آن دیدار از بارسلونا شکست خورد. آرسن ونگر همچنان هدایت توپچی ها را بر عهده دارد و بعد از جابجایی از هایبوری به استادیوم جدید امارات به فکر روزهای موفق آینده است.

تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی مربیان آرسنال,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان

تاریخچه باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان

در سال 1332 توسط زنده یاد استاد محمود حریری باشگاهی در اصفهان به نام ( شاهین ) راه اندازی شد و در سال 1346 با توجه به انحلال باشگاه ورزشی شاهین در تهران تغییر نام داد تا با نام سپاهان پرچم دار ورزش و باشگاه داری در اصفهان باشد . از اوایل سال 1372 این باشگاه تحت حمایت کارخانه سیمان سپاهان قرار گرفت و با نام < باشگاه فرهنگی ورزشی سیمان سپاهان > به فعالیت خود ادامه داد.

در سال 1379 و پس از یک دوره رایزنی گسترده توسط مسئولین استان و توافق مجتمع فولاد مبارکه اصفهان ،

" باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه " که به عنوان یک باشگاه سازمان یافته در اصفهان از سالها قبل فعالیت می کرد تیم فوتبال سپاهان را زیر پوشش خود قرار داد تا فعالیتهای فرهنگی و ورزشی آن با نام باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان ادامه یابد .

در حال حاضر این باشگاه در رشته های ورزشی فوتبال ، هندبال ، کاراته ، شطرنج ، شنا ، بسکتبال ، جودو ، تیر اندازی معلولین و جانبازان ، والیبال ، تکواندو ، تنیس روی میز ، وزنه برداری ، ژیمناستیک ، کشتی ، دومیدانی و کوهنوردی در قسمت آقایان و رشته های هندبال ، بسکتبال ، کاراته ، بدمینتون ، شطرنج ، تنیس روی میز ، شنا ، فوتسال و آمادگی جسمانی در قسمت بانوان فعالیت می کنند .

شایان ذکر است باشگاه فولاد مبارکه سپاهان در سال 1379 از طرف سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران به عنوان باشگاه نمونه کشور معرفی و در سال 1381 نیز به عنوان باشگاه برتر در جشنواره بهترینها از طرف جامعه ورزش و مطبوعات کشور معرفی گردید .

در سال 1382 به عنوان اولین تیم شهرستانی ضمن سنت شکنی ، قهرمان سومین دوره لیگ حرفه ای فوتبال ایران شد و در سال 1384 نیز به عنوان باشگاه نمونه کشور در زمینه هندبال معرفی گردید . شایان ذکر است در سال 1386 به لحاظ کسب نتایج درخشان در عرصه فوتبال که همانا با احراز نایب قهرمانی آسیا و راهیابی به مسابقات جام باشگاههای جهان در سال 2007 میلادی همراه بود ، درجشنواره برترین های باشگاهی فوتبال ایران از سوی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران برگزار گردید عنوان نخست را کسب نمود . گفتنی است از سال 1382 تیم فوتبال فولاد مبارکه سپاهان افتخار 7 دوره حضور در رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا را در کارنامه خود دارد.

شایان ذکر است که باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان در سال 1388 در جشنواره 100 برند استان اصفهان ، برند برتر استان معرفی گردید و در سال 1389 نیز از سوی فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال جهان وابسته به فیفا ، تیم فوتبال فولاد مبارکه سپاهان در دهه اول قرن بیست و یکم عنوان برترین تیم ایرانی و هشتمین تیم قاره آسیا و دویست و سی و هفتمین تیم جهان را بدست آورد .

مرحوم حریری موسس باشگاه شاهین

تاريخ : سه شنبه 25 تير 1392برچسب:تاریخچه باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه باشگاه فوتبال بارسلونا

تاریخچه باشگاه فوتبال بارسلونا

باشگاه فوتبال بارسلونا در شهر بارسلون در منطقهٔ کاتالونیای اسپانیا قرار دارد. باشگاه فوتبال بارسلونا باشگاهی ورزشی ،اجتماعی با هزاران عضو بوده که تیم فوتبال بارسلونا بخشی از آن می‌باشد. باشگاه بارسلونا درلایگای اسپانیا جزو سه تیمی است که هرگز به دسته پایین‌تر سقوط نکرده‌ است. شهرت تاریخی تیم اين باشگاه به‌ دلیل شیوه حمله‌ای ماهرانه و جذابش بوده که تأکیدش را بر بازی باز قرار می‌دهد.

باشگاه فوتبال بارسلونا در سال ۱۸۹۹ توسط عده‌ای سوئیسی، انگلیسی و اسپانیایی و به رهبری خوان گمپر تأسیس شد. بارسا به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ کاتالان و کاتالانیسم است و از این رو عبارت «فراتر از یک باشگاه» الگو:کاتالانی را به عنوان شعار خود انتخاب کرده‌است. برخلاف بسیاری از تیم‌های جهان این باشگاه توسط هوادارانش اداره می‌شود. باشگاه بارسلونا دومین باشگاه ثروتمند جهان است. این باشگاه رقابت دیرینه‌ای با رئال مادرید دارد و به مسابقه‌ای که بین این دو تیم برگزار می‌شود اصطلاحاً ال کلاسیکو گفته می‌شود. نیوکمپ با گنجایش ۹۹.786 تماشاگر، ورزشگاه خانگی بارسلونا و بزرگترین استادیوم اروپا است. حدود ۲۵،۷% مردم اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند، این در حالیست که بارسلونا با دارا بودن ۴۴،۲ میلیون هوادار در اروپا، پرطرفدارترین تیم حاضر در اروپا نیز می‌باشد.

باشگاه فوتبال بارسلونا با ۲۱ قهرمانی در لالیگا، ۲۵ قهرمانی در کوپا دل ری، ۱۰ قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و ۲ قهرمانی در کوپا دی لالیگا، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. بارسلونا تنها تیمی است که از سال ۱۹۵۵ تا ۲۰۱۱ در جام باشگاه‌های اروپا حاضر بوده‌است. افتخارات بارسلونا در اروپا شامل ۴ قهرمانی در لیگ قهرمانان، ۴ قهرمانی در سوپرجام اروپا، ۴ قهرمانی در جام در جام اروپا و ۲ قهرمانی در جام لاتین می‌شود. در سال ۲۰۰۹، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سه‌گانه لا لیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. هم‌چنین تنها تیمیست که توانسته شش‌گانه جام‌ها را فتح کند. بارسلونا را می‌توان یکی از موفق‌ترین تیم‌های قاره اروپا دانست.

- تأسیس باشگاه فوتبال بارسلونا

در ۲۲ اکتبر سال ۱۸۹۹ میلادی، هانس گمپر تمایل خود را به صورت آگهی در روزنامه لوس دپورتس برای تأسیس باشگاه فوتبال اعلام کرد. در ۲۹ نوامبر همان سال در جلسهٔ خیمناسیو سوله نتایج مثبتی حاصل شد و در نهایت یازده بازیکن شامل واتر وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله، اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول، جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز جذب شدند و باشگاه فوتبال بارسلونا متولد شد. باشگاه بارسلونا شروع موفقیت آمیزی در مسابقات ملی و منطقه‌ای نظیر مسابقات فوتبال کاتالونیا و کوپا دل ری داشت.

عکس 11 نفره باشگاه بارسلونا در سال 1899

در ۱۹۰۲ میلادی باشگاه اولین جام خود، کوپا ماکایا را بالای سر برد و نیز در همان سال در فینال اولین دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که ۱ – ۲ مغلوب شد. در ۱۹۰۸ میلادی، درحالی که باشگاه در شرایط مالی سختی قرار داشت و جز قهرمانی در مسابقات فوتبال کاتالونیا در ۱۹۰۵ میلادی تا آن زمان نتوانسته بود پیروزی دیگری به دست آورد، خوان گمپر به عنوان ریاست باشگاه برگزیده شد. گمپر در ۵ دوره متفاوت، در بین سال‌های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۵، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و مجموعاً حدود ۲۵ سال را در خدمت باشگاه گذراند. از مهمترین دستاوردهای وی می‌توان کمک به بارسا برای به دست آوردن ورزشگاه اختصاصی را خاطر نشان کرد.

در ۱۴ مارس ۱۹۰۹ ، بارسلونا به ورزشگاه اینداستریا نقل مکان کرد. از ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۴ ، بارسلونا در جام پیرنه شرکت کرد و به عنوان بهترین تیم لانگیدوک، میدی، ناحیه آکیتن، باسک و کاتالونیا انتخاب شد. در آن زمان شرکت کردن در این رقابت‌های آزاد برای تیم بسیار مفید بود. در همین دوره زبان رسمی باشگاه از کاستیلن به کاتالونیایی تغییر کرد و تیم به‌تدریج به یکی از نمادهای مهم کاتالونیا تبدیل شد، تاجایی که برای بسیاری از طرفداران، حمایت از تیم بیشتر به واسطه جایگاه اجتماعی آن و نه بازی خود تیم اهمیت داشت.

گمپر، جک گرینول را به عنوان اولین مربی بارسلونا انتخاب کرد. وی همچنین تلاش‌هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، به طوری که در سال ۱۹۲۲ میلادی، تعداد اعضای باشگاه به بیش از ۲۰٬۰۰۰ نفر افزایش یافت. این افزایش اعضا به لحاظ مالی تیم را قادر به تهیه ورزشگاه جدید ساخت. در نهایت باشگاه به ورزشگاه لس کورتس که در همان سال افتتاح شده بود، نقل مکان کرد. ورزشگاه جدید ۲۲٬۰۰۰ نفر گنجایش داشت که بعدها به ۶۰٬۰۰۰ نفر هم رسید. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده بار مسابقات فوتبال کاتالونیا، شش بار کوپا دل ری و چهار بار کوپا دی پیرنه را فتح کرده و نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.

- ریورا جمهوری خواهی و جنگ داخلی

ریورا٬ جمهوری خواهی و جنگ دادر ۱۴ ژوئن ۱۹۲۵، جمعیت حاضر در یکی از مسابقه در حرکتی خودجوش برای اعتراض به دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا سرود ملی را هو کردند که در پی آن حکومت در واکنش به این عمل ورزشگاه را شش ماه تعطیل کرد و گمپر نیز مجبور به کناره‌گیری از ریاست باشگاه شد. همزمان با حرکت باشگاه‌ها به سوی حرفه‌ای شدن، مدیران بارسلونا نیز در ۱۹۲۶ اولین گام را در این مسیر نهادند. در ۱۹۲۸، بارسلونا پیروز جام اسپانیا شد، در مراسم اهدای جام ترانهٔ اودا اِ پلاکتو از رافائا آلبرتی یکی از اعضای اصلی گروه «نسل ۲۷» در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه‌بان بارسا خوانده شد. در ۳۰ ژوئیه ۱۹۳۰، بنیان گذار باشگاه بارسلونا، خوان گمپر، بعد از دوره‌ای افسردگی به واسطهٔ مشکلات شخصی و اقتصادی اقدام به خودکشی کرد.

خوان گمپر بنیان گذار باشگاه بارسلونا

اگرچه بارسلونا با بازیکن سرشناسی چون جوزپ اسکولا به کار خود ادامه می‌داد، باشگاه به دلیل کشمکش‌های سیاسی که جامعه ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود، وارد دوره‌ای از افت شد. باوجود کسب قهرمانی در سال‌های ۱۹۳۰، ۱۹۳۱، ۱۹۳۲، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ در مسابقات کاتالونیا، بارسلونا هیچ موفقیتی در سطح ملی (بجز عنوان بحث برانگیز ۱۹۳۷) به دست نیاورده بود. یک ماه پس از شروع جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶، برخی از بازیکنان بارسلونا و اتلتیک بیلبائو داوطلب خدمت سربازی در جمع افرادی شدند که در مقابل شورشیان نظامی می‌جنگیدند. در ۶ اکتبر همین سال جوزپ سانیول، مدیر باشگاه و از اعضای حامی حزب سیاسی استقلال طلب، توسط سربازان فالانژ در نزدیکی گواداراما به قتل رسید. در تابستان ۱۹۳۷، تیم به اردوی مکزیک و ایالات متحده رفت. این اردو اگرچه به لحاظ مالی باشگاه را در امان نگه می‌داشت، اما نیمی از تیم به دنبال پناهندگی در کشورهای فرانسه و مکزیک بودند. در ۱۶ مارس ۱۹۳۸، بارسلونا مورد بمباران هوایی قرار گرفت که به کشته شدن ۳۰۰۰ تن انجامید و دفتر باشگاه نیز از این بمباران در امان نماند. کاتالونیا چند ماه بعد به تصرف در آمد. باشگاه به نماد نافرمانی کاتالانیسم تبدیل شد و در پی‌محدودیت‌های ایجاد شده اعضای آن به ۳٬۴۸۶ نفر کاهش یافت. پس از جنگ داخلی، پرچم کاتالونیا ممنوع اعلام شد و تیم‌ها از استفاده از نام‌های غیراسپانیایی نیز منبع شدند. این اقدام باشگاه را مجبور به تغییر نام به باشگاه فوتبال بارسلونا ‏ و حذف پرچم کاتالونیا از لباس تیم کرد.

- نونیز و ثبات در مدیریت (۲۰۰۰–۱۹۷۸)

در سال ۱۹۷۸ جوزپ لوییس نونیز در انتخاباتی توسط اعضای باشگاه به عنوان مدیر جدید انتخاب شد. این تصمیم بسیار نزدیک و متصل به گذار اسپانیا در مسیر دموکراسی و پایان یافتن دیکتاتوری فرانکو در سال ۱۹۷۴ بود. هدف اصلی نونیز ارتقا دادن بارسا به سطح یک باشگاه جهانی از طریق ثبات بخشیدن به آن در زمین و خارج از آن بود. وی به توصیه کرایف، آکادمی جوانان بارسلونا، لا ماسیا را در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۹ تأسیس کرد. دوره ریاست او ۲۲ سال به طول انجامید و بر بارسلونا تاثیر بسازایی گذاشت. از زمان نونیز سیاست‌های سختگیرانه‌ای برای دستمزد و نظم و انضباط به جا مانده‌ است.

در ۱۶ مه ۱۹۷۹ بارسلونا با شکست ۴–۳ فورتونا دوسلدورف در مقابل بیش از ۳۰٬۰۰۰ طرفدار بارسلونایی که برای دیدن بازی به بازل سوئیس آمده بودند، توانست برای اولین بار جام در جام اروپا فتح کند. در ۱۹۸۲ مارادونا با قراردی به مبلغ ۵ میلیون پوند از بوکا جونیورز خریده شد و دهمین رکورد جهان از حیث مبلغ قرار داد رقم خورد. در پایان فصل ۱۹۸۳–۱۹۸۲ بارسلونا توانست با مربیگری منوتی، رئال مادرید را شکست دهد و قهرمان کوپا دل ری شود. حضور مارادونا در بارسا دیری نپایید و او بارسلونا را برای پیوستن به ناپولی ترک کرد. در آغاز فصل ۱۹۸۵–۱۹۸۴ تری وینابلز به عنوان مربی انتخاب شد و توانست لا لیگا را با هافبک برجستهٔ آلمانی، برند شوستر فتح کند. در فصل بعدی او تیم را به مرحله فینال جام باشگاه‌های اروپا برد که در ضربات پنالتی بارسا مغلوب استوا بخارست شد و عنوان نایب قهرمانی را کسب کرد.

پس از جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ باشگاه گری لینکر آقای گل آن رقابت‌ها را از باشگاه اورتون خرید و با دروازه‌بان آندونی زوبیزارتا قرار دادی طولانی بست. اما تیم در حالی که شوستر در محرومیت به سر می‌برد نتوانست موفقیت‌های زیادی کسب کند. وینابلز در آغاز فصل ۱۹۸۸–۱۹۸۷ از بارسا اخراج و لوییس آراگونز جانشین او شد. تمرد بازیکنان از نونیز در رویدادی که به هسپریا موتینی شهرت دارد در همین فصل رخ داد و این فصل با پیروزی ۱–۰ در مقابل رئال سوسیداد در فینال کوپا دل ری به پایان رسید.

در سال ۱۹۸۸ کرایف به عنوان سرمربی به باشگاه بازگشت و به زبان ساده‌تر یک تیم رویایی جمع کرد. در حالی که باشگاه با ستاره‌های بین‌المللی چون روماریو، رونالد کومان، میشل لادروپ و هریستو استویچکوف قرار داد داشت، او ترکیبی از بازیکنان اسپانیایی چون خوزه ماری باکرو، جوزپ گواردیولا و تکسیکی بگیریستین را به زمین می‌برد. بارسا زیر نظر یوهان کرایف توانست چهار عنوان قهرمانی لالیگا را بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ پی در پی کسب کند. در رقابت‌های اروپایی نیز با شکست سمپدوریا در فینال جام در جام اروپا ۱۹۸۹ و لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹۲ هر دو عنوان قهرمانی را به دست آورد. همچنین بارسا کوپا دل ری در سال ۱۹۹۰، سوپر جام اروپا در سال ۱۹۹۲ و سه سوپر جام اسپانیا را نیز ازآن خود کرد. یوهان کرایف با ۱۱ عنوان قهرمانی، موفق‌ترین مربی باشگاه تا به امروز بوده و با ۸ سال مربیگری پی در پی بیشترین مدت باقی‌ماندن در سمت مربیگری باشگاه را داراست. بخت یوهان کرایف در فینال دو فصل آخر مربیگریش برگشت و کسب نتایج ضعیف اسباب اخراج او توسط نونیز را فراهم کرد.

قهرمانی بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا در سال 1992

بابی رابسون جایگزین کرایف شد و تنها در فصل ۱۹۹۷–۱۹۹۶ در این سمت باقی‌ماند. او رونالدو را از پی‌اس‌وی خرید و توانست سه جام کوپا دل ری، سوپر جام اسپانیا و جام در جام اروپا را برای باشگاه به ارمغان آورد. حضور رابسون تنها یک راه حل کوتاه مدت بود تا لوئیس فن خال بتواند به باشگاه بپیوندد. رونالدو نیز چون مارادونا برای مدت کوتاهی در باشگاه ماند و سپس به اینتر میلان پیوست. به هرشکل ستارگان تازه‌ای چون لوییس فیگو، پاتریک کلایورت، لوییز انریکه و ریوالدو در باشگاه ظاهر شدند و بارسا هر دو جام کوپا دل ری و لا لیگا را در سال ۱۹۹۸ بالای سر برد. در ۱۹۹۹ ریوالدو به عنوان چهارمین بازیکن بارسلونا توانست عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال اروپا را کسب کند. علی‌ رغم تمام این موفقیت‌ها داخلی، عدم پیروزی بارسا در فینال لا لیگا ۲۰۰۰ که سبب قهرمانی رئال مادرید شد، استعفای نونیز و فن خال را در پی داشت.

- رفتن نونیز و آمدن لاپورتا

رفتن نونیز و فن خال از باشگاه قابل مقایسه با پیوستن لوییس فیگو به رئال مادرید نبود، فیگو نه تنها کاپیتان دوم تیم بلکه به عنوان قهرمانی قابل ستایش نزد هواداران بارسا شناخته می‌شد، تاجایی که بسیاری از کاتالونیایی‌ها او را از خودشان می‌دانستند. هواداران بارسا که از تصمیم پیوستن فیگو به رقیب دیرینه خود بسیار ناراحت بودند، این ناراحتی را با استقبال خشم‌ آلود خود از حضور فیگو در نیوکمپ نشان می‌دادند، حتی در اولین حضور او در نیوکمپ به سمتش یک کله خوک و شیشه پر ویسکی پرتاب کردند. در سال ۲۰۰۰ خوان گسپارت جایگزین نونیز شد و به مدت سه سال در این سمت باقی‌ماند. در این مدت باشگاه شاهد رفت‌ وآمد مربیان بود. در نهایت فن خال برای بار دوم به باشگاه بازگشت ولی از آنجایی که نتیجه مثبتی حاصل نشد، فن خال و گسپارت هر دو استعفا دادند.

پس از دوران ناموفق گسپارت، باشگاه با ترکیبی از مسئولین جوان به اوج بازگشت. خوان لاپورتا جایگزین گسپارت شد و فرانک ریکارد بازیکن سابق تیم ملی فوتبال هلند به عنوان مربی بارسا انتخاب شد. تاثیر بازیکنان بین‌ المللی و ترکیب آن‌ها با بازیکنان اسپانیایی تیم را به سمت کسب موفقیت مجدد سوق داد. بارسا توانست در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۴ لا لیگا و سوپر جام اسپانیا را فتح کند و قرار دادی با رونالدینیو، بازیکن سال فوتبال جهان ۲۰۰۶ ببندد.
رونالدینیو ، مسی و اتوئو
در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵ بارسا مجدداً قهرمان لا لیگا و سوپر جام اسپانیا شد. در فینال لیگ قهرمانان بارسلونا در مقابل آرسنال قرار گرفت، درحالی که آرسنال تا پیش از ۱۵ دقیقه پایان بازی با ۱۰ بازیکن پیروز میدان بود، بارسا توانست نتیجه بازی را ۲–۱ به نفع خود تغییر دهد و جام را بعد از ۱۴ سال بالای سر بگیرد. در همان سال بارسلونا در جام باشگاه‌های جهان نیز شرکت کرد و در فینال با گل دقیقه ۸۲ حریف برزیلی خود، مغلوب اینترناسیونال شد. اگرچه بارسلونا فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ را با قدرت شروع کرد، اما در پایان بدون کسب هیچ عنوانی فصل را به پایان رساند. بعدها اردوی پیش از فصل در ایالات متحده که منجر به مصدومیت ساموئل اتوئو و لیونل مسی شد، به عنوان دلیل عدم موفقیت باشگاه اعلام شد.

در لالیگا که بارسا در بیشتر فصل‌ها در جایگاه اول قرار داشت، در سال جدید بی‌ثباتی باشگاه فرصتی برای پیشی گرفتن رئال مادرید و قهرمانی آنان شد. فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷ برخلاف سال‌های گذشته موفقیتی برای باشگاه به همراه نداشت و در پی آن جوزپ گواردیولا مربی تیم دوم بارسلونا در پایان فصل جایگزین ریکارد شد.

بارسا در فینال کوپا دل ری ۲۰۰۹ با شکست ۴–۱ اتلتیک بیلبائو برای ۲۵امین بار قهرمان این رقابت‌ها شد. سه روز پس از آن شکست رئال مادرید در رقابت‌های لالیگا جام را برای بارسلونا در فصل ۲۰۰۹–۲۰۰۸ به ارمغان آورد. بارسا در حالی فصل را به پایان رساند که در ورزشگاه المپیک رم، منچستر یونایتد فاتح سال قبل جام باشگاه‌ها را با نتیجه ۲–۰ شکست داد و سومین عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا را فتح کرد. در نتیجه برای اولین بار در اسپانیا اولین سه‌گانه را به دست آورد. بارسا با شکست مجدد اتلتیک بیلبائو در فینال سوپر جام اسپانیا ۲۰۰۹ و پیروزی در مقابل شاختار دونتسک در فینال سوپر جام اروپا ۲۰۰۹ دو جام دیگر را نیز بالای سر برد. در دسامبر ۲۰۰۹، بارسا جام باشگاه‌های جهان ۲۰۰۹ را نیز فتح کرد و اولین تیم تاریخ فوتبال شد که شش‌گانه جام‌ها را توانست کسب کند. همچنین بارسلونا با فتح لالیگا با ۹۰ امتیاز و فتح سوپر جام برای نهمین بار توانست دو رکورد تازه در فوتبال اسپانیا به ثبت برساند.

- باشگاه فوتبال بارسلونا (۱۹۷۸–۱۹۵۷)

بارسلونا با مربیگری هلنیو هررا و لوییز سوارز جوان (بازیکن سال فوتبال اروپا در ۱۹۶۰) و دو بازیکن مجارستانی به توصیه کوبالا با نام‌های ساندور کوچیس و زولتان زیبور توانست دو عنوان ملی دیگر در سال ۱۹۵۹ و لا لیگا و جام بین شهری را در ۱۹۶۰ کسب کند. در ۱۹۶۱ بارسلونا اولین باشگاهی بود که توانست رئال مادرید را در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا شکست دهد، اما در فینال با نتیجه ۳–۲ مغلوب بنفیکا شد.

کار ساخت ورزشگاه نیوکمپ در سال ۱۹۵۷ به پایان رسید و این بدین معنا بود که باشگاه مقداری پول برای خرید بازیکنان جدید داشت. دهه ۱۹۶۰ موفقیت‌های کمتری برای باشگاه به همراه داشت و لا لیگا کاملاً در دست رئال مادرید بود. از جنبه‌های مثبت دهه شصت می‌توان به ظهور بازیکنانی چون جوزپ فوسته و کارلس رکساچ و پیروزی باشگاه در کوپا دل جنرالیسمه در ۱۹۶۳ و جام بین شهری در ۱۹۶۶ اشاره کرد. همچنین بارسلونا توانست رئال مادرید را در فینال کوپا دل جنرالیسمه در ورزشگاه برنابئو در حالی که فرانکو بازی را تماشا می‌کرد، شکست دهد و بخشی از اقتدار سابق خود را به نمایش بگذارد. با پایان یافتن دوره دیکتاتوری فرانکو در ۱۹۷۴، نام باشگاه به نام اصلیش تغییر کرد، طراحی تاج آن به شکل اولیه‌اش برگردانده شد و دوباره حروف اصلیش را به دست آورد.

فصل ۱۹۷۳–۱۹۷۴ شاهد حضور یوهان کرایف بود که برای ثبت یک رکورد جهانی به مبلغ ۹۲۰ هزار پوند از آژاکس خریداری شد. یوهان کرایف در مصاحبه‌ای با یکی از خبرگزاری‌های اروپا گفت:«من بارسلونا را به رئال مادرید ترجیح دادم زیرا نمی‌توانم برای تیمی بازی کنم که با فرانکو ارتباط دارد.» و این مصاحبه خیلی سریع او را به چهره محبوب هواداران بارسلونا تبدیل کرد و زمانی که وی نام فرزندش را یوردی، یک نام محلی کاتالانی گذاشت، بر میزان این محبوبیت افزوده شد. یوهان کرایف به همراه بازیکنان خوب دیگری چون خوان مانوئل آسنسی، کارلس رکساچ و هوگو سوتیل به باشگاه کمک کردند تا بتواند بعد از دهه ۱۹۶۰ با شکست ۵–۰ رئال مادرید در سال ۱۹۷۴ قهرمان لالیگا شود. یوهان کرایف در ۱۹۷۳ در اولین دوره حضورش در بارسا به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا برای بار دوم انتخاب شد، او در سال ۱۹۷۱، زمانی که برای آژاکس بازی می‌کرد توانسته بود این عنوان برای اولین بار کسب کند، همچنین برای بار سوم در سال ۱۹۷۴ درحالی که همچنان برای بارسلونا بازی می‌کرد مجدداً این عنوان را تصاحب کرد.

- ورزشگاه نیوکمپ

کمپ نو («میدان جدید»)، که غالباً به طور اشتباه «نیوکمپ» خوانده می‌شود ، ورزشگاه فوتبالی است که در شهر بارسلون در کشور اسپانیا قرار دارد. این ورزشگاه از زمان احداثش در سال ۱۹۵۷، محل انجام بازی‌های خانگی تیم فوتبال بارسلونا است. این ورزشگاه جزو ورزشگاه های ۵ ستاره یوفا بوده و تاکنون میزبان مسابقات بسیاری در رده‌های بالای بین‌المللی و فینال‌های لیگ قهرمانان اروپا، که آخرینش به سال ۱۹۹۹ مربوط است، بوده‌است. گنجایش این ورزشگاه 99٫786 نفر است، که آن را تبدیل به بزرگترین ورزشگاه اروپا و یازدهمین ورزشگاه بزرگ دنیا می‌کند. اسم رسمی آن، «استادی دل اف سی بارسلونا» (ورزشگاه باشگاه فوتبال بارسلونا) بود که در سال ۲۰۰۰ با رای اعضای باشگاه مبنی بر تغییر نام آن به لقب محبوب کمپ نو، این نام به عنوان نام رسمی ورزشگاه انتخاب شد.

کنار کمپ نو، «پالائو بلوگرانا» قرار دارد، ورزشگاهی که محل انجام بازیهای داخل سالن است، و نیز در مجاورت آن «آیس رینک» قرار دارد که محل انجام بازیهای هاکی روی یخ و پاتیناژ است. پشت ورزشگاه نیز محل قرار داشتن مینی استادی است، ورزشگاهی که تیم بارسلونا اتلتیک بازی‌های خود را در آنجا برگزار می‌کند.

ورزشگاه نیوکمپ

- هواداران باشگاه بارسلونا

نام مستعار طرفداران بارسلونا کولز است. گفته می‌شود ۲۵٪ از جمعیت اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند و بعد از رئال مادرید که ۳۲٪ از اسپانیایی‌ها هوادار آن هستند، بارسا در جایگاه دوم قرار می‌گیرد. جایگاه سوم نیز به تیم والنسیا با ۵٪ حامی تعلق دارد. در اروپا بارسا دومین تیم محبوب این قاره‌است. تعداد اعضای باشگاه از فصل ۲۰۰۳–۰۴ از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر به ۱۷۰٬۰۰۰ نفر تا سپتامبر ۲۰۰۹ افزایش قابل توجهی داشته‌ است.

علاوه بر عضویت، در ژوئن ۲۰۱۰، به طور رسمی ۱٬۳۳۵ نفر در نقاط مختلف جهان در انجمن هواداران بارسا ثبت نام کرده‌اند. انجمن‌های هواداران وظیفه تبلیغ بارسلونا در محل‌های مختلف را دارند و در مقابل در حین بازدید از بارسلونا خدمات مفیدی دریافت می‌کنند. همچنین بارسا هواداران بسیار برجسته‌ای تاکنون داشته که در این میان می‌توان به پاپ ژان پل دوم که عضو افتخاری باشگاه بود یا خوزه زاپاترو که نخست وزیر فعلی اسپانیا است اشاره کرد.

- ال کلاسیکو

بارسلونا و رئال مادرید ال کلاسیکو می‌گویند. از ابتدا این دو تیم به عنوان نماینده دو منطقه و شهر رقیب، کاتالونیا و کاستیل شناخته می‌شوند. این رقابت بازتابی از تنش‌های فرهنگی و سیاسی میان دو منطقه‌ است که از جنگ داخلی اسپانیا نشئت می‌گیرد.

در مدت دیکتاتوری پریمو ده ریورا و بخصوص فرانسیسکو فرانکو (۱۹۳۹-۱۹۷۵) تمامی فرهنگ‌های محلی مورد سرکوب قرار گرفتند و تمام زبان‌های رایج در اسپانیا جز کاستیلایی ممنوع اعلام شدند. مردم کاتالان به یک نماد برای ابراز آزادی خواهی نیاز داشتند و بارسا تبدیل به فراتر از یک باشگاه برای کاتالان‌ها شد. به گفتهٔ مانوئل واسکس مونتالبان، پیوستن به بارسلونا بهترین راه برای کاتالان‌ها بود تا هویت خود را نشان دهند، این راه نسبت به پیوستن به جنبش‌های ضد فرانکو کم هزینه‌تر بود و امکان ابراز مخالفت را به آن‌ها می‌داد.

از سوی دیگر رئال مادرید در بسیاری از موارد به عنوان تجسمی از تمرکز ظلم حاکمیت، رژیم فاشیستی و فراتر از آن بود. (سانتیاگو برنابئو که ورزشگاه رئال به نام اوست از افرادیست که علیه ملی گرایی فرانکو جنگید.) به هر شکل در طول جنگ داخلی اسپانیا، اعضای هر دوتیم نظیر جوزپ سانیول و رافائل سانچز گوئرا متحمل آسیب‌هایی از سوی هواداران فرانکو شدند.

در دهه ۱۹۵۰، زمانی که بحث انتقال آلفردو دی استفانو مطرح شد، اختلاف دو باشگاه تشدید یافت. در نهایت او رئال مادرید را انتخاب کرد و در آن فصل باعث موفقیت آن‌ها نیز شد. در دهه ۱۹۶۰ هر دو تیم در جام اروپا به مصاف با یکدیگر رفتند که رئال مادرید توسط بارسا حذف شد. همچنین در آخرین رویارویی دو تیم در سال ۲۰۰۲ که توسط رسانه‌های اسپانیا «رقابت قرن» نام گرفت، بیش از ۵۰۰ میلیون نفر شاهد دیدار دو تیم بودند.

آخرین الکلاسیو و تیم بارسلونا و رئال مادرید

- ستاره های باشگاه بارسلونا :

از ستارگان بارسلونا می توان به یوهان کرایوف ، رونالد کومان ، میشل لادروپ ، لوییز سوارز ، جوزپ گواردیولا ، روماریو ، مارادونا ، ریوالدو ، فیگو ، آندونی زوبیزارتا ، رونالدو ، رونالدینهو ، لیونل مسی ، ژاوی ، اینیستا ، پویول و ... نام برد هر یک از این بازیکنان در دوره بازی خودشان جزء ستاره های بارسلونا محسوب می شدند.

تاريخ : سه شنبه 25 تير 1392برچسب:تاریخچه باشگاه فوتبال بارسلونا,باشگاه بارسلونا,بارسلونا,تاریخچه ی با شگاه بارسلونا,تاریخچه ی آبی اناری پوشان,آبی اناری,

ارسال توسط امیررضا خضرلو

تاریخچه فوتبال

فوتبال تا آنجایی که ما امروزه می دانیم در انگلستان بوجود آمد. اگر چه هیچکس مطمئن نیست که چه زمانی توپ به فرد دیگر شوت شد اما این نوع بازیهایی که تیم توپ و شیوه امتیازگیری در آنها وجود دارد برای قرنها بوده اند. حدود ۳۰۰۰سال پیش چینیهای باستان یک نوع بازی به نام تسوچو(تسو به معنی شوت کردن و چو هم به معنی توپی از پوست حیوانات) بازی می کردند.در همان زمان در ژاپن مردم کماری بازی می کردند. این بازی شامل بازیکنانی بود که تلاش می کردند توپ را به داخل دو ساقه بامبو شوت کنند یونانی های باستان بازی به نام اپیس کایروس داشتند رومیها بازی به نام هارپاسکوم به بریتانیا آوردند و ممکن است که این بازی به فوتبال تبدیل شده باشد. حدود سال ۲۱۷ بعد از میلاد بازیهایی بودند که تمام روستاها در آن شرکت داشتند. این بازیها هیچ قانونی نداشتند و اغلب بسیار خشن بودند که باعث می شد تا پادشاهان متعددی برای ممنوعیت آنها تلاش کنند. این بازیها بسیار محبوب بودند و مردم با وجود ممنوعیت ها آنها را بازی می کردند.

خشونت خیابانی

اولین سابقه انجام یک مسابقه فوتبال به دهه ۱۱۰۰ میلادی برمی گردد. در تمام قرون وسطی شانس دیدن یک توپ فوتبال بسیار کم بود. در واقع تماشا کردن یک بازی بسیار مشکل بوده است و بیشتر به یک شورش تمام وکمال شباهت داشته تا به بازیهای آرام وخودمانی امروزه. اغلب افراد به طور جدی صدمه می دیدند وبدون هیچ برانکاری برای انتقال آنها به بیرون زمین در زیر پاهای دیگران لگدمال می شدند در حالیکه بازی جریان داشت.

چه کسی به قوانین نیاز دارد؟

از دهه 1800 میلادی شکلهای مختلفی از فوتبال در مدارس خصوصی انگلستان بازی می شد که بدون توافق در مورد تیم اندازه گل پرتاب توپ و موارد دیگر انجام می شد. برای مدارس غیر ممکن بود که در مقابل هم مسابقه بدهند و یا بعد از اتمام تحصیل بتوانند فوتبال بازی کنند. بنابراین در سال 1848 چهارده دانشجو از دانشگاه کمبریج برای یافتن قوانین گرد هم آمدند. با وجودیکه این قوانین به صورت جهانی مورد قبول واقع نشد اما اولین تلاش برای ایجاد یکنواختی در فوتبال بود. قوانین دیگر به تدریج تنظیم گردیدند. مشکل اصلی در به توافق رسیدن قوانینی بود که اجازه استفاده از دست را می داد. برای تصمیم در این مورد 11 نفر از نمایندگان باشگاهها در 26 اکتبر 1863 در لندن برای ایجاد یک اتحادیه فوتبال گرد آمدند. در 8 دسامبر همان سال این افراد با یک سری از قوانین موافقت کردند. مدارس خصوصی انگلستان مبتکر ایجاد یک سری قوانین فوتبال بودند. تیم مدرسه هارو (سال1867) اولین تیمی بود که طبق قوانین اتحادیه فوتبال که در سال 1863 مورد توافق قرار گرفته بود بازی کردند. امروزه اعضای فیفا تقریبا 200 کشور هستند و همین امر فوتبال را بزرگترین ورزش جهان کرده است.

اولین مسابقات فوتبال

همانطور که فوتبال در بریتانیا در حال رشد بود مدت زیادی طول نکشید که مسابقات جام حذفی پیشنهاد شد. در سال 1871 دبیر کل اتحادیه فوتبال انگلستان چارلز الکوک پیشنهاد یک سری مسابقات را که در مدرسه هارو برگزار می شد را ارائه داد. در سال بعد قدیمی ترین جام فوتبال جهان یعنی جام اتحادیه انگلستان متولد شد. این مسابقات فقط در 13 مسابقه انجام پذیرفت. هنگامی که بازیکنان انگلیسی حرفه ای شدند دستمزد آنها از فروش بلیطهای بازی پرداخت شد. مسابقات جام اتحادیه هم به دستمزد بازیکنان کمک می کرد. فینال جام اتحادیه انگلیس در 1901 با جمعیت 114815 نفر که برای تماشای تاتنهام هاتسپور و لیدز یونایتد جمع شده بودند. مسابقه مساوی شد اما تاتنهام در بازی بعد پیروز شد.

صادرات بزرگ

بریتانیا مسئول معرفی فوتبال به نقاط دیگرجهان است. اولین کشوری که فوتبال به آنجا سرایت کرد آرژانتین بود که در سال 1879 انگلیسی های مقیم آرژانتین باشگاه بوئنوس آیرس را تاسیس کردند. در دانمارک باشگاه فوتبال انگلیسی شروع به کار کرد و در سوئیس دانشجویان که فوتبال را از همکلاسیهای انگلیسی خود فرا گرفته بودند باشگاه سنت گالن را تشکیل دادند. در 1880 تاجران انگلیسی باشگاهی در آلمان ایجاد کردند. گسترش فوتبال در جهان آغاز شده بود.

لیگ انگلستان

در سال 1885 اتحادیه فوتبال انگلستان حرفه ای گری را قانونی کرد و به باشگاهها اجازه داد تا به بازیکنان خود حقوق بپردازند. این بدین معنی بود که برای پرداخت دستمزد بازیکنان بازیهای بیشتری باید انجام می شد. ویلیام مک گرگور پیشنهاد بازیهای خانگی و بیرون از خانه را داد. این پیشنهاد توسط 12 باشگاه مورد قبول واقع شد ودر 22 مارس 1888 لیگ فوتبال انگلستان تشکیل شد.

فیفا تشکیل شد

از سال 1903 صحبت ایجاد فدراسیون بین المللی وجود داشت اما سرانجام در سال 1904 فدراسیون بین المللی فوتبال یا فیفا تشکیل شد. فوتبال گسترش خود را بخصوص در آمریکای جنوبی و اروپا ادامه داد و در سال 1939 اعضای فیفا به بیش از 50 عضو رسید.

شروع ساده

فوتبال در 150 سال گذشته راه درازی را پیموده است. پوشش تاویزیونی و حمایت شرکتها از تیمها به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده است. اکنون بازیکنان سطح بالا ستاره های رسانه ها هستند و میلیونها ارزش دارند. آنها همچنین دارای مربیان و فیزیوتراپهایی هستند که در حفظ حالت مطلوب کمک می کنند. تمرین فوتبال برای تیم وست برامویچ آلبیون در 1906 شامل پیاده روی سریع بود. وسایل تمرین که امروزه به بازیکنان پیشنهاد می شوند از آن زمان تغییرات بسیاری کرده اند.

آینده و حال

اگر شما به زمان گذشته بر می گشتید و به یک مسابقه فوتبال در روزگار قدیم برمی خوردید وسایل بازی زیاد نا آشنا نبودند. اگر چه فوتبال از آن زمان تغییرات بسیاری کرده اما ماهیت بازی به همان صورت باقی مانده است. در حال حاضر فوتبال محبوبترین ورزش دنیا است و به خاطر آن کالاهای تجاری و سوغاتهای زیادی بوجود آمده است. بیش از دهها سال تغییر روشها و در دسترس بودن مواد جدید لوازم بازی را تغییر داده و مبالغ هنگفتی برای تولید توپ و کفشهای بهتر سرمایه گذاری شده است.

برنامه های بازیها

اولین برنامه ها بسیار ابتدایی و ساده بودند و شامل فقط یک ورق کاغذ می شدند. امروزه این برنامه ها بیشتر شبیه مجلات براق هستند.

بهای بلیطها

قیمت یک بلیط برای اولین مسابقه رسمی بین اسکاتلند و انگلستان در سال 1872 برابر یک شلینگ(5پنس) بود. ارزان ترین بلیط برای یک مسابقه انگلستان در خلال جام قهرمانی اروپا در 1996 15 پوند بود و گرانترین بلیط هم 130 پوند بود.

کفشها

در سالهای 1800 قبل از اینکه کفشهای فوتبال به صورت فراوان در دسترس باشند بعضی بازیکنان به کفشهای معمولی کار میخ می کوبیدند. کفشهای امروزی نرم و رنگارنگ هستند و با کفش های قدیمی چرمی و سنگین که ساق بلند بودند تفاوت دارند.

توپها

اولین توپها مثانه حیوانات بودند که با چرم پوشش داده می شدند. اجزای این توپها به هم دوخته می شدند و اغلب در خلال بازی شکل خود را از دست می دادند. اگر باران می امد آب را در خود نگه می داشتند و وزن انها افزایش می یافت. در توپهای جدید از مواد مختلفی استفاده می شود و یک روکش پلاستیک برای مشکل آب وجود دارد. این توپها سبک تر هستند و شکل خود را به خوبی حفظ می کنند.

پیراهن ها

در خلال سالها پیراهن های فوتبال تغییرات بسیاری یافته اند. در یک زمان از کتان درست می شدند و یقه ها به آنها دوخته می شد وهیچ نوشته ای بر روی آنها نبود.دردهه 1950 پیراهن ها به لباسهای راگبی شبیه بودند. امروزه آنها از مواد ترکیبی ساخته می شوند و در بعضی موارد طوری طراحی شده اند که هوا از انها عبور کند و تقریبا بر روی همه انها حتما نام شرکت حمایت کننده تیم هم نوشته می شود.

شورتها

تغییر اصلی در شورتها در اندازه طول آنها بوده است. زمانی شورتها تا زانو پایین می آمدند اما بازیکنان امروزی شورتهای کوتاهتری می پوشند. امروزه شورتها متوسط و پیراهن ها هم گشادتر و راحت تر شده اند. طول شورتها از دهه ای به دهه دیگر تغییر می کردند. از دهه 1970 شورتها کوتاهتر و پیراهن ها تنگ تر شدند. در سالهای ابتدایی 1900 شورتها و پیراهن ها بلند بودند.

دستکش ها

در ابتدا دروازه بانان دستکشهای کتانی ساده ای می پوشیدند و دستکش های امروزی دارای بالشتکهای ضخیم و نوارهای چسب دار هستند.

لوازم دروازه بان

تا همین اواخر پیراهن دروازه بانها سبز زرد یا سفید بودند. پیراهن ها هم دستخوش تغییرات فراوانی شده اند و اکنون رنگارنگ و چند لایه هستند.

بازیهای کوچک

فوتبال رومیزی اولین بازی بود که تلاش می کرد تا فوتبال را در اتاق نشیمن افراد بازسازی کند. اگر چه بازی با انها هنوز هم لذت بخش هستند ولی امروزه تکنولوژی پیشرفته بیشتر از زمین یا میز بر میدان مسابقه فوتبال خانگی حکمفرما است.

قوانین وتغییرات آن

هدف اصلی از بازی فوتبال به همان شکل اولیه باقی مانده است اما این یک بازی بسیار گسترش یافته است. زمانی تعویض بازیکن مجاز نبود و اگر یک بازیکن از دستانش برای جلوگیری از عبور توپ به دروازه استفاده می کرد داور گل را می پذیرفت. دروازه بانان هم می توانستند پاسی که از طرف هم تیمی به عقب داده شده را با دست دریافت کنند. از سال 1913 قوانینی که مورد توافق قرار گرفته بودند در بازی استفاده می شدند اما این قوانین در طی سالها تغییرات زیادی کرده اند. تعدادی از این قوانین اثر عمیقی بر بازی داشتند و تعدادی نیز بازی را کمی پیچیده تر کرده بودند. به طور کلی قصد بر این بود که بازی هیجان اوری ایجاد شود تا کسانی که در بازی شرکت دارند بتوانند وظیفه شان را براحتی انجام دهند.

تعدادی از ساده ترین قوانین فوتبال در سال 1862 (پذیرفته شده توسط فیفا در 1863)

1-گل وقتی بثمر می رسد که توپ به دروازه و زیر تیر عمودی دروازه وارد شود بجز هنگامی که با دست وارد دروازه شود.

2-دستها فقط برای نگهداشتن و کاشتن توپ روی زمین استفاده می شود.

3-شوتها فقط به توپ زده می شوند.

4-ضربه زدن بوسیله پاشنه پا مجاز نیست.

5-یک بازیکن مجاز نیست توپی را که در هوا قرار دارد شوت کند.

6-هنگامی که توپ از کنار پرچم زمین گذشت باید بوسیله فردی که توپ را شوت کرده از همان نقطه و به طرف مرکز زمین پرتاب شود.

7-هنگامی که توپ به پشت خط دروازه می رود باید بوسیله یکی از افراد تیم به میدان مسابقه شوت شود.

8-هنگامی که بازیکنی قصد شوت کردن را دارد بازیکنان حریف باید 6 قدم با وی فاصله داشته باشند.

9-بازیکنی که در افساید قرار دارد باید سریعا به پشت توپ برگردد و توپ قبل از اینکه بوسیله همان بازیکن زده شود باید توسط بازیکن دیگری از همان تیم یا تیم مقابل زده شود.

10-دادن توپ به بازیکنی که در آفساید قرار دارد ممنوع است.

تغییراتی برای بهتر شدن بازی

1913: هنگامی که ضربه آزاد باید زده شود دیواره دفاعی بازیکنان حریف باید تا 10 یارد (2/9) عقب بروند.

1924: اگر لباس تیمها یکسان باشد تیم مهمان باید لباس رنگ دیگری بپوشد.

1937: یک خط نیمدایره در بیرون محوطه جریمه کشیده شد.

1951: جریمه خطاها ضربه های آزاد غیر مستقیم است.

1976: کارتهای زرد و قرمز ابداع شدند.

1981: 3 امتیاز برای یک پیروزی ابداع شد.

1989: اگر بازیکن حریف با آخرین مدافع در یک امتداد باشند این افساید نیست.

1992: قانون پاس به عقب ابداع شد. دروازه بان اجازه ندارد توپی که بوسیله یارانش به عقب پاس داده شده را با دست دریافت کند.

قوانین آینده

بازی فوتبال ادامه پیدا می کند. به نظر نمی آید که استفاده از دستها هیچوقت مجاز شود ولی معلوم نیست در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در اینجا تعدادی از تغییرات امکان پذیر در فوتبال آورده شده است.

داوران ویدیویی: ویدیو می تواند نقش مهمی در داوری فوتبال آینده داشته باشد.

سین بین Sin Bin: کارت جریمه سوم ابداع می شود که به داوران اجازه می دهد تا بازیکن خطا کار را برای 10 دقیقه از زمین اخراج کنند.

آفساید: یک بحث داغ است و عده ای طرفدار برچیدن قانون آفساید هستند. ضمنا تبدیل شدن پرتاب اوت به شوت از کنار زمین می تواند یکی از تغییرات آینده فوتبال باشد.