. <-RandPostTitle->
..... .....
با کلیک بر روی 1+ ما را در گوگل محبوب کنید
..... تیم ملی والیبال ایران

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

شنایی با لالیگا

 
 
لالیگا بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، به عنوان قوی‌ترین لیگ فوتبال اروپا معرفی شده‌است.

لیگ دسته اول اسپانیا از فصل 29/1928 به وجود آمده و بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، از آنجائی‌كه باشگاه‌های اسپانیایی در تورنمنت‌های اروپایی بهترین نتایج را كسب كرده‌اند، لالیگا به عنوان قوی‌ترین لیگ فوتبال اروپا معرفی شده است.

قوانین:

لیگ از 20 تیم تشكیل شده است كه در بازیهای رفت و برگشت، قهرمان را تعیین می‌كنند. مكان تیم‌ها در جدول، حاصل امتیازاتی است كه كسب می‌كنند: 3 امتیاز برای پیروزی، 1 امتیاز برای تساوی و بدون امتیاز برای شكست. برخلاف برخی لیگهای دیگر مثل بوندسلیگا، در زمان كسب امتیاز مساوی، تفاضل گل مد‌نظر نبوده است، بلكه نتیجه دیدار مستقیم دو تیم هم‌امتیاز ملاك قرار می‌گیرد.

بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، قهرمان و تیم دوم جدول راهی لیگ قهرمانان اروپا می‌شوند، تیم‌های سوم و چهارم باید در بازی‌های مقدماتی لیگ قهرمانان شركت كنند. تیم‌های رده پنج و شش نیز به جام یوفا راه پیدا می‌كنند. سه تیم آخر جدول هم به لیگ دسته دوم سقوط می‌كنند.

تاریخچه:

در سال 1926 فوتبال حرفه‌ای وارد اسپانیا شد. با فصل 29/1928 یك لیگ ملی یكپارچه ( لالیگا ) به وجود آمد كه در آن ده باشگاه برای كسب اولین عنوان قهرمانی با یكدیگر به رقابت پرداختند: اف. ث. بارسلونا، رئال مادرید، آتلتیكو بیلبائو، رئال سوسیه‌داد سن سباستین، آره‌ناس كلوب دو گتسكو، آتلتیكو مادرید، اسپانیول بارسلونا، اروپا بارسلونا، رئال یونیون ایرون و ریسینگ سانتاندر.

اولین قهرمانی را نیز اف. ث. بارسلونا با دو امتیاز برتری نسبت به رئال مادرید به دست آورد.

برای فصل 35/1934 لیگ به 12 باشگاه افزایش یافت.

در جریان جنگهای داخلی اسپانیا، در فصل‌های 39/1938 – 37/1936 هیچ مسابقه‌ای برگزار نشد. پس از پیروزی گروههای ضد جمهوری به رهبری ژنرال فرانچسكو فرانكو، دوباره رقابت‌ها از سر گرفته شد. به علاوه باشگاه‌هایی كه در نامشان جزئی غیر اسپانیایی نظیر فوتبال كلوب، ریسینگ، اسپورتینگ یا آتلتیك داشتند، مجبور به تغییر نام شدند. البته این قانون دوباره در دهه هفتاد در مواردی پس گرفته و لغو شد.

از فصل 42/1941 لیگ باشگاهی اسپانیا با 14 تیم، ‌از فصل 51/1950 با 16 تیم، و از فصل 72/1971 با 18 تیم برگزار شد. برای فصل 88/1987 تعداد تیم‌های لیگ به 20 تیم افزایش پیدا كرد و تا امروز نیز به همین صورت باقی مانده‌است.

یك استثنا در فصل 96/1995 و 97/1996 به وجود آمد. پس از پایان فصل 95/1994 دو باشگاه سلتاویگو و اف. ث. سویا به دلیل مقروض بودن به دسته پایین‌تر سقوط كردند و به جای آنها دو تیم رئال والادولید و آلباسته بالومپی كه از لحاظ ورزشی سقوط كرده بودند، در لیگ باقی ماندند. سران دو باشگاه سلتا و سویا و نیز هواداران این دو تیم به این قضیه واكنش نشان دادند. اعتراض آنها نسبت به سقوط اجباری  توأم با موفقیت بود. پس از آن لیگ به 22 تیم افزایش پیدا كرد، چرا كه والادولید و آلباسته هم در مقابل تصمیم فدراسیون فوتبال این كشور مبنی بر سقوط آنها به دسته دوم اعتراض كرده و در لیگ ماندگار شدند. پس از دو فصل اما، لیگ دوباره به 20 تیم كاهش پیدا كرد.

فهرست قهرمانان باشگاه‌های اسپانیا (لالیگا):

2009-بارسلونا

2008-بارسلونا

2007-  رئال مادرید
2006- اف.ث.بارسلونا
2005- اف.ث.بارسلونا
2004- اف.ث.والنسیا
2003- رئال مادرید
2002- اف.ث. والنسیا
2001- رئال مادرید
2000- دیپورتیوو لاكرونیا
1999- اف.ث. بارسلونا
1998- اف.ث.بارسلونا
1997- رئال مادرید
1996- آتلتیكو مادرید
1995- رئال مادرید
1994- اف.ث.بارسلونا
1993- اف.ث.بارسلونا
1992- اف.ث.بارسلونا
1991- اف.ث.بارسلونا
1990- رئال مادرید
1989- رئال مادرید
1988- رئال مادرید
1987- رئال مادرید
1986- رئال مادرید
1985- اف.ث. بارسلونا
1984- آتلتیك بیلبائو
1983- آتلتیك بیلبائو
1982- رئال سوسیه‌داد سن سباستین
1981- رئال سوسیه‌داد سن سباستین
1980- رئال مادرید
1979- رئال مادرید
1978- رئال مادرید
1977- آتلتیكو مادرید
1976- رئال مادرید
1975- رئال مادرید
1974- اف.ث.بارسلونا
1973- آتلتیكو مادرید
1972- رئال مادرید
1971- والنسیا سی.اف
1970- آتلتیكو مادرید
1969- رئال مادرید
1968- رئال مادرید
1967- رئال مادرید
1966- آتلتیكو مادرید
1965- رئال مادرید
1964- رئال مادرید
1963- رئال مادرید
1962- رئال مادرید
1961- رئال مادرید
1960- اف.ث.بارسلونا
1959- اف.ث.بارسلونا
1958- رئال مادرید
1957- رئال مادرید
1956- آتلتیك بیلبائو
1955- رئال مادرید
1954- رئال مادرید
1953- اف.ث.بارسلونا
1952- اف.ث.بارسلونا
1951- آتلتیكو مادرید
1950- آتلتیكو مادرید
1949- اف.ث.بارسلونا
1948- اف.ث.بارسلونا
1947- آتلتیك بیلبائو
1946- اف.ث.سویا
1945- اف.ث.بارسلونا
1944- اف.ث.والنسیا
1943- آتلتیك بیلبائو
1942- اف.ث.والنسیا
1941- آتلتیكو مادرید
1940- آتلتیكو مادرید
[جنگ‌های داخلی اسپانیا]
1936- آتلتیك بیلبائو
1935- بتیس سویا
1934- آتلتیك بیلبائو
1933- رئال مادرید
1932- رئال مادرید
1931- آتلتیك بیلبائو
1930- آتلتیك بیلبائو
1929- اف.ث.بارسلونا

ركوردداران بازی در لالیگا:

آندونی زوبی‌زارتا              1998-1981    622 بازی      بارسلونا

اوزه‌بیو                           2002-1983    543 بازی      رئال والادولید

بویو                               1997-1976    542 بازی      رئال مادرید

مانوئل سانچز                   2001-1983     524 بازی     رئال مادرید

میگوئل سولر                   2003-1983     504 بازی      رئال مایوركا

فرناندو هیه‌رو                  2003-1986     497 بازی      رئال مادرید

خوزه ماریا باكرو              1997-1980     483 بازی      بارسلونا

لورن                              2002-1984     482 بازی     رئال سوسیه‌داد

خواكین آلونسو گونزالس      1992-1977     479 بازی     اسپورتینگ گیخون

خوزه رومن لابورو            1985-1967     469 بازی     بتیس سویا

 

ركوردداران گلزنی لالیگا :

تلمو زارائونائیندیا             1955-1940       251 گل        آتلتیك بیلبائو

هوگو سانچز                 1994-1981       234 گل        رئال مادرید

آلفردو دی استفانو          1966-1953        227 گل      رئال مادرید

سزار                          1960-1941        226 گل      بارسلونا

كوئینی                        1987-1970        219 گل     اسپورتینگ گیخون

پاهینو                         1956-1943        210 گل      رئال مادرید

موندو                         1951-1939        195 گل      والنسیا

رائول                        تاكنون -1994        187 گل      رئال مادرید

سانتیانا                       1988-1970        186 گل     رئال مادرید

خوان آرزا اینیو           1984-1974         182 گل         سویا

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : جمعه 11 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی کامل لالیگا,لالیگا,
ارسال توسط امیررضا خضرلو

کریستین رونالدو

بیو گرافی بسیار بسیارکامل و جالب و دقیق کریس رونالدو... 

بیوگرافی کریستینو رونالدو:

 

اسم کامل: کریستینو رونالدو دوس سانتوز آویرو

اسم مستعار: کریس/ ران/ رانی/ سلطان اس تی پاور

تاریخ تولد: دوشنبه/ ۵ فوریه سال ۱۹۸۵

محل تولد: فانشال/ پرتغال

قد: ۱۸۴ سانتیمتر (6ft. 1in)

فیلم مورد علاقه: حس ششم

بازیگر زن مورد علاقه: انجلینا جولی

رنگ مورد علاقه: سفید و قرمز

عدد مورد علاقه: ۷

نوشابه ی مورد علاقه: کوکا کولا

رنگ مو/ رنگ چشم: ای روشن/ ای

اصلیت: کریستین (christian) کاتولیک

نام مادر: ماریا دالرس دوس سانتوز آویرو

نام پدر: جوز دینیز آویرو

نام برادر: هوگو آویرو

نام خواهر ها: الما آویرو/ کاتیو آویرو

نام عمو/ دایی: الکس اویرو

تلفن همراه: نوکیا ۶۲۳۰

 

 

ماشین ها: پورش (سیلور) / فراری (قرمز)

 

کریستینو رونالدو هافبک جوان تیم ملی فوتبال پرتغال که  در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در مقابل ایران از گروه D به میدان رفت و در کسب برد ۲ بر صفر مقابل ایرانی ها سهم به سزایی داشت و بعد به خاطر برخوردش با وین رونی در بازی با انگلستان خبر ساز شد ۲۱ سال پیش در کشور پرتغال متولد شد.
او دقیقا در تاریخ پنجم فوریه سال ۱۹۸۵ (۱۶ بهمن سال ۱۳۶۴) و در حومه شهر فونچال از سانتو آنتونیو پرتغال چشم به جهان گشود.
پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش نیز به امور منزل می پرداخت با این حال او تنها فرزند خانواده اش به شما رنمی رفت. زیرا با وجود کریستینو وهوگو و الما و کاتیاف خانواده ی رونالدو شش نفره بود.
کریستینو از همان سال های کودکی  نشان داد که علاقه ی زیادی به توپ دارد. از این رو هر وقت که توپ به دست می گرفت با هم سن و سال هایش سرگرم فوتبال می شد و وقتی در شش سالگی وارد مدرسه شد با دوستان و همکلاسی ها به بازی فوتبال می پرداخت. خانم ((ماریا دوس سانتوز)) یکی از معلمان او در دوران دبستان می گوید:
((خوب به خاطر دارم از همان زمانی که کریستینو دوران دبستان را آغاز کرد خیلی به بازی فوتبال علاقه داشت. او هر گاه که فرصت می کرد در ساعات ورزشی یا اوغات فراغت از درس مشغول فوتبال می شد.
توپ فوتبال جورابی:
معلم کریستینو درست می گوید علاقه ی وی به فوتبال بی حد و حصر بود. خودش می گوید:
((از کودکی علاقه ی زیادی به فوتبال داشتم به همین خاطر وقتی صاحب توپ بودم وقت را هدر نمی دادم و فوری سرگرم بازی می شدم. هر وقت هم که توپی در کار نبود با هر چیزی که شبیه توپ فوتبال بود دست به انجام فوتبال می زدم. شاید باورتان نشود ولی حتی گاهی جورای هایم را از پا در می آوردم و دولنگه جوراب را در هم می کردم تا فرضا توپی درست شود و بتوانم با آن فوتبال بازی کنم...))
حضور در رده ی باشگاهی:
این همه علاقه و شور و شوق نسبت به فوتبال از دید خانواده کریستینو دور نماند به همین دلیل پدرش که متوجه شور و شوق پسرش نسبت به فوتبال شده بود اجازه داد تا در همان سنین کم به صورت جدی و در قالب باشگاهی به فراگیری صحیح فوتبال بپردازد.
لذا این نوجوان با استعداد خیلی سریع مدارج ترقی را در تیم های فوتبال طی کرد تا جایی که در سال ۲۰۰۳ از تیم اسپورتینگ جدا شد و سر الکس فرگوسن مربی منچستر یونایتد که او را کشف کرده بود وی را به عنوان پدیده ای جوان به تیم خود برد.
در این تیم انگلیسی کریستینو که از تکنیک نابی همچون بازیکنان یرزیلی برخوردار است... بیش از پیش توانست خود را در علم حرفه ای فوتبال مطرح سازد.
به همین خاطر بسیاری از کارشناسان وتحلیل گران اعتقاد دارند حضور در منچستر یونایتدبیش از پیش باعث معرفی این بازیکن به دنیای حرفه ای فوتبال شد.
سابقه ی ملی:
اما از لحاظ ملی مسابقات جام ملت های ۲۰۰۴ که در کشور او یعنی پرتغال انجام گرفت.. توانست برای اولین بار این بازیکن خط میانی و خصوصیات خوبش را به جهانیان معرفی کند.
کریستینو رونالدو اگر چه در آن مسابقات همراه تیمش نتوانست فاتح شود و پس از تیم شگفتی ساز یونان تیم دوم شد.. معذالک خصوصیات خوب او از طریق یک تورنمنت مهم نظیر جام ملت ها عیان گشت.
پس از آن کریستینو در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ با تیم ملی کشورش خوش درخشید.
او انقدر خوب کار کرد که یکی از کاندید های کسب عنوان پدیده جوان جام بود که البته در ای زمینه به تشخیص گروه فنی فیفا لوکاس پودولوسکی مهاجم ۲۱ ساله و جوان آلمان ها گوی سبقت را از وی ربود و کریستینوی جوان دوم شد.

عملکرد کریتینو رونالدو در سال ۲۰۰۶:تعداد بازی های انجام داده: ۳۳
تعداد حضور در ترکیب اصلی از ابتدا: ۲۴
تعداد حضور به عنوان بازیکن تازه نفس و تعویضی:۸
گل زده:۹
پنالتی: -
کارت زرد: ۸
کارت قرمز: ۱
مجموع کل دقایق بازی انجام داده: ۲۲۹۱ دقیقه
فعالیت باشگاهی:فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳: اسپورتینگ لیسبون... ۳ گل زده... ۲۵ بازی
فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴: منچستر یونایتد ۴ گل زده - ۲۹ بازی ( ۵ بازی در لیگ قهرمان)
فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵: منچستر یونایتد... ۵ گل زده و ۳۳ بازی و ۸ گل زده
فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶: منچستر یونایتد.. ۹ گل زده و ۳۳ بازی ( یک گل زده در لیگ قهرمانان اروپا و ۸ بازی اینجام شده)
افتخارات:سال ۲۰۰۴: نایب قهرمان اروپا
سال ۲۰۰۴: قهرمان جام حذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: برنده ی جام خذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: عضو تیم چهارم جام جهانی ۲۰۰۶- آلمان.
 

 

 

 

 

 

دوران کودکی کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو در پنجم  فوریه سال 1985 در دهکده ی فونچال واقع در جزیره ی مادیرای پرتغال متولد شد. او کوچکترین عضو خانواده ای شش نفره به حساب می آمد و دو خواهر به نام  های الما و کاتیا و یک برادر به نام هوگو داشت. مادر کریس "ماریا دولارس دو سانتوس" و  پدرش "ژوزه دنیس آویرو" نام داشت. نام دوم کریس رونالدو را پدرش به خاطر علاقه ای که به "رونالد ریگان" رئیس جمهور اسبق آمریکا داشت، رونالدو انتخاب کرد به طوری که این نام یعنی رونالدو نام رایجی در پرتغال به شمار نمی آید البته انتخاب این نام دلایل سیاسی نداشت و "رونالد ریگان" هنرپیشه ی مورد علاقه ی پدر کریس بود. کریستیانو از سه سالگی فوتبال را روی ماسه های مادیرا آغاز کرد و مادر و خانواده اش هم همیشه در روز تولدش به جای اسباب بازی، دوچرخه و کامپیوتر که بچه های معمولی به آن ها علاقه دارند به درخواست خود کریس به او توپ هدیه می دادند و این علاقه ی زیاد کریس کوچک را به فوتبال نشان می داد. کریس پس از وردودش به مدرسه در سن شش سالگی به صورت جدی تری به فوتبال پرداخت. نکته جالب در مورد او این است که در کودکی به او لقب "گریه کن " را می دادند چون وقتی هم سن و سالانش از او در کار های مختلف پیشی می گرفتند، تنها با صدای بلند گریه می کرد. همین خصوصیات حسادت او بود که توانست به کریستیانو رونالدو کمک کند تا فوتبال را به صورت حرفه ای و در بالا ترین سطح یاد بگیرد. هرچند او در مدرسه و خانه تنیس روی میز هم بازی می کرد و در آن مهارت خوبی هم داشت به طوری که یک بار هم می خواست عضو تیمی در این رشته ی ورزشی شود ولی در نهایت تصمیم گرفت که سراغ عشق حقیقی اش یعنی فوتبال برود و آن را پی بگیرد. کریس از کودکی طرفدار باشگاه اس. ال. بنفیکای لیسبون بود ولی تقدیر چنین رقم خورد که او در آینده به تیم اسپورتینگ لیسبون بپیوندد. اولین بازی کریس در تیم آماتور آندورینیا بود که پدرش هم در همین تیم به عنوان تدارکاتچی فعالیت می کرد. در سال 1995، یعنی در ده سالگی کریس، دو باشگاه خوب منطقه ی مادیرا یعنی ماریتیمو و ناسیونال علاقه داشتند او را به تیم خود بیاورند. ماریتیمو که باشگاه بزرگ تر بود به خاطر از دست رفتن قرار ملاقات با "روی سانتوس" مربی آندورینیا، شانس به دست آوردن کریس رونالدو را از دست داد و تیم همسایه یعنی ناسیونال موفق به جذب کریس شد. کریس پس از یک سال بازی در ناسیونال و بردن عنوان قهرمانی رده ی نونهالان، تنها با سه روز تمرین به اسپورتینگ لیسبون پیوست. کریس همیشه رفتن به این باشگاه را مدیون زحمات مادرش می داند. بازی در اسپورتینگ لیسبون بازی در این تیم سختی های خاصی را برای کریس نوجوان به همراه داشت، او از خانواده اش جدا بود و تنها راه ارتباط او با خانواده اش، تماس های تلفنی بودند که او را به خانواده اش نزدیک می کردند. سایر بازیکنان تیم همواره کریس را به خاطر لهجه ی مادیرایی اش مسخره و تحقیر می کردند اما کریس با وجود سختی هایی که در این تیم می کشید، راه خود را آرام آرام طی می کرد. مربی اسپورتینگ لیسبون همواره به استعداد ذاتی و هوش فردی در انجام بازی فوتبال تاکید می کرد و رونالدو هم سعی می کرد هرچه استعداد دارد،پرورش دهد و از آن ها به بهترین نحو ممکن بهره ببرد و خود را تبدیل به یک بازیکن حرفه ای فوتبال کند. اما اولین بازی کریس رونالدو با شماره ی بیست و هشت اسپورتینگ در برابر " موریرنسه" بود که کریستیانو در این بازی دو گل زد که شروع خوبی در آلکوچته یا کارخانه ی فوتبال لیسبونی ها به حساب می آمد. برای بازی های قهرمانی جوانان زیر 17 سال به تیم ملی دعوت شد و این بار توسط " ژرارد هولیه"  سرمربی وقت لیورپول مورد توجه قرار گرفت. رونالدو در آن موقع 16 سال سن داشت. مدیران لیورپول با جذب کریس رونالدو مخالفت کردند چون اعتقاد داشتند که او جوان است و بازیکن بهتر از او فراوان و این شد که کریس به شیاطین سرخ پیوست تا بلای جان لک لک های آنفیلد شود. جلب توجه سر آلکس فرگوسن و حضور در منچستر یونایتد در تابستان 2003 بود که اسپورتینگ در یک بازی اروپایی مقابل منچستر یونایتد قرار گرفت و با نتیجه ی سه بر یک به پیروزی رسید و کریستیانو رونالدو هم در این بازی خوش درخشید. آن شب، بعد از بازی، همه ی بازیکنان یونایتد از هنرنمایی کریستیانو رونالدو که هم زمان در دو گوش راست و چپ و با هر دو پا می توانست دفاع حریف را به هم بریزد، سخن می گفتند طوری که سر آلکس فرگوسن را راضی کردند تا او را جذب تیم خودشان کند. سر آلکس فرگوسن هم همین نظر را داشت و در ضمن بازیکن شماره ی هفت تیمش یعنی دیوید بکام را با وضع افتضاحی یعنی با زدن کفش خود به پیشانی اش، عملا از تیم اخراج کرده کرده و هوادران تیم را از خودش رنجانده بود. بنابراین فرصت را غنیمت شمرد و از کریس دعوت کرد که با منچستر یونایتد قرار داد امضا کند. قبل از حضور کریستیانو رونالدو، دارن فلچر تنها گزینه برای پوشیدن شماره ی هفت مشهور یونایتد بود اما حالا سر آلکس فرگوسن این جوانک 18 ساله ی پرتغالی را شایسته ی این شماره می دانست. بالاخره کریستیانو رونالدو همراه با جنجال و حاشیه های فراوان با قرار دادی 12/24 میلیون پوندی از تیم راه راه سبز و سفید پوش به جمع شیاطین سرخ آمد. سر آلکس فرگوسن آماده بود که شماره ی هفت افسانه ای تیمش را به او بسپارد ولی کریستیانو رونالدو همان شماره ی بیست و هشت تیم گذشته اش را می خواست و معتقد بود در صورت پوشیدن شماره ی هفت انتظارات و توقعات مردم هوادار یونایتد از او بالا خواهد بود. فرگوسن با وجود این، شماره ی هفت را به این بازیکن تازه وارد داد تا بعد ها جواب اعتماد بزرگش را بگیرد. در واقع جورج بست اولین کسی بود که به شماره ی هفت منچستر یونایتد معنا داد. دیگر شماره ی هفت پشت پیراهن هر کسی دیده نمی شد. او کسی بود که توپ طلای اروپا را هم در این تیم از آن خود کرده بود. بعد از بست نوبت به نا م های بزرگ دیگری نظیر برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکام رسید و حالا که دیوید بکامی در کار نبود شماره ی هفت به کریستیانو رونالدو می رسید. هر چند در آن زمان همه فکر می کردند فرگوسن با دادن این شماره به او می خواهد خاطره ی بکام را از یاد ها ببرد. کریس رونالدو قبل از ورود به منچستر یونایتد، از طرف آرسن ونگر سرمربی آرسنال هم دعوت به حضور در تیمش شده بود ولی چون منچستر یونایتد مبلغ گران قیمت تری را پیشنهاد کرده بود، آن ها پاپس کشیده بودند. در فصل 2004-2003 نخستین نمایش جانشین وین رونی برابر بولتون از دقیقه ی 61 بازی شروع شد، کریس گل نزد اما دو پاس گل داد و تماشاگران اولد ترافورد را به وجد آورد و در نتیجه ی برد چهار بر صفر تیمش مقابل تیم رقیب سهیم شد. کریس اوایل کار خود در منچستر یونایتد چند کارت قرمز و زرد دریافت کرد که نشان از ناپختگی این ستاره ی جوان بود. بازی های کریس در روز های نخست برای هواداران بسیار زجر آور و اعصاب خرد کن بود. چرا که بسیار خودخواه و تک رو بود و به بازی تیمی اهمیت چندانی نمی داد. به ویژه آن که منچستر پایه و اساس برنامه های تیمی اش روی حرکات گروهی و تیمی بود و بازی انفرادی در میان آن ها معنایی نداشت هم چنین همان طور که قبلا هم گفته شد کریس رونالدو بسیار زود از کوره در می رفت و در زمین عصبانی می شد. شب زنده داری های او و حضور در کلوب های شبانه هم از دلایل دیگری بود که او را با وجود این که بازیکن مهره و تکنیکی به حساب می آمد، غیر قابل تحمل می ساخت ولی او همیشه تحت حمایت های بی شائبه ی سر آلکس فرگوسن قرار داشت و همه ی این ها کریس را ملزم می ساخت تا روزی پاسخ حمایت های فرگوسن را بدهد. در آگوست 2003، کریس اولین بار با پیراهن سرخ تیم ملی پرتغال در مقابل قزاقستان ظاهر شد و به یورو 2004 رفت ( زمانی که تیم پرتغال فینال را به تیم یونان باخت، گریه کرد و از این که تیمش نتوانست دل هموطنانش را به دست آورد، بسیار ناراحت شد.) و با تیم المپیک پرتغال در المپیک 2004 بازی کرد و با یونایتد هم قهرمان جام حذفی انگلیس شد. کریس رونالدو در 29 اکتبر 2005، هزارمین گل یونایتد را در لیگ برتر انگلستان به ثمر رساند. او در سال 2005 از طرف فیفابه عنوان بهترین فوتبالیست جوان جهان انتخاب شد. کریس تحت نظر فرگوسن پیشرفت های بسیاری کرد. فرگوسن به خاطر او حتی به بازیکن ستاره ی تیمش پشت کرد و زمانی که خبر هایی از درگیری کریس رونالدو و رودفن نیستلروی، دیگر بازیکن منچستر یونایتد، به گوش می سرید و گفته می شد که کریس باشگاه را ترک خواهد کرد، رودفن نیستلروی از تیم خارج شد و قرار داد کریستیانو رونالدو تا سال 2010 تمدید شد. هواداران رفته رفته ارزش رونالدو را درک و او را تبدیل به بازیکن محبوب خود کردند. کریس رونالدو در اولین جام جهانی خود، در سال 2006 در بازی های مقدماتی جام جهانی، زمانی که در تاریخ 7 سپتامبر 2005، تیم ملی پرتغال با تیم ملی روسیه مصاف داشت، تنها چند ساعت قبل از بازی، خبر مرگ پدرش، ژوزه دنیس آویرا راشنید ولی مجبور بود در ترکیب تیمش حضور داشته باشد. او در بازی حضور پیدا کرد و اطمینان داشت که روح پدرش هم در ورزشگاه حاضر بود. بعد از بازی سرآلکس فرگوسن اورا به زادگاهش مشایعت کرد. در همین سال، او از سوی فیفا بیستمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال لقب گرفت. دو ماه بعد از خبر مرگ پدرش، او را به همراه مردی دیگر به اتهام آزار جنسی بازداشت کردند ولی کریستیانو خود را از تمامی اتهامات تبرئه کرد و همه ی این مسائل را توطئه ای برای بد نام کردن خود دانست. در همین سال، رونالدو پس از حادثه ی سونامی همراه با هم تیمی هایش، به اندونزی سفر کرد و کارهای خیر خواهانه ای برای مردم آن جا انجام داد و هزینه ی سفر یک پدر و پسرش را که از بازماندگان آن حادثه بودند، برای دیدن بازی های جام جهانی فوتبال تقبل کرد و خانه ای برای آن ها تهیه کرد و سمبل کمک به بازماندگان سونامی نام گرفت. در جام جهانی 2006 ، اولین گل جام جهانی خود را در برابر ایران به ثمر رساند و سپس در مرحله ی یک چهارم نهایی در 8 جولای2006 باعث اخراج هم تیمی خود "وین رونی" در بازی با تیم ملی انگلستان شد. هواداران وین رونی در منچستر انگلیس قیامت به پا کردند و به نشانه ی اعتراض به کریس رونالدو، شیشه های خانه ی گران قیمت او را در منچستر شکستند که همین باعث شد شایعاتی مبنی بر جدایی او از منچستر یونایتد شنیده شود. از آن سو هم "مرچه رومرو"، نامزد اسپانیایی کریس رونالدو از او درخواست می کرد که مدتی از منچستر و منچستر یونایتد دور باشد و کریس هم قصد جدایی از منچستر یونایتد و رفتن به رئال مادرید را داشت اما سر آلکس فرگوسن که همواره او را حمایت می کرد و چون پسر خود او را دوست می داشت، مانع این اتفاق شد. ( سر آلکس فرگوسن، به شدت به کریستیانو رونالدو علاقه مند است و او را همچون پسر خوانده ی خود می داند.) در سال 2006 و قبل از جام جهانی فوتبال، کریس رونالدو با منچستر یونایتد قهرمان جام اتحادیه ی فوتبال انگلستان هم شده بود و در سال 2006 بود که کریس بهترین بازیکن جوان جهان از سوی اتحادیه ی فوتبالیست های حرفه ای شد و هم چنین در همین سال در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت و بهترین بازیکن ماه لیگ برتر در ماه های نوامبر و دسامبر 2006 هم شد تا افتخارات خود را بیشتر و بیشتر کند. رونالدو همراه با تیم ملی پرتغال، علیرغم حاشیه های اولیه و پیامد های بعدی (به خاطر تحریک داور برای اخراج وین رونی)، در رده ی چهارم جهان قرار گرفت که بزرگترین افتخار او در طول تاریخ فوتبالیست بودنش به حساب می آید. سال 2007 با منچستر یونایتد سال 2007-2006، کم کم موتور گل زنی کریس رونالدو روشن شد و او در لیگ برتر در طی سی و چهار بازی فصل، 17 گل به ثمر رساند. در تنها حضورش در جام اتحادیه ی انگلیس هیچ گلی به ثمر نرساند و در لیگ اروپا هم در 11 بازی، سه گل زد و نتیجه ی تلاش او و هم تیمی هایش در یونایتد به دست آوردن عنوان قهرمانی لیگ برتر در سال 2007 میلادی بود که بعد از سال ها از آن منچستر یونایتد می شد. او و هم تیمی هایش در جام خیریه سال 2007 نیز جام را بالا ی سر خود گرفتند. کریس رونالدو در سال 2007 بهترین بازیکن سال پرتغال شد و عناوینی مانند بهترین بازیکن جوان سال انگلیس، بهترین بازیکن سال انگلیس، بهترین بازیکن سال از نگاه تماشا گران،بهترین مهاجم سال و بهترین بازیکن فصل لیگ برتر را به دست آورد و در تیم منتخب لیگ برتر هم در همین سال حضور داشت ولی در رقابت با کاکای برزیلی برای دریافت توپ طلا، موفقیتی به دست نیاورد و کاکا این جایزه را به خانه برد. اوج پیشرفت کریستیانو رونالدو در سال 2008 با شیاطین سرخ شایسته است قبل از پرداختن به موفقیت های کریس رونالدو در فصل 2008- 2007 اندکی از و روحیه ی با نشاط و توانایی های او بگوییم. کریستیانو رونالدو اولین نفری بود که در تمرینات منچستر یونایتد حضور می یافت و به تمرین و بدن سازی می پرداخت طوری که همواره تعجب هم تیمی هایش را بر می انگیخت. ادوین ون در سار در مورد او می گوید:" او زودتر از همه در تمرینات حاضر می شود، گویی همواره در کمپ زندگی می کند." او همیشه لبخند می زند و شاداب و جذاب است. او در بازی های یورو 2004 و جام جهانی 2006 به عنوان جذاب ترین بازیکن انتخاب شد. روابط او با همه خوب و دوستانه است به خصوص با بچه ها. او با آلبرتو جاردیم، فرماندار زادگاه خود دوست صمیمی است. هرچند که او  خیلی در زندگی از دوستان صمیمی برخوردار نبوده است و این مربوط به ذات و شخصیت او می شود که به راحتی کسی را به عنوان دوست صمیمی خود اتنخاب نمی کند و مادر و برادرش را صمیمی ترین دوستان خود می داند. تکنیک را می توان با نگاه به بازی رونالدو تعریف کرد؛ نه فقط در حرکات پا به توپ و دریبل زدن، بلکه در شوت  های بیرون پا و نوک پا و دیگر تکنیک هایی که یک بازیکن کامل به آن ها نیاز دارد. سبکی که رونالدو بازی می کندیک نو آوری در دنیای مستطیل سبز به حساب می آید. او یک هافبک است ولی به واقع در منچستر یونایتد  هیچ وظیفه یا پست خاصی برای او تعریف نشده است. او به همان اندازه که وظیفه دارد گل بزند، باید گل بسازد و همان قدر که باید دریبل کند، باید پاس بدهد. حرکات او با توپ، پر است از ریزه کاری های زیبا و با ظرافت، پا عوض کردن های او حین نفوذ از کناره ها، پاس های چیپ ناگهانی پشت سر مدافعان، پاس های عمقی دقیق در شرایطی که بدنش وانمود می کند که قصد فرستادن توپ به سمتی دیگر را دارد و بسیاری از حرکات دیگر که او راتبدیل به بازیکنی کرده است که مهار او یعنی مهار تیم. میانگین مسافتی که او در زمین طی می کند، به 11 کیلو متر می رسد البته در بسیاری از بازی ها حتی تا 13 کیلو متر هم می دود و همه ی این ها از او یک بازیکن کامل می سازد. فصل 2008-2007 برای کریستیانو رونالدو یک فصل کاملا رویایی به شمار می آمد. او در این فصل با منچستر یونایتد موفق ترین فصلش را گذراند و توانست در یک فصل 42 گل برای تیمش به ثمر برساند. سی و یک گل در لیگ برتر، هشت گل در لیگ قهرمانان اروپا و سه گل در مسابقات دیگر که این آمار نه تنها برای یک هافبک تهاجمی بلکه برای یک تمام کننده ی کلاسیک هم رویا بود. او در این سال بود که برای دومین بار پیاپی با منچستر یونایتد قهرمان لیگ برتر انگلیس شد و در فینال بازی لیگ قهرمانان مقابل تیم چل

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

     زندگي نامه ي ليونل مسي                               

ليونل مسي درتاريخ بيست و چهارم جون سال1987 در بوينس آيرس

آرژانتين چشم به جهان گشود

پدرش خورخه نام داشت. در کودکي فوتبال بسيار خوبي داشت. امّا در نوجواني بيماري بدي گرفت و باعث به آمدن او به بندر بارسلون اسپانيا براي درمان شد. بيماري اش خوب شد. باشگاه  بارسلونا از او دعوت کرد تا در تيم جوانان بارسا فوتبال خوبش را نمايش دهد. در بارسا درخشيد و خانواده اش براي اقامت به بارسلون آمدند. لئوآنقدر گلزني کرد تا به تيم بزرگسالان بارسا رفت. در اولين بازيش درآرژانتين مسي مثل ستاره درخشيد و پيراهنش را به پدرش هديه داد . همچنين در اولين بازيش در ليگ قهرمانان با چلسي به قدري درخشيد که شهرت جهاني گرفت. در بازي برگشت در حال درخشيدن بازيکنان چلسي او را به مدّت 6 ماه مصدوم کردند. به طوري که به اولين بازي جام جهاني 2006 نرسيد. امّا در بازي بعدي که آرژانتين صربستان را 6 تايي کرد گل زيباي ششم را به ثمر رساند.در بازي يک چهارم در مقابل آلمان بازي نکرد و روي نيمکت نشست.آرژانتين بازي را واگذار کرد به طوري که بيشتر کارشناسان فوتبال عقيده داشتند که با وجود مسي آرژانتين به نيمه نهايي راه پيدا مي کرد و از گردونه ي رقابت ها حذف نمي شد.به همين خا طر پکرمن سر مربي آرژانتين را اخراج کردند. بعد از جام جهاني 2006 آلمان، پيشنهادهاي زيادي به مسي شد –از جمله پيشنهاد 7ميليارد و 200ميليوني اينتر که معادل با 8 ميليون يورو بود- اما ليونل بارسا را ترجيح داد و پيشنهادها را رد کرد. در لاليگا در نيم فصل اول در بازي با سويا به مدّت 5 ماه مصدوم شد.اما در نيم فصل دوم در بازي برگشت با رئال مادريد هت تريک کرد. گل دقيقه 5 را با 10، 11 را با 22، و 72 را با 92 جواب داد و تيمش را از عزاي عمومي در آورد. او گفت:" من اين سه گل را به بارسا بدهکار بودم." و گفت:"اولين هت تريکم بود و فقط در محله مان هت تريک کرده بودم." او در مورد گل ها افزود :" صحنه منجر به گل اول را بارها با خود مرور کردم، پاس اتوئو بسيار خوب بود و در فضايي بسيار مناسب به من رسيد، خروج کاسياس سريع و بي نقص بود، اما با توجه به موقعيتي که در آن قرار داشتم توانستم بهترين ضربه ممکن را بزنم و آن را به شکلي زيبا وارد دروازه کنم . گل دوم را به خاطر دارم، محوطه جريمه شلوغ بود و بازيکنان زيادي در آن حضور داشتند بنابراين نمي توانستم توپ را به هر جايي که مي خواستم بفرستم. احتمال زيادي وجود داشت ضربه ام به بازيکنان برخورد کند امّا خوشبختانه توانستم آنگونه که مي خواستم به توپ ضربه بزنم.عملا هيچ کس نمي توانست مانع از ورود توپ به داخل دروازه شود.گل سوّم امّا شکل متفاوتي داشت.حرکتي کاملا انفجاري بود.رونالدينهو به من نگاه مي کرد و متوجه شدم مي خواهد مرا پا به توپ کند.در فضاي محدودي که پيش رويم بود حرکت کردم الگرا آنجا بود و کاسياس هوشيار به نظر مي رسيد .از اين که توانستم توپ را با آن کيفيت وارد دروازه کنم بسيار خوشحالم."مسي ششمين کسي بود که در پيراهن بارسا در مقابل رئال هت تريک مي کند. در جام قهرمانان دو سال بعد در مقابل ليون 2 گل زد. ودر فصل بعد لا ليگا در همه ي بازي ها گلزني کرد و هم اکنون آقاي گل اسپانياست.

او تا به حال 2 گل همانند مارادونا زده است . يکي گل  مارادونا را به انگلستان که مسي به ختافه با دريپل کردن 6 نفر انجام داد و گل ديگر مارادونا که با دست گل کرد را مسي به اسپانيول زد و چنين کرد که با سر درون دروازه جای داد.

اين علت ها و علت ها ي ديگري است که او را به مارادونا ي دوم معروف کرده است.......

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

 

تیم ملی فوتبال اسپانیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
اسپانیا
آرم پیراهن/لوگوی فدراسیون
لقب خشم سرخ
فدراسیون انجمن سلطنتی فدراسیون فوتبال
اسپانیا
کنفدراسیون یوفا
سرمربی ویسنته دل بوسکه
کاپیتان ایکر کاسیاس
بیشترین بازی ملی ایکر کاسیاس (۱۳۷ بازی)
بیشترین گل ملی داوید ویا (۵۱ گل)
ورزشگاه خانگی سانتیاگو برنابئو
کد فیفا ESP
رده‌بندی فیفا ۱
برترین رده در فیفا ۱ (جولای ۲۰۰۸ - ژوئن ۲۰۰۹،
اکتبر ۲۰۰۹ - مارس ۲۰۱۰،
جولای ۲۰۱۰ - جولای ۲۰۱۱،
اکتبر ۲۰۱۱ - حال حاضر)
پایین‌ترین رده در فیفا ۲۵ (مارس ۱۹۹۸)
رده الو ۱
برترین رده الو ۱ (سپتامبر ۱۹۲۰ - مه ۱۹۲۴،
سپتامبر ۱۹۲۵ - دسامبر ۱۹۲۵،
ژوئن ۲۰۰۲، ژوئن ۲۰۰۸ -
ژوئن ۲۰۰۹، جولای ۲۰۱۰ -
حال حاضر)
پایین‌ترین رده الو ۲۰ (ژوئن ۱۹۹۶، ژوئن ۱۹۸۱،
نوامبر ۱۹۹۱)
Kit left arm esp12h.png
Team colours
Kit body esp12h.png
Team colours
Kit right arm esp12h.png
Team colours
Kit shorts esp12h.png
Team colours
Kit socks esp12h.png
Team colours
لباس اول
Kit left arm esp12a.png
Team colours
Kit body esp12a.png
Team colours
Kit right arm esp12a.png
Team colours
Kit shorts esp12a.png
Team colours
Kit socks esp12a.png
Team colours
لباس دوم
 
نخستین بازی ملی
Flag of اسپانیا 
اسپانیا 1–0 دانمارک Flag of Denmark.svg
(بروکسل, بلژیک; 28 August 1920)[۱]
بهترین پیروزی
Flag of اسپانیا 
اسپانیا 13–0 بلغارستان Flag of Bulgaria.svg
(اسپانیا; 21 مه 1933)
بدترین شکست
Flag of ایتالیا 
ایتالیا 7–1 اسپانیا Flag of Spain (1785-1873 and 1875-1931).svg
(آمستردام, هلند; 4 ژولای 1928)[۲]
Flag of انگلستان 
انگلیس 7–1 اسپانیا Flag of Spain 1931 1939.svg
(لندن, انگلیس; 9 دستامبر 1931)[۳]
جام جهانی
حضور ۱۳ بار (نخستین ۱۹۳۴ (میلادی))
بهترین نتیجه قهرمان ۲۰۱۰
نام منطقه‌ای جام ملت‌های اروپا
حضور ۸ بار (نخستین ۱۹۶۴)
بهترین نتیجه قهرمان, ۱۹۶۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲

تیم ملی فوتبال اسپانیا (به اسپانیایی: Selección de fútbol de España)، مطرح ترین و قدرتمند ترین تیم ملی فوتبال حال حاضر در دنیاست که قهرمان یورو ۱۹۶۴، یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. سرمربی فعلی اسپانیا ویسنته دل بوسکه است که با اسپانیا قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. به تازگی تیم ملی فوتبال اسپانیا به "خشم سرخ" لقب گرفته است. [۴][۵]

اسپانیا قهرمان جهان و اروپا، پس از قهرمانی در یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲، تبدیل به تنها تیم اروپایی شده است که قهرمان پی در پی سه جام بین المللی شده است. در جولای ۲۰۰۸، اسپانیا برای اولین بار در رده بندی فیفا به صدر جدول صعود کرد. اسپانیا بین نوامبر ۲۰۰۶ و ژوئن ۲۰۰۹، ۳۵ بازی را نباخت تا این که از برزیل شکست خورد.

محتویات

  • ۱ افتخارات
    • ۱.۱ جام جهانی ۲۰۱۰
  • ۲ ترکیب کنونی
  • ۳ پانویس

افتخارات

تیم ملی اسپانیا سه بار در جام ملت‌های اروپا ۱۹۶۴، جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ و جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به مقام قهرمانی رسیده است. این تیم در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ برای نخستین بار به فینال جام جهانی راه یافت[۶] و قهرمان شد.

جام جهانی ۲۰۱۰

تیم ملی فوتبال اسپانیا در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی با برد تیم آلمان با گل کارلوس پویول به فینال راه یافت. این تیم در بازی نهایی، تیم ملی فوتبال هلند را یک بر صفر در وقت اضافه با گل آندرس اینیستا در دقیقه ۱۱۶ شکست داد و قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی شدوجام را از ایتالیا گرفت.

ترکیب کنونی

سرمربی: ویسنته دل بوسکه

ش.پستبازیکنت‌ت (سن)بازیگلباشگاه
۱ دروازه‌بان ایکر کاسیاس (ک) ۲۰ مه ۱۹۸۱ (۲۷) ۹۶ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۲ مدافع رائول آلبیول ۴ سپتامبر ۱۹۸۵ (۲۲) ۱۶ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۳ مدافع جرارد پیکه 2 فوریه ۱۹۸7 (23) 13 4 پرچم اسپانیا بارسلونا
۴ مدافع کارلوس مارچنا ۳۱ جولای ۱۹۷۹ (۲۸) ۵۳ ۲ پرچم اسپانیا والنسیا
۵ مدافع کارلس پویول ۱۳ آوریل ۱۹۷۸ (۳۰) ۷۷ ۲ پرچم اسپانیا بارسلونا
۶ هافبک آندرس اینیستا ۱۱ مه ۱۹۸۴ (۲۴) ۳۵ ۶ پرچم اسپانیا بارسلونا
۷ مهاجم داوید ویا ۳ دسامبر ۱۹۸۱ (۲۶) ۵۱ ۳۴ پرچم اسپانیا بارسلونا
۸ هافبک ژاوی هرناندز ۲۵ ژانویه ۱۹۸۰ (۲۸) ۷۸ ۸ پرچم اسپانیا بارسلونا
۹ مهاجم فرناندو تورس ۲۰ مارس ۱۹۸۴ (۲۵) ۶۹ ۲۹ پرچم انگلستان چلسی
۱۰ هافبک سسک فابرگاس ۴ مه ۱۹۸۷ (۲۱) ۴۳ ۴ پرچم اسپانیا بارسلونا
۱۱ مدافع خوان کاپدویلا ۳ فوریه ۱۹۷۸ (۳۰) ۳۸ ۴ پرچم اسپانیا ویارئال
۱۲ هافبک سانتی کازورلا ۱۳ دسامبر ۱۹۸۴ (۲۳) ۲۲ ۱ پرچم اسپانیا ویارئال
۱۴ هافبک ژابی آلونسو ۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ (۲۶) ۶۲ ۵ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۵ مدافع سرخیو راموس ۳۰ مارس ۱۹۸۶ (۲۲) ۵۲ ۴ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۷ مهاجم دنی گویزا ۱۷ اوت ۱۹۸۰ (۲۷) ۱۸ ۵ پرچم اسپانیا رئال مایورکا
۱۸ مدافع آلوارو آربه لوآ ۱۷ ژانویه ۱۹۸۳ (۲۵) ۲ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۹ هافبک مارکوس سنا ۱۷ جولای ۱۹۷۶ (۳۱) ۱۱ ۰ پرچم اسپانیا ویارئال
۲۰ مدافع خوانیتو ۲۳ جولای ۱۹۷۶ (۳۱) ۲۳ ۲ پرچم اسپانیا رئال بتیس
۲۳ دروازه‌بان خوزه مانوئل رینا ۳۱ اوت ۱۹۸۲ (۲۵) ۱۶ ۰ پرچم انگلستان لیورپول

 

ش.پستبازیکنت‌ت (سن)بازیگلباشگاه
۱ دروازه‌بان ایکر کاسیاس (کاپیتان) ۲۰ مه ۱۹۸۱ (۲۷) ۹۶ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۲ دروازه‌بان ویکتور والدز ۱۴ ژانویهٔ ۱۹۸۲ ‏(۳۰ سال) ۸ ۰ پرچم اسپانیا بارسلونا
۲۳ دروازه‌بان خوزه مانوئل رینا ۳۱ اوت ۱۹۸۲ ‏(۲۹ سال) ۲۵ ۰ پرچم انگلستان لیورپول
 
۲ مدافع رائول آلبیول ۴ سپتامبر ۱۹۸۵ ‏(۲۶ سال) ۳۴ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۳ مدافع جرارد پیکه ۲ فوریهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال) ۴۵ ۴ پرچم اسپانیا بارسلونا
۴ مدافع خاوی مارتینز ۲ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۳ سال) ۸ ۰ پرچم اسپانیا اتلتیک بیلبائو
۵ مدافع خوان فرانسیسکو تورس (خوان فران) ۹ ژانویهٔ ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال) ۱ ۰ پرچم اسپانیا اتلتیکو مادرید
۱۵ مدافع سرخیو راموس ۳۰ مارس ۱۹۸۶ ‏(۲۶ سال) ۹۲ ۶ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۷ مدافع آلوارو آربه لوآ ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۸۳ ‏(۲۹ سال) ۴۱ ۰ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۸ مدافع جوردی آلبا ۲۱ مارس ۱۹۸۹ ‏(۲۳ سال) ۱۱ ۱ پرچم اسپانیا بارسلونا
 
۶ هافبک آندرس اینیستا ۱۱ مهٔ ۱۹۸۴ ‏(۲۸ سال) ۷۱ ۱۰ پرچم اسپانیا بارسلونا
۸ هافبک ژاوی هرناندز ۲۵ ژانویهٔ ۱۹۸۰ ‏(۳۲ سال) ۱۱۵ ۱۱ پرچم اسپانیا بارسلونا
۱۰ هافبک سسک فابرگاس ۴ مهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال) ۶۹ ۱۰ پرچم اسپانیا بارسلونا
۱۳ هافبک خوان ماتا ۲۸ آوریل ۱۹۸۸ ‏(۲۴ سال) ۱۹ ۶ پرچم انگلستان چلسی
۱۴ هافبک ژابی آلونسو ۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ ‏(۳۰ سال) ۱۰۲ ۱۵ پرچم اسپانیا رئال مادرید
۱۶ هافبک سرخیو بوسکتس ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۴ سال) ۴۵ ۰ پرچم اسپانیا بارسلونا
۲۰ هافبک سانتی کازورلا ۱۳ دسامبر ۱۹۸۴ ‏(۲۷ سال) ۴۵ ۶ پرچم اسپانیا مالاگا
۲۱ هافبک داوید سیلوا ۸ ژانویهٔ ۱۹۸۶ ‏(۲۶ سال) ۶۴ ۱۸ پرچم انگلستان منچستر سیتی
۲۲ هافبک خسوس ناواس ۲۱ نوامبر ۱۹۸۵ ‏(۲۶ سال) ۲۰ ۲ پرچم اسپانیا سویا
 
۷ مهاجم پدرو رودریگز لدسما ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۵ سال) ۱۸ ۲ پرچم اسپانیا بارسلونا
۹ مهاجم فرناندو تورس ۲۰ مارس ۱۹۸۴ ‏(۲۸ سال) ۹۸ ۳۱ پرچم انگلستان چلسی
۱۱ مهاجم آلوارو نگردو ۲۰ اوت ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال) ۱۲ ۶ پرچم اسپانیا سویا
۱۹ مهاجم فرناندو لورنته ۲۶ فوریهٔ ۱۹۸۵ ‏(۲۷ سال) ۲۰ ۷ پرچم اسپانیا اتلتیک بیلبائو

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

باشگاه روبین کازان روسیه

باشگاه فوتبال روبین کازان (به روسی: Футбольный клуб Рубин Казань) یک باشگاه فوتبال در شهر قازان (جمهوری تاتارستان) در روسیه می‌باشد که در لیگ برتر روسیه بازی می‌کند.

باشگاه روبین کازان در سال ۱۹۵۸ تأسیس شده است.

علیرضا حقیقی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ با امضاء قراردادی ۴ ساله به باشگاه فوتبال روبین کازان روسیه پیوست.
 

تاریخچه روبین کازان

تیم روبین کازان در سال 1992 به لیگ یک روسیه صعود کرد، ولی در سال 1994 به لیگ دو روسیه سقوط کرد. شهردار کازان در آن زمان، کامیل اسخاکوف، تیم را در سال 1996 خریداری کرد. روبین کازان در سال 1997 قهرمان لیگ دو شد و به لیگ یک صعود کرد. در 4 سال متعاقب تیم همواره جزو 8 تیم برتر لیگ یک بود. بالاخره در سال 2002 قهرمان لیگ شد و به لیگ برتر روسیه در سال 2003 صعود کرد. 
 
در فصل آغازین خود در لیگ برتر روسیه، روبین کازان مقام سوم را کسب کرد تا به مسابقات جام یوفا صعود کند. در سال 2004 روبین کازان مقداری افت داشت و مقامی بهتر از دهم را نتوانست کسب کند. ولی در سال 2005 دوباره با کسب مقام چهارمی موفق به صعود به جام یوفا شدند.
 
 

افتخارات روبین کازان

  • قهرمانی لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
  • مقام سومی در لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
  • نایب قهرمانی کاپ روسیه در سال 2009،
  • قهرمان سوپرکاپ روسیه در سال 2010
 
 

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

 

تاسیس: 1348

مدیرعامل: اصغر دلیلی

آدرس: اصفهان – خیابان شمس آبادی – باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن

تلفن:  2222949 - 2201870- 2227004- 0311

فکس: 2211295- 0311

ایمیل: zobahansport@yahoo.com          zobahan50@gmail.com                           

سایت: www.zobahanclub.com

تاریخچه

تاسیسات عظیم کارخانه ذوب آهن و شهرک وابسته به آن همزمان با آنکه دیگهای جوشان ذوب آهن جوشیدند ونقش اساسی خود را با افتتاح قسمتهایی از آن در صنایع کشور روشن ساختند ، ورزش را پذیرفتند.
در همان سال یعنی سال 1347 که گردانندگان این صنعت مادر به اندیشه جا و مکانی برای ورزش کارگران و کارمندان خود افتادند ، پس از آن به همت تعدادی از کارکنان کارخانه که در مرحله ساختمانی قرار داشت ، بنیان باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان را با فعالیت در رشته های فوتبال ، والیبال ، بسکتبال ، کشتی ، وزنه برداری ، تنیس روی میز و شنا گذاشتند و تا کنون نیز پرچم این صنعت همراه با تیم های ورزشی آن در سطح کشور بر افراشته شده است . ذوب آهن در سال 1352 به جام تخت حمشید وارد شد. این تیم تا به حا توانسته – به غیر از سال 1374 که در در لیگ دو بازی کرد – در تمامی لیگ های سطح اول فوتبال ایران  بازی کند.
باشگاه ذوب آهن با دارا بودن 159 تیم ورزشی در چند سال اخیر از لحاظ فنی و عمرانی رشد کمی و کیفی فراوانی داشته است و ورزشکاران این باشگاه با پرچم های انسانیت ، مروت و مردانگی سکوهای عظیم و سترگ قهرمانی را در عرصه های مختلف ملی و بین المللی برای جامعه ورزشی ایران به ارمغان آورده اند.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن در سالهای 1375 و 1376 و 1378 به عنوان باشگاه نمونه و برتر کشور انتخاب گردیده است .
این باشگاه همگام با متدهای روز ورزشی جهان ، توجه به تیمهای پایه که یکی از مهمترین اصول باشگاه داری در جهان به شمار می رود را مورد بررسی قرار داده و بر مبنای آن ، اصول سه گانه جوان گرایی ، بومی گرایی و قرار گرفتن بر روی سکوهای قهرمانی را در دستور کار خود قرار داده است.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان از تاریخ تاسیس تاکنون علاوه بر کسب عنوانهای بیشمار قهرمانی ، چهره های بزرگی را تحویل تیمهای ملی ایران داده که آنان نیز در لباس تیم ملی ایران موفق به کسب عناوین مهمی برای ایران عزیز شده اند .

افتخارات:

قهرمانی جام حذفی در سال 1383

نائب قهرمانی لیگ برتر 88-87

نائب قهرمانی لیگ برتر 88-89

نائب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا 2010

 


رنگ لباس اول: پیراهن سفید/ شورت سفید
رنگ لباس دوم: پیراهن سبز / شورت سبز

ورزشگاه اختصاصی: ورزشگاه فولادشهر

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو
 
تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به داماش گیلان انتقال یافت، داماش تیمی به همین نام در تهران و دورود داشت اکنون تیم داماش در رشت مرکز فعالیت تیم‌های داماش است.
داماش گیلان یکی از باشگاه‌های فوتبال ایران در رشت می‌باشد. این باشگاه قبلا تحت نام استقلال شهرداری رشت زیر نظر شهرداری رشت اداره می‌شد که پس از امتیاز تیم فوتبال توسط صنایع شیر ایران خریداری شد و در سال ۱۳۸۰ به پگاه گیلان تغییر نام داد.

تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به داماش گیلان انتقال یافت، داماش تیمی به همین نام در تهران و دورود داشت اکنون تیم داماش در رشت مرکز فعالیت تیم‌های داماش است.

پس از نادر دست نشان مربی موفق پگاه گیلان بیژن ذوالفقارنسب جایگزین شد و این تیم نتایج دور از انتظاری با نایب قهرمان جام حذفی یعنی پگاه سابق کسب کرد پس از برکناری در دی ماه ۸۷ حسین عبدی که تنها سابقه مربی‌گری یک تیم دانشجویی به نام ویند در کشور امارات را داشت به عنوان مربی جدید این تیم لیگ برتری از سوی امیر عابدینی معرفی شد و سپس استانکو پابلوکوویچ جایگزین عبدی شد اما این دو نتوانستند مانع از سقوط پرطرفدارترین تیم شمال ایران شوند و داماش رشت در لیگ برتر هشتم به دسته اول سقوط کرد.

فیروز کریمی از سوی امیر عابدینی به عنوان سرمربی جدید داماش در لیگ دسته اول ۸۸-۸۹ با هدف بازگشت چند باره به لیگ برتر انتخاب شد.

داماش در رشت به طور ساماندهی شده دارای تیم‌های والیبال در سوپر لیگ و بستکتبال در لیگ دسته اول است. و در برخی رشته‌ها به طور فرعی دارای تیم هایی ورزشی است.

امیر عابدینی و هیئت مدیره داماش وعده احداث ورزشگاه اختصاصی و ایجاد دانشگاه تخصصی ورزش را در رشت و قرار گرفتن تیم فوتبال بین تیم‌های بالای جدول طی یک برنامه‌های سه و پنج ساله و حتی قهرمانی در لیگ برتر را داده اند.

داماش گیلان یک شرکت تولید آب معدنی در استان گیلان - رشت است.

این تیم در مرداد ماه سال هشتاد و نه خورشیدی در از شرکت داماش گیلان جدا شد به گروه گردشگری درفک رشت واگذار شد در پی این فروپاشی نام این برای چندمین بار دچار تغییر و باشگاه جدید با تشکیلات و کادر مدیریتی فعلی به درفکِ گیلان تغییر نام داد. این تغییرات با واکنش و اعتراض هواداران این تیم و فوتبال دوستان رشت به مدیریت باشگاه همراه شد. و هیات مدیره باشگاه از این انتقال درون سازمانی عقب نشینی کرد. و اعلام شد این این تیم داماش گیلان باقی خواهد ماند.

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه باشگاه داماش گیلان ,
ارسال توسط امیررضا خضرلو

http://sepahanfc.ir/uploads/Motefareghe/Tarikhche-Sepahan-Esfahan.jpg

در سال 1332 و به همت زنده ياد محمود حريری اولين سنگ بنای باشگاه با نام شاهين در شهر اصفهان بر زمين نهاده شد.

اين باشگاه که يکی از سرشاخه های اصلی و اوليه باشگاه شاهين تهران در اصفهان بود ، در سال 1346 و با توجه به مسائل و مشکلات به وجود آمده فی مابين باشگاه شاهين و مسئولين وقت سازمان تربيت بدنی و اعلام انحلال آن ، تغيير نام داد تا با نام جديد سپاهان پرچم دار ورزش در ديار نصف جهان باشد.

فعاليتهای فرهنگی ، ورزشی باشگاه تا اواخر سال 1371 ادامه داشت تا اينکه از ابتدای سال 1372 و با توجه به شرايط اقتصادی بوجود آمده و با در نظر گرفتن مصالح باشگاه که در اصل بر حفظ نام سپاهان بود ، امتياز باشگاه به کارخانه سيمان سپاهان واگذار گرديد تا از اين تاريخ باشگاه سپاهان تحت نام و مديريت کارخانه سيمان سپاهان ادامه حيات دهد.

تغيير شرايط اقتصادی کشور و عرضه شدن سهام کارخانه سيمان سپاهان در بورس سهام و عدم تمايل سهامداران جديد اين کارخانه به باشگاه داری سبب گرديد تا پس از يکسری رايزنی و تلاشهای گسترده مسئولين و مقامات ارشد سياسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، صنعتی و ورزشی استان و مساعدتهای در خور تحسين شخص مهندس جهانگيری وزير محترم معادن و فلزات ومهندس اسلاميان مدير عامل مجتمع عظيم فولاد مبارکه ، امتياز باشگاه به فولاد مبارکه واگذار گردد تا فعاليتهای اين باشگاه از تاريخ  1379/5/5 بصورت بسيار گسترده با نام باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان ادامه يابد.

تبلیغات کلیکی

ورزشی



ارسال توسط امیررضا خضرلو

لیگ قهرمانان اروپا، مهمترین جام باشگاهی جهان است. پرافتخارترین تیم این جام، رئال مادرید با 9 بار قهرمانی است. پس از رئال، میلان با 7 بار قهرمانی دومین تیم پرافتخار این جام است. لیورپول با 5 بار قهرمانی و بایرن مونیخ و آژاکس و بارسلونا هر یک با 4 بار قهرمانی، در رده بعدی قرار دارند. پس از این ها، منچستریونایتد و اینترمیلان 3 بار موفق به کسب عنوان قهرمانی این رقابت ها شده اند.

در مجموع، فوتبال اسپانیا با 13 بار قهرمانی بهترین عملکرد را در لیگ قهرمانان اروپا داشته است. فوتبال ایتالیا و انگلستان با 12 بار قهرمانی در رده دوم قرار دارند و فوتبال آلمان و هلند، هر یک با 6 بار قهرمانی، مشترکاً در رده سوم قرار دارند. فوتبال پرتغال با 4 بار قهرمانی در رده پنجم لیگ قهرمانان اروپاست. فوتبال فرانسه، اسکاتلند، رومانی و یوگوسلاوی نیز، هر کدام با 1 بار قهرمانی، مشترکاً در رده ششم لیگ قهرمانان اروپا قرار دارند.  

با پیروزی چلسی در برابر بایرن مونیخ، چلسی نه تنها برای اولین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، بلکه فوتبال انگلستان را با 12 بار قهرمانی در این مسابقات، در کنار فوتبال ایتالیا قرار می داد. اما اگر بایرن مونیخ فاتح فینال مونیخ می شد، فوتبال آلمان با 7 بار قهرمانی از فوتبال هلند ( با 6 بار قهرمانی ) پیشی می گرفت. فهرست قهرمانان لیگ قهرمانان اروپا در 56 دوره گذشته، در پیش روی شماست.

***


 56 - 1955 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 4 - رایمز 3)

 57 - 1956 (اسپانیا) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - فیورنتینا صفر)



 58 - 1957 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - آ ث میلان 2 / در وقت اضافه)

 59 - 1958 (آلمان) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - رایمز صفر)

 60 - 1959 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 7 - اینتراخت 3)

 61 - 1960 (سوییس) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 3 - بارسلونا 2)

 62 - 1961 (هلند) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 5 - رئال مادرید 3)

 63 - 1962 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - بنفیکا 1)

 64 - 1963 (اتریش) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 3 - رئال مادرید 1)

 65 - 1964 (ایتالیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 1 - بنفیکا صفر)

 66 - 1965 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - پارتیزان 1)

 67 - 1966 (پرتغال) - قهرمان: سلتیک (نتیجه فینال: سلتیک 2 - اینتر میلان 1)



 68 - 1967 (انگلیس) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 4 - بنفیکا 1 / در وقت اضافه)

69 - 1968 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - آژاکس 1)

 70 - 1969 (ایتالیا) - قهرمان: فاینورد (نتیجه فینال: فاینورد 2 - سلتیک 1 / در وقت اضافه)



 71 - 1970 (انگلیس) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - پاناتینایکوس صفر)

 72 - 1971 (هلند) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - اینتر میلان صفر)

 73 - 1972 (یوگسلاوی) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 1 - یوونتوس صفر)

 74 - 1973 (بلژیک) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 4 - آتلتیکو صفر)

 75 - 1974 (فرانسه) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 2 - لیدز صفر)



 76 - 1975 (اسکاتلند) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 1 - سنت اتین صفر)

 77 - 1976 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 3 - مونشن گلادباخ 1)

 78 - 1977 (انگلیس) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - کلاب بروژ صفر)

 79 - 1978 (آلمان) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - مالمو صفر)

 80 - 1979 (اسپانیا) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - هامبورگ صفر)



 81 - 1980 (فرانسه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - رئال مادرید صفر)

82 - 1981 (هلند) - قهرمان: آستون ویلا (نتیجه فینال: آستون ویلا 1 - بایرن مونیخ صفر)

 83 - 1982 (یونان) - قهرمان: هامبورگ (نتیجه فینال: هامبورگ 1 - یوونتوس صفر)

 84 - 1983 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 4 - آ اس رم 2)



 85 - 1984 (بلژیک) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 1 - لیورپول صفر)

31) سال 86 - 1985 (اسپانیا) - قهرمان: استوا بخارست (نتیجه فینال: استوا بخارست 2 - بارسلونا صفر)

 87 - 1986 (اتریش) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 2 - بایرن مونیخ 1)

 88 - 1987 (آلمان) - قهرمان: آیندهوون (نتیجه فینال: آیندهوون 6 - بنفیکا 5 / در ضربات پنالتی)



 89 - 1988 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - استوا بخارست صفر)

 90 - 1989 (اتریش) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 1 - بنفیکا صفر)

 91 - 1990 (ایتالیا) - قهرمان: کرونا (نتیجه فینال: کرونا 5 - مارسی 3 / در ضربات پنالتی)

 92 - 1991 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 1 - سامپدوریا صفر / در وقت اضافه)



 93 - 1992 (آلمان) - قهرمان: مارسی (نتیجه فینال: مارسی 1 - آ ث میلان صفر)

 94 - 1993 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - بارسلونا صفر)

 95 - 1994 (اتریش) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس یک - آ ث میلان صفر)

 96 - 1995 (ایتالیا) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 4 - آژاکس 2 / در ضربات پنالتی)

 97 - 1996 (آلمان) - قهرمان: دورتموند (نتیجه فینال: دورتموند 3 - یوونتوس 1)

 98 - 1997 (هلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 1 - یوونتوس صفر)

 99 - 1998 (اسپانیا) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 2 - بایرن مونیخ 1)

 2000 - 1999 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - والنسیا صفر)



 2001 - 2000 (ایتالیا) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 5 - والنسیا 4 / در ضربات پنالتی)

 2002 - 2001 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - لورکوزن 1)



 2003 - 2002 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 3 - یوونتوس 2 / در ضربات پنالتی)

 2004 - 2003 (آلمان) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 3 - موناکو صفر)

 2005 - 2004 (ترکیه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 6 - آ ث میلان 5 / در ضربات پنالتی)

2006 - 2005 (فرانسه) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - آرسنال 1)

 2007 - 2006 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - لیورپول 1)

 2008 - 2007 (روسیه) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 6 - چلسی 5 / در ضربات پنالتی)



 2009 - 2008 (ایتالیا) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - منچستر یونایتد صفر)

 2010 - 2009 (اسپانیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 2 - بایرن مونیخ صفر)



 2011 - 2010 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 3 - منچستر یونایتد 1)

2011-2012  (آلمان) - قهرمان: چلسی ( نتیجه فینال: چلسی 5 - بایرن مونیخ 4/ در ضربات پنالتی)

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:لیگ قهرمانان اروپا,
ارسال توسط امیررضا خضرلو

در چهارم مهر ماه ۱۳۲۴ چند جوان نظامی علاقمند به ورزش دوچرخه سواری ، بنامهای « میرزائی، نواب و جانان پور » در خیابان فردوسی تهران اقدام به تأسیس یک باشگاه ورزشی نمودند و به دلیل اینکه اعضای این باشگاه همگی دوچرخه سوار بودند، نام آن را باشگاه «دوچرخه سواران» نهادند. اولین اعضای این باشگاه در بدو تأسیس عبارت بودند از: جانان پور، خاکزاد، گیتی، گریش، کلانی، مهدیون، حسینی،میرزائی و خشایار.


رفته رفته دوچرخه سواران در سایر رشته های ورزشی نیز از قبیل والیبال، بسکتبال،پینگ پونگ، وزنه برداری، کشتی، شنا، فوتبال، و .... تصمیم به فعالیت گرفتند. در این زمان تیم فوتبال « تور » که توسط مرحوم علی دانائی فرد تشکیل شده بود، توانست در یک رقابت، تیم قدرتمند کارگران آبادان را شکست دهد. بنابراین مورد توجه ویژه باشگاه دوچرخه سواران قرار گرفت. مسئولان وقت این باشگاه با مؤسس تیم تور به توافق رسیدند تا از آن پس این تیم با نام تیم فوتبال دوچرخه سواران در مسابقات شرکت نماید.


پس از یک سازمان دهی نسبی در باشگاه، « پرویزعموقلی، گرائیلی، دانایی فرد و سیدآقاجلالی » به عنوان هیئت مدیره انتخاب شدند. بنابر این تیم فوتبال دوچرخه سواران در سال ۱۳۲۵ اولین حضور رسمی خود را در مسابقات باشگاهی با کسب دو عنوان نایب قهرمانی مسابقات باشگاه های تهران و نایب قهرنانی جام خذفی تهران با موفقیت به پایان رسانید و سال ۱۳۲۶ نخستین سال صدرنشینی این تیم با قهرمانی در مسابقات جام حذفی تهران بود.

 


اولین دیدار رسمی باشگاه دوچرخه سواران در پانزدهم اسفندماه ۱۳۲۸ در مقابل تیم شاهین با حضور ۲۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه امجدیه،« شهید شیرودی فعلی » برگزار گردید که طی آن اولین گل تاریخ فوتبال این تیم توسط بیوک جدی کار از نقطه کرنر،به ثمر رسید و این تیم با نتیجه یک بر صفر مقابل شاهین نخستین پیروزی خود را جشن گرفت.


این باشگاه در سال ۱۳۲۸ نام خود را تغییر داده و عنوان « تاج » را برگزید و در همین سال مقام قهرمانی باشگاه های تهران را نیز کسب کرد. از آن به بعد « تیم فوتبال تاج » به دلیل حضور تعدادی از نظامیان در ترکیب آن بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. و از آنجا که مرحوم علی دانایی فرد، پایه گزار فوتبال این باشگاه، به رده های پایه ای توجه ویژه ای داشتند،تیم تاج بر آن شد تا اقدام به تأسیس شعبه هایی در سراسر کشور نماید و تیم های « تورج » « افسر »، « دیهیم »، « کورش » و « اتم » را در رده های سنی پائین بنابر تصمیم اتخاذ شده تأسیس نمود.


رفته رفته این باشگاه به عنوان یکی از مطرح ترین تیمهای فوتبال کشور بدل گشت و بازیکنانی از قبیل « بیوک جدی کار، پرویز کوزه کنانی، برادران بیاتی، عارف قلی زاده، و.... » از این تیم ظهور کرده و به اوج شهرت در فوتبال دست یافتند.


باشگاه تاج به عنوان میزبان نهایی سومین دوره جام باشگاه های آسیا در سال ۱۳۴۹ ، رقیبان حرفه ای خود را به تهران دعوت کرد و در پایان با غلبه بر نماینده اسرائیل، قهرمانی این دوره از جام را در خانه جشن گرفت که برخی از بازیکنان این دوره عبارت بودند از: « طالبی، کاروحق وردیان، ناصر حجازی، اکبر کارگر جم، غلامحسین مظلومی، مهدی حاج محمد، علیرضا حاج قاسم، منصور پورحیدری، نصرالله عبداللهی و .... ».با پیروزی انقلاب، تیم تاج به « استقلال » تغییر نام داد و همچنان پر قدرت و درخشان در میدان های سبز مسابقات ظاهر گردید و در سال ۱۳۷۰ بار دیگر عنوان قهرمانی خود را در جام باشگاه های آسیا تکرار نمود.
افتخار آفرینان این دوره نیز افرادی چون : « شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، مجید نامجومطلق، عبدالعلی چنگیز، مهدی فنونی زاده، امیر قلعه نوعی، عباس سرخاب، حمید بابازاده و .... » بودند. اکنون تیم استقلال به عنوان یکی از پرافتخارترین باشگاههای آسیا و ایران شناخته میشود.

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی استقلال,
ارسال توسط امیررضا خضرلو

پرسپولیس

 

 

نام کامل :  باشگاه فوتبال فرهنگی ورزشی پیروزی (پرسپولیس)

 

لقب ها : ارتش سرخ  -  سرخ پوشان

 

بنیان گذاری : دی 1342

 

  ورزشگاه :  ورزشگاه آزادی تهران

 

گنجایش : 120و000 نفر


مالک :
سازمان تربیت بدنی

 

 



 

 

مقدمه: باشگاه شاهین (۱۳۴۶-۱۳۲۱)

باشگاه فوتبال شاهین در سال ۱۳۲۱ به دست عباس اکرامی بنا شد. او یک معلم بود و باشگاه را با کمک تعدادی جوان دانشجو با شعار «اول اخلاق، دوم درس، سوم ورزش» بنا نهاده بود. باشگاه شاهین توانست بازیکنان بزرگی مانند پرویز دهداری، امیرمسعود برومند، همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، حسین کلانی و بسیاری دیگر را که در تیم ملی بازی کردند، به فوتبال ایران بشناساند. شاهین در دهه ۱۳۴۰ به اوج محبوبیت رسید اما برخی اتفاقات، فدراسیون فوتبال ایران و روزنامه کیهان ورزشی (مهمترین روزنامهٔ ورزشی آن زمان) را روبروی آنها قرار داد. اختلاف بین آنها بیشتر شد و باعث شد تا در روز ۱۸ تیر ۱۳۴۶، دو روز پس از برد ۳-۰ شاهین رو در روی باشگاه تهرانجوان، سازمان ورزش و تفریحات ایران شاهین را منحل اعلام کند.

درمورد دلایل انحلال باشگاه شاهین حرف و حدیث های بسیاری وجود دارد. اگرچه سازمان ورزش دلیل انحلال این باشگاه را در متن ابلاغیه رسمی «منافات فعالیت ها با روح عالیه ورزش» عنوان می کند، اما برخی تحلیلگران، دلایل سیاسی؛ از جمله مخالفت عباس اکرامی با حکومت پهلوی را موثر می دانند. بنابر ادعای یکی از بازیکنان شاهین ردپای تحریک های پرویز خسروانی، مدیر عامل وقت باشگاه تاج هم در این انحلال دیده می شود.

پس از انحلال شاهین هواداران با ادامه لیگ همراهی نکردند. هنگامی که شاهین منحل شد، چند باشگاه مانند پاس، راه آهن و عقاب درپی جذب بازیکنان شاهین برآمدند و این به معنی از هم پاشیدن این تیم بود. اما با رایزنی علی عبده با پرویز دهداری و مسعود برومند، بازیکنان باشگاه شاهین به تیم پرسپولیس پیوستند.

 

باشگاه پرسپولیس (۱۳۴۶-۱۳۴۲)

باشگاه پرسپولیس تهران در سال ۱۳۴۲ به دست علی عبده بنیانگذاری شد. این باشگاه جزو دارایی های «شرکت سی. آر.سی» بود که به جز عبده، فاطمه پهلوی و همسرش محمد خاتم نیز از سهامداران آن بودند. عبده از آمریکا به ایران آمده بود و در مشت زنی آمریکا صاحب عنوان قهرمانی و مسئولیت بود. در آن زمان باشگاه پرسپولیس در رشته های ورزشی بولینگ، والیبال، بسکتبال و اسکیت فعال بود و یک تیم فوتبال ضعیف در دسته دوم داشت که بهترین بازیکن آن محمود خوردبین بود.

پس از انحلال شاهین و در زمستان ۱۳۴۶، با رایزنی عبده و پرویز دهداری، ۴ نفر از بازیکنان شاهین به نام های ابراهیم آشتیانی، ناظم گنجاپور، کاظم رحیمی (به عنوان کاپیتان) و بهمن نوروزی در یک بازی دوستانه با باشگاه جم آبادان (که در آن زمان باشگاهی صاحب نام و قهرمان اولین دوره جام منطقه ای ایران بود) در ترکیب تیم دسته دومی پرسپولیس قرار گرفتند.

حضور این ۴ نفر در آن بازی زمینه ساز پیوستن بقیه ی بازیکنان شاهین به پرسپولیس و آغاز محبوبیت این باشگاه شد. پرسپولیس سال ۱۳۴۷ را با مربیگری پرویز دهداری و سرپرستی مسعود برومند آغاز کرد. این تیم باید کار خود را از دسته دوم آغاز می کرد، اما انحلال چند تیم در آن زمان باعث شد تا مسابقات رده بندی برای تعیین دسته باشگاه های کشور برگزار شود. در آن مسابقات ۴۴ تیم شرکت کردند که تیم های پرسپولیس، تاج، پاس و عقاب در گروه های خود صدرنشین شدند.

 

سالیان نخست (۱۳۵۲-۱۳۴۶)

از سال بعد پرسپولیس وارد لیگ ایران شد و با قهرمانی باشگاه های تهران به عنوان نماینده ی ایران به جام باشگاه های آسیا که در تایلند برگزار می شد راه یافت، اما پرسپولیس در آن جام موفق نبود و در مرحلهٔ گروهی این رقابت ها حذف شد. در سال ۱۳۴۸ کارخانه ایران ناسیونال خودروی پیکان را تولید کرد. محمود خیامی مالک آن برای تبلیغ محصول جدید کارخانه اش با عبده توافقنامه ای امضا کرد و تمام بازیکنان پرسپولیس به جز عزیز اصلی و محمود خوردبین را برای باشگاه پیکان به صورت قرضی خریداری کرد. در آن سال پیکان با اقتدار قهرمان شد و پرسپولیس با بازیکنانی جوان به مقام یازدهم رسید. پیکان آن سال پرسپولیس را با گل علی پروین شکست داد. سال بعد تمام بازیکنان به پرسپولیس بازگشتند.

در سال ۱۳۵۰، پرسپولیس اولین قهرمانی خود را با اقتدار به دست آورد. آن ها فصل را با ۱۳ پیروزی و ۱ شکست برابر تاج مسجد سلیمان پشت سر گذاشتند. در سال ۱۳۵۱ عبده مانور تبلیغاتی بزرگی به راه انداخت و باشگاه پرسپولیس را یک باشگاه حرفه ای اعلام کرد، اما در پی حمایت نکردن دیگر باشگاه ها، پرسپولیس بار دیگر آماتور شد.

 

دوران جام تخت جمشید (۱۳۵۷-۱۳۵۲)

جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۲ راه اندازی شد. این جام تا آن زمان، معتبرترین و برترین جام برگزار شده در ایران بود. در ۵ دورهٔ برگزاری این جام، پرسپولیس با ۲ قهرمانی در سال های ۵۲-۵۱ و ۵۵-۵۴ و نایب قهرمانی در ۳ سال دیگر، پرافتخارترین تیم ایران لقب گرفت. در نخستین دورهٔ جام تخت جمشید نیز پرسپولیس بدون شکست و با اقتدار تمام قهرمان شد و حتی تاج، رقیبش را که نایب قهرمان شد؛ ۶-۰ شکست داد.

پرسپولیس با پیروزی ۲-۰ برابر ماشین سازی تبریز در ۲۲ مرداد ۱۳۵۷، دوران حضور خود را در جام تخت جمشید به پایان برد.

 

سال های نخست پس از انقلاب (۱۳۶٥-۱۳۵۸)

چند ماه پیش از انقلاب اسلامی، ساختمان بولینگ عبده آتش گرفت. در پی این آتش سوزی بیمه تمام خسارت را به فاطمه پهلوی پرداخت نمود. از این رو برخی او را در آتش سوزی سهیم می دانند. عبده و فاطمه پهلوی پس از آتش سوزی به آمریکا رفتند.

با این که پرسپولیس در سال ۱۳۵۸ در جام شهید اسپندی به قهرمانی رسید، اما تیم از هم پاشید و بسیاری از بازیکنان عوض شدند. بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی باشگاه پرسپولیس را مصادره کرد و باشگاه بدون زمین تمرین و دفتر در اوج تنگدستی زیر نظر سازمان تربیت بدنی قرار گرفت.

با وقوع جنگ ایران و عراق و برگزار نشدن لیگ کشوری، پرسپولیس از دوران خوب خود فاصله گرفت، اما همچنان یکی از تیم های برتر جام باشگاه های تهران و جام حذفی تهران بود.

 

تغییر نام به پیروزی (۱۳٧٠-۱۳٦٥)

در سال ۱۳۶۰ سازمان تربیت بدنی نام بولینگ عبده را به مجموعه ورزشی شهید چمران تغییر داد و دفتر باشگاه به خوابگاه تبدیل شد. سازمان تربیت بدنی قصد داشت نام باشگاه را هم تغییر دهد اما بازیکنان در اعتراض به تغییر نام باشگاه، در بازی با هما در لیگ تهران حاضر نشدند و قهرمانی این مسابقات را از دست دادند.

در دی ۱۳۶۵، پرسپولیس تحت پوشش بنیاد مستضعفان قرار گرفت و مدیرعامل باشگاه اعلام کرد که نام باشگاه به «آزادی» تغییر خواهد کرد. بار دیگر بازیکنان برابر تغییر نام باشگاه مقاومت کردند و محمود خوردبین (سرپرست تیم)، به نمایندگی از پرسپولیس، از حضور در مسابقات انصراف داد.

پس از مدت کوتاهی بنیاد مستضعفان از باشگاه داری انصراف داده و امتیاز آن را به شرکت فرهنگی ـ ورزشی پرسپولیس که در تاریخ 16/2/70 به ثبت رسیده و 49% از سهام آن به سازمان تربیت بدنی تعلق داشت، واگذار نمود. اما در روز ۲۷ بهمن 137٠، با ثبت مؤسسه فرهنگی ـ ورزشی پیروزی، امتیاز این تیم ناباورانه به آن مؤسسه انتقال یافت و تاکنون نیز معلوم نشده که علت انتقال امتیاز باشگاه پرسپولیس از شرکت فرهنگی ـ ورزشی پرسپولیس که مالک واقعی آن بوده، چیست. هرچند به هر حال هنوز هم اکثریت مردم ایران این تیم را با نام پرسپولیس می شناسند.

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی باشگاه پرسپولیس,
ارسال توسط امیررضا خضرلو



در طول بیش از 122 سالی که از عمر آرسنال می گذرد؛ 20 مربی رهبری توپچی ها را بر عهده داشتند. با هم نگاهی به کارنامه این مربیان می اندازیم ...

1 - Sam Hollis - سام هولیس - (1897-1894)

او اولین مربی آرسنال بود. قبل از آمدن او تیم توسط بازیکنان و عده ای از اعضای کمیته باشگاه هدایت می شد. او 3 سال مربی آرسنال بود و در این مدت تیم در میانه های جدول در دسته دوم حضور داشت. در تابستان 1987 مربیگری تیم بریستول سیتی را بر عهده گرفت.

2 - Thomas Brown Mitchell - توماس بروون میشل (1898-1897)

بروون اولین مربی حرفه ای آرسنال به شمار می رفت. این مرد اسکاتلندی به عنوان منشی 12 سال در تیم بلکبرن فعالیت داشت و سپس به آرسنال آمد. او کمتر از یک سال مربی آرسنال بود و موفق شد مجوز حضور در جام حذفی را بدست بیاورد، اما در دور اول مقابل بارنلی شکست خورد و حذف شد. او همچنین توانست تیم را از مکان 10 لیگ به مکان 5 انتقال دهد. وی در مارچ سال 1898 از کار استعفا داد و دوباره به بلکبرن بازگشت و تا سال 1921 در آن جا فعالیت کرد و در سن 78 سالگی درگذشت.

3 - George Elcoat - جورج الکات (1899-1898)

الکات دوست سابق بروون بود و بعد از رفتن بروون یک سال هدایت تیم را در دست گرفت. او هم اسکاتلندی بود و به بازیکنان کشورش بیش از حد بها می داد. در پاره ای از فصل 8 اسکاتلندی همزمان در ترکیب آرسنال به میدان می رفتند!! الکات آرسنال را در لیگ به مقام هفتم رساند هر چند در آن سال تیم های لیگ به 18 تیم افزایش پیدا گرده بود. همچنین با شکست سنگین مقابل دربی کانتی از گردونه مسابقات جام حذفی کنار رفت.

4 - Harry Bradshaw - هری برادشو (1904-1899)

وقتی او تیم را از الکات تحویل گرفت 5 سال مربی آرسنال باقی ماند و موجب دگرگونی های فراوان در باشگاه شد. آرسنال بیش از پیش شناخته تر شد زیرا هری بردشو از سال 1891 - 1899 هدایت تیم بارنلی را بر عهده داشت و با این تیم موفقیت های زیادی کسب کرد. و حالا او مربی آرسنال بود. هری سیستم تاکتیکی آرسنال را متحول کرد و توانست آرسنال را در لیگ 1802 - 1803 به مقام سوم برساند. او بعدها به فولهام پیوست و قبل از مرگش در سال 1924 به عنوان منشی در لیگ های جنوبی فعالیت کرد.

5 - Phil Kelso - فیل کلسو (1908-1904)

فیل کلسو یک اسکاتلندی سخت کوش بود. او قبلاً در هیبرنیان مربیگری کرده بود و با تغییر نام باشگاه به (وولویچ آرسنال) او به مدت 4 سال مربی آرسنال شد. کلسو تیم را 2 بار تا دور چهارم جام حذفی پیش برد اما در لیگ نتایج دلچسبی کسب نکرد. او آرسنال را ترک کرد و به یک هتل بزرگ در اسکاتلند بازگشت. و در 1909 به عنوان مدیر باشگاه فولهام منسوب شد. او 15 سال آخر عمر خود را در غرب لندن سپری کرد و در 1935 در سن 64 سالگی درگذشت.

6 - George Morrell - جورج مورل (1915-1908)

او 7 سال مربی وولویچ آرسنال بود. در زمان مربیگری او آرسنال می خواست به خانه جدید خود در شمال شرقی لندن نقل مکان کند (ورزشگاه هایبوری) بنابراین او مجبور شد 6 تن از بهترین بازیکنان خود را بفروشد تا بخشی از هزینه های استادیوم جدید جبران شود. او توانست تیم را به مقام ششم لیگ برساند. رفتن به استادیوم جدید مشکلات فراوانی را برای آرسنال بوجود آورد. نداشتن بازیکن جدید و توانمند باعث شد آرسنال نتایج ضعیفی بگیرد و در لیگ 1913 در مکان 20 جدول قرار گیرد و به رقابت های لیگ دو سقوط کند. مورل موفق شد در سال 1915 تیم را به مقام 5 لیگ دو برساند و مجددا جواز حضور در لیگ یک را بدست آورد.

7 - Leslie Knighton - لسلی نایگتون (1925-1919)

او به عنوان کمک مربی در لیدز یونایتد و منچستر سیتی فعالیت داشت. او هیچ وقت نتوانست تیم را از مقام 10 بالاتر بیاورد و توسط اسطوره همیشگی آرسنال هربرت چاپمن کنار گذاشته شد. بعد از ترک توپچی ها او به عنوان مربی در تیم های برونموث، بیرمنگام و چلسی فعالیت کرد.

8 - Herbert Chapman - هربرت چاپمن (1934-1925)

هربرت چاپمن متولد شهر شفیلد بود. بدون شک بخشی از فوتبال امروز آرسنال - انگلستان و جهان مدیون فعالیت های چاپمن است. او نه تنها تفکرات خود را در آرسنال به اجرا گذاشت بلکه تمامی مدیران و مربیان فوتبال جهان از تاکتیک های او به عنوان الگوئی بی مانند استفاده می کردند. او در لیدز یونایتد و هادرزفیلد مربیگری کرد. او آرسنال را به موفقیت های بسیاری رساند. وی برای اولین بار در هایبری از سیستم 4 - 3 - 3 استفاده کرد (سیستمی که به خاطر شکل ظاهریش در موقع حمله و دفاع به دو حرف انگلیسی WM معروف بود) تیم او موفق شد 127 گل در فصل (31-1930) به ثمر برساند که رکوردی تکرار نشدی است. چاپمن در این سال جام حذفی و لیگ را با هم به دست آورد تا اولین مربی ای باشد که آرسنال را قهرمان لیگ و جام حذفی می کند. 2 سال بعد او تیم را دوباره به مقام اول لیگ رسانید (1933). حالا دیگر همه آرسنال بزرگ را می شناختند. اما مرگ نا به هنگام هربرت چاپمن در ژوئن سال 1934 همه را شوکه کرده بود. او 55 سال بیشتر سن نداشت. به عنوان تشکر و قدردانی از او مجسمه برنزی وی در هایبوری ساخته شد.

9 - George Allison - جورج آلیسون (1947-1934)

آلیسون در دارلینگتون متولد شد و قبل از آمدنش به آرسنال در سال 1905 یک روزنامه نگار بود. او ابتدا به عنوان سردبیر برنامه های باشگاه به تیم پیوست و سپس به عنوان منشی و مدیر باشگاه منسوب شد. وی در ژوئن سال 1934 به عنوان سرمربی تیم انتخاب گردید. بعد از مرگ چاپمن او توانست کار نیمه تمام وی را با شایستگی به اتمام برساند و برای دومین سال پیاپی و سومین بار در تاریخ باشگاه تیم را قهرمان لیگ کرد (1934). در سال 1935 آرسنال برای سومین سال پیاپی قهرمان لیگ شد. آلیسون همچنین در سال 1936 موفق شد جام حذفی را به دست بیاورد و 2 سال بعد در سال 1938 دوباره قهرمان لیگ شد. در فصل 47-1946 آلیسون تصمیم گرفت تا بازنشسته شود.

10 - Tom Whittaker - تام ویتاکر (1956-1947)

توماس جیمز ویتاکر در آلدرشات متولد شد. او در 1919 به باشگاه آمد و در 1927 به عنوان یکی از دستیاران چاپمن فعالیت کرد. او نقش مهمی در موفقیت چاپمن داشت. او با ایجاد رژیم درمانی فیزیکی، بازیکنان را همیشه در اوج آمادگی نگه می داشت. وی در سال 1947 جانشین چاپمن و الیسون شد. ویتاکر در سال های 1948 و 1953 دو بار قهرمان لیگ شد و یک بار نیز در 1950 قهرمان جام حذفی شد. تام ویتاکر نیز در کمال ناباوری در سن 58 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.

11 - Jack Crayston - جک کرایستون (1958-1956)

کرایستون سال 1910 در لانکشیر متولد شد و در سال 1956 به عنوان مربی آرسنال منصوب شد. او بازیکن پیشین آرسنال بود و بیش از 200 بازی برای تیم انجام داده بود. او آرسنال را از مکان 11 جدول به مکان سوم آورد ولی در پایان فصل پنجم شد. او بعد از 24 سال خدمت به باشگاه در ماه می 1958 استعفا کرد و به دانکستر راورز رفت تا شاید موفق شود. کرایستون در سال 1992 درگذشت.

12 - George Swindin - جورج سویندین (1962-1958)

وی دروازبان سابق آرسنال بود و بیش از 272 بازی برای تیم اول انجام داد. وی بعد از مربیگری در پترزبورگ یونایتد در سال 1958 به هایبوری آمد تا مربیگری تیم را بر عهده بگیرد. وی یک بازبینی کلی تیم انجام داد و در اولین فصل حضور خود به مقام سومی لیگ دست پیدا کرد. بعد از ترک توپچی ها او به تیم های نوریچ و کاردیف رفت و سپس به اسپانیا رفت و در تیم های کترینگ و کوربی مربیگری کرد. جورج در اکتبر 2005 در سن 90 سالگی درگذشت.

13 - Billy Wright - بیلی رایت (1966-1962)

بیلی متولد 1924 است. او اولین بازیکنی به شمار می رفت که بیش از 100 بازی کامل برای تیم ملی انگلستان انجام داده بود. او در 3 دوره جام های جهانی 50، 54 و 58 حضور داشت. او سال 62 مربی آرسنال شد اما هیچ وقت مقامی بهتر از هفتمی کسب نکرد. در فصل 166-1965 او باشگاه را ترک کرد. زمانی که آرسنال چهاردهم لیگ شد و در جام حذفی توسط بلکیرن کنار رفت. بیلی رایت هم اکنون با 84 سال سن به عنوان کارشناس در تلویزیون آرسنال فعالیت دارد.

14 - Bertie Mee - برتی می (1976 - 1966)

او متولد ناتینگهام است. با آمدن او آرسنال دوباره به روزهای اوج خود بازگشت و توانست در سال 71 دابل کند و هم جام حذفی و هم لیگ را پیروز شود. پیروزی در وایت هارت لین مقابل تاتنهام حکم قهرمانی آرسنال در لیگ بود. همچنین در فینال جام حذفی بعد از تساوی 0 - 0 در وقت معمول در وقت اضافه 2 - 1 لیورپول را در آنفیلد شکست داد. او در سال 66 مربی آرسنال شد و داون هاوو و دیو سکستون را به عنوان دستیاران خود انتخاب کرد. با تفکرات او آرسنال 2 با پیاپی به فینال جام حذفی در سال های 68 و 69 راه پیدا کرد ولی متأسفانه برابر لیدز و سویدین تاون شکست خورد و نتوانست جامی ببرد. در جام نمایشی اروپا که در رده سنی17 سال برگزار میشد آرسنال توانست تیم اندرلخت را در مجموع با حساب 4 - 3 در هم بکوبد و قهرمان این جام شود. بازی رفت در هایبری 3 - 1 به سود آرسنال تمام شد. او در 1976 استعفا داد و بعدها به واتفورد پیوست و دستیار گراهام تیلور شد. او در سال 2001 در سن 82 سالگی درگذشت.

15 - Terry Neill - تری نیل (1983-1976)

ویلیام جان ترنس ملقب به تری نیل در سال 1942 در بلفاست متولد شد و و در سال 1959 به عنوان بازیکن به تیم آرسنال ملحق شد. او تا سال 73 به بازی ادامه داد و در باشگاه رقیب، تاتنهام زیر نظر بیل نیکولسون از فوتبال خداحافظی کرد. او 2 فصل به عنوان مربی در تاتنهام فعالیت کرد و تقریبا موفق بود.وی در سال 76 به آرسنال آمد تا جوانترین مربی تاریخ باشگاه لقب گیرد. با آمدن تری آرسنال جان تازه ای گرفت و موفق شد 3 سال متوالی در سال های 78 - 79 و 80 به فینال جام حذفی راه پیدا کند. ولی فقط توانست در سال 79 برنده این جام شود. همچنین در فینال جام در جام اروپا در مقابل والنسیا در ضربات پنالتی شکست خورد. او در دسامبر 1983 از آرسنال اخراج شد و برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

16 - Don Howe - دوون هاوو (1986-1984)

وی در 12 اکتبر 1935 متولد شد. او بازیکن وست برومویچ بود و در زمان بیلی رایت در سال 64 به آرسنال آمد و به عنوان کاپیتان مشغول بازی شد. او در زمان برتی می مربی تیم ذخیره ها بود و در سال 1968 بعد از رفتن دیو سکستون به تیم بزرگسالان آمد. او بعدها دوباره به باشگاه خود وست برومویچ بازگشت. او همچنین در گالاتاسرای ترکیه و لیدز مربیگری کره است. وی در سال 77 دوباره به آرسنال بازگشت. وقتی به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد بازیکنانی را که خودش در تیم جوانان پرورش داده بود به تیم اصلی آورد. (تونی آدامز - دیوید روکاستل - نیال کویین) وی در مارچ سال 86 برای معالجه بیماری خود از آرسنال رفت. بعد از رفع بیماری به عنوان کمک در ویمبلدون و همچینن مربی در کویینز پارک رنجرز و کاونتری مشغول فعالیت شد. او هم اکنون به روزنامه نگاری و کار در رادیو مشغول است.

17 - George Graham - جورج گراهام (1995-1986)

بازیکن سابق آرسنال، گراهام بعد از 3 سال مربیگری در میلوال به آرسنال ملحق شد. دو قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام اتحادیه، یک قهرمانی در جام حذفی و یک قهرمانی در جام یوفا و جام در جام اروپا کارنامه فوق العاده درخشانی از وی به جا گذاشته است. تیم او ساخته شده از استعدادهای ناب انگلستان بین سال های 80 تا 90 بود. او برای ایجاد این ساختمان تیمی منسجم، مشهور شد. تله آفسایدگیری که او پدید آورده بود نتیجه گرفتن برای هر تیمی را مشکل می ساخت. وی یان رایت را پرورش داد و او را به بهترین گلزن تاریخ آرسنال تبدیل کرد. رکوردی که بعدها توسط هانری شکسته شد. وی در سال 95 آرسنال را ترک کرد و مربیگری تیم های لیدز و تاتنهام را بر عهده گرفت. گراهام بعد از قهرمانی در جام یوفادر اوج افتخار آرسنال را ترک کرد. او هم اکنون یک کارشناس فوتبال است.

18 - Stewart Houston - استیوارت هاستون (1996-1995)

بعد از استعفای گراهام او مربی موقت آرسنال شد. وی مدتی با ریوچ کار کرد ولی بعد به تاتنهام رفت و کمک گراهام شد. سپس به عنوان مربی در کویینز پارک رنجرز فعالیت کرد.

19 - Bruce Rioch - بروس ریوچ (1996-1995)

ریوچ توسط گراهام به دیوید دین معرفی شد. او باور داشت که ریوچ می تواند تیم را موفق کند. او قبل از آرسنال مربی بولتون بود. وی در ادامه فصل 96- 1995 آرسنال را در جام یوفا هدایت کرد و در آخرین روزهای این فصل برابر اورتون، بلکبرن و تتنهام روی نیمکت آرسنال نشست. وی توانست به نیمه نهایی جام اتحادیه برسد ولی مقابل استون ویلا شکست خورد و حذف شد. او در انتهای فصل باشگاه را ترک گفت و به کویینز پارک رنجرز رفت تا در کنار هاستون فعالیت کند. او بعدها مربی ویگان و نوریچ سیتی شد و هم اکنون در باشگاه دانمارکی ادنسن فعالیت می کند. بزرگترین حرکت او برای آرسنال خرید دنیس برگ کمپ از اینتر میلان بود.

20 - Arsène Wenger- آرسن ونگر (1996 - تا به امروز)


ونگر در سپتامبر سال 96 به آرسنال آمد. او قبلاً مربیگری تیم های نانسی و موناکو در فرانسه و گرامپوس ایت در ژاپن را بر عهده داشت. ونگر در دومین فصل حضورش در آرسنال موفق شد که با این تیم دابل کند و هم جام حذفی و هم لیگ را برنده شود (98-1997). او بعدها 2 بار دیگر در سال های 2002 و 2004 قهرمان لیگ شد. وی چهار بار جام حذفی را بالای سر برده و هرگز رتبه تیمش در لیگ از 4 پائینتر نیامده است. ونگر آرسنال را به فینال جام یوفا 2000 رسانید ولی مقابل گالاتاسرای در ضربات پنالتی مغلوب شد. همچنین به فینال جام باشگاههای اروپا در سال 2006 رسید که در آن دیدار از بارسلونا شکست خورد. آرسن ونگر همچنان هدایت توپچی ها را بر عهده دارد و بعد از جابجایی از هایبوری به استادیوم جدید امارات به فکر روزهای موفق آینده است.

تبلیغات کلیکی

ورزشی



تاريخ : سه شنبه 8 مرداد 1392برچسب:تاریخچه ی مربیان آرسنال,
ارسال توسط امیررضا خضرلو