خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
شنایی با لالیگا
لیگ دسته اول اسپانیا از فصل 29/1928 به وجود آمده و بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، از آنجائیكه باشگاههای اسپانیایی در تورنمنتهای اروپایی بهترین نتایج را كسب كردهاند، لالیگا به عنوان قویترین لیگ فوتبال اروپا معرفی شده است.
قوانین:
لیگ از 20 تیم تشكیل شده است كه در بازیهای رفت و برگشت، قهرمان را تعیین میكنند. مكان تیمها در جدول، حاصل امتیازاتی است كه كسب میكنند: 3 امتیاز برای پیروزی، 1 امتیاز برای تساوی و بدون امتیاز برای شكست. برخلاف برخی لیگهای دیگر مثل بوندسلیگا، در زمان كسب امتیاز مساوی، تفاضل گل مدنظر نبوده است، بلكه نتیجه دیدار مستقیم دو تیم همامتیاز ملاك قرار میگیرد.
بر اساس ارزیابی پنج ساله یوفا، قهرمان و تیم دوم جدول راهی لیگ قهرمانان اروپا میشوند، تیمهای سوم و چهارم باید در بازیهای مقدماتی لیگ قهرمانان شركت كنند. تیمهای رده پنج و شش نیز به جام یوفا راه پیدا میكنند. سه تیم آخر جدول هم به لیگ دسته دوم سقوط میكنند.
تاریخچه:
در سال 1926 فوتبال حرفهای وارد اسپانیا شد. با فصل 29/1928 یك لیگ ملی یكپارچه ( لالیگا ) به وجود آمد كه در آن ده باشگاه برای كسب اولین عنوان قهرمانی با یكدیگر به رقابت پرداختند: اف. ث. بارسلونا، رئال مادرید، آتلتیكو بیلبائو، رئال سوسیهداد سن سباستین، آرهناس كلوب دو گتسكو، آتلتیكو مادرید، اسپانیول بارسلونا، اروپا بارسلونا، رئال یونیون ایرون و ریسینگ سانتاندر.
اولین قهرمانی را نیز اف. ث. بارسلونا با دو امتیاز برتری نسبت به رئال مادرید به دست آورد.
برای فصل 35/1934 لیگ به 12 باشگاه افزایش یافت.
در جریان جنگهای داخلی اسپانیا، در فصلهای 39/1938 – 37/1936 هیچ مسابقهای برگزار نشد. پس از پیروزی گروههای ضد جمهوری به رهبری ژنرال فرانچسكو فرانكو، دوباره رقابتها از سر گرفته شد. به علاوه باشگاههایی كه در نامشان جزئی غیر اسپانیایی نظیر فوتبال كلوب، ریسینگ، اسپورتینگ یا آتلتیك داشتند، مجبور به تغییر نام شدند. البته این قانون دوباره در دهه هفتاد در مواردی پس گرفته و لغو شد.
از فصل 42/1941 لیگ باشگاهی اسپانیا با 14 تیم، از فصل 51/1950 با 16 تیم، و از فصل 72/1971 با 18 تیم برگزار شد. برای فصل 88/1987 تعداد تیمهای لیگ به 20 تیم افزایش پیدا كرد و تا امروز نیز به همین صورت باقی ماندهاست.
یك استثنا در فصل 96/1995 و 97/1996 به وجود آمد. پس از پایان فصل 95/1994 دو باشگاه سلتاویگو و اف. ث. سویا به دلیل مقروض بودن به دسته پایینتر سقوط كردند و به جای آنها دو تیم رئال والادولید و آلباسته بالومپی كه از لحاظ ورزشی سقوط كرده بودند، در لیگ باقی ماندند. سران دو باشگاه سلتا و سویا و نیز هواداران این دو تیم به این قضیه واكنش نشان دادند. اعتراض آنها نسبت به سقوط اجباری توأم با موفقیت بود. پس از آن لیگ به 22 تیم افزایش پیدا كرد، چرا كه والادولید و آلباسته هم در مقابل تصمیم فدراسیون فوتبال این كشور مبنی بر سقوط آنها به دسته دوم اعتراض كرده و در لیگ ماندگار شدند. پس از دو فصل اما، لیگ دوباره به 20 تیم كاهش پیدا كرد.
فهرست قهرمانان باشگاههای اسپانیا (لالیگا):
2009-بارسلونا
2008-بارسلونا
2007- رئال مادرید
2006- اف.ث.بارسلونا
2005- اف.ث.بارسلونا
2004- اف.ث.والنسیا
2003- رئال مادرید
2002- اف.ث. والنسیا
2001- رئال مادرید
2000- دیپورتیوو لاكرونیا
1999- اف.ث. بارسلونا
1998- اف.ث.بارسلونا
1997- رئال مادرید
1996- آتلتیكو مادرید
1995- رئال مادرید
1994- اف.ث.بارسلونا
1993- اف.ث.بارسلونا
1992- اف.ث.بارسلونا
1991- اف.ث.بارسلونا
1990- رئال مادرید
1989- رئال مادرید
1988- رئال مادرید
1987- رئال مادرید
1986- رئال مادرید
1985- اف.ث. بارسلونا
1984- آتلتیك بیلبائو
1983- آتلتیك بیلبائو
1982- رئال سوسیهداد سن سباستین
1981- رئال سوسیهداد سن سباستین
1980- رئال مادرید
1979- رئال مادرید
1978- رئال مادرید
1977- آتلتیكو مادرید
1976- رئال مادرید
1975- رئال مادرید
1974- اف.ث.بارسلونا
1973- آتلتیكو مادرید
1972- رئال مادرید
1971- والنسیا سی.اف
1970- آتلتیكو مادرید
1969- رئال مادرید
1968- رئال مادرید
1967- رئال مادرید
1966- آتلتیكو مادرید
1965- رئال مادرید
1964- رئال مادرید
1963- رئال مادرید
1962- رئال مادرید
1961- رئال مادرید
1960- اف.ث.بارسلونا
1959- اف.ث.بارسلونا
1958- رئال مادرید
1957- رئال مادرید
1956- آتلتیك بیلبائو
1955- رئال مادرید
1954- رئال مادرید
1953- اف.ث.بارسلونا
1952- اف.ث.بارسلونا
1951- آتلتیكو مادرید
1950- آتلتیكو مادرید
1949- اف.ث.بارسلونا
1948- اف.ث.بارسلونا
1947- آتلتیك بیلبائو
1946- اف.ث.سویا
1945- اف.ث.بارسلونا
1944- اف.ث.والنسیا
1943- آتلتیك بیلبائو
1942- اف.ث.والنسیا
1941- آتلتیكو مادرید
1940- آتلتیكو مادرید
[جنگهای داخلی اسپانیا]
1936- آتلتیك بیلبائو
1935- بتیس سویا
1934- آتلتیك بیلبائو
1933- رئال مادرید
1932- رئال مادرید
1931- آتلتیك بیلبائو
1930- آتلتیك بیلبائو
1929- اف.ث.بارسلونا
ركوردداران بازی در لالیگا:
آندونی زوبیزارتا 1998-1981 622 بازی بارسلونا
اوزهبیو 2002-1983 543 بازی رئال والادولید
بویو 1997-1976 542 بازی رئال مادرید
مانوئل سانچز 2001-1983 524 بازی رئال مادرید
میگوئل سولر 2003-1983 504 بازی رئال مایوركا
فرناندو هیهرو 2003-1986 497 بازی رئال مادرید
خوزه ماریا باكرو 1997-1980 483 بازی بارسلونا
لورن 2002-1984 482 بازی رئال سوسیهداد
خواكین آلونسو گونزالس 1992-1977 479 بازی اسپورتینگ گیخون
خوزه رومن لابورو 1985-1967 469 بازی بتیس سویا
ركوردداران گلزنی لالیگا :
تلمو زارائونائیندیا 1955-1940 251 گل آتلتیك بیلبائو
هوگو سانچز 1994-1981 234 گل رئال مادرید
آلفردو دی استفانو 1966-1953 227 گل رئال مادرید
سزار 1960-1941 226 گل بارسلونا
كوئینی 1987-1970 219 گل اسپورتینگ گیخون
پاهینو 1956-1943 210 گل رئال مادرید
موندو 1951-1939 195 گل والنسیا
رائول تاكنون -1994 187 گل رئال مادرید
سانتیانا 1988-1970 186 گل رئال مادرید
خوان آرزا اینیو 1984-1974 182 گل سویا
کریستین رونالدو
بیو گرافی بسیار بسیارکامل و جالب و دقیق کریس رونالدو...
بیوگرافی کریستینو رونالدو:
اسم کامل: کریستینو رونالدو دوس سانتوز آویرو
اسم مستعار: کریس/ ران/ رانی/ سلطان اس تی پاور
تاریخ تولد: دوشنبه/ ۵ فوریه سال ۱۹۸۵
محل تولد: فانشال/ پرتغال
قد: ۱۸۴ سانتیمتر (6ft. 1in)
فیلم مورد علاقه: حس ششم
بازیگر زن مورد علاقه: انجلینا جولی
رنگ مورد علاقه: سفید و قرمز
عدد مورد علاقه: ۷
نوشابه ی مورد علاقه: کوکا کولا
رنگ مو/ رنگ چشم: ای روشن/ ای
اصلیت: کریستین (christian) کاتولیک
نام مادر: ماریا دالرس دوس سانتوز آویرو
نام پدر: جوز دینیز آویرو
نام برادر: هوگو آویرو
نام خواهر ها: الما آویرو/ کاتیو آویرو
نام عمو/ دایی: الکس اویرو
تلفن همراه: نوکیا ۶۲۳۰
ماشین ها: پورش (سیلور) / فراری (قرمز)
کریستینو رونالدو هافبک جوان تیم ملی فوتبال پرتغال که در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در مقابل ایران از گروه D به میدان رفت و در کسب برد ۲ بر صفر مقابل ایرانی ها سهم به سزایی داشت و بعد به خاطر برخوردش با وین رونی در بازی با انگلستان خبر ساز شد ۲۱ سال پیش در کشور پرتغال متولد شد.
او دقیقا در تاریخ پنجم فوریه سال ۱۹۸۵ (۱۶ بهمن سال ۱۳۶۴) و در حومه شهر فونچال از سانتو آنتونیو پرتغال چشم به جهان گشود.
پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش نیز به امور منزل می پرداخت با این حال او تنها فرزند خانواده اش به شما رنمی رفت. زیرا با وجود کریستینو وهوگو و الما و کاتیاف خانواده ی رونالدو شش نفره بود.
کریستینو از همان سال های کودکی نشان داد که علاقه ی زیادی به توپ دارد. از این رو هر وقت که توپ به دست می گرفت با هم سن و سال هایش سرگرم فوتبال می شد و وقتی در شش سالگی وارد مدرسه شد با دوستان و همکلاسی ها به بازی فوتبال می پرداخت. خانم ((ماریا دوس سانتوز)) یکی از معلمان او در دوران دبستان می گوید:
((خوب به خاطر دارم از همان زمانی که کریستینو دوران دبستان را آغاز کرد خیلی به بازی فوتبال علاقه داشت. او هر گاه که فرصت می کرد در ساعات ورزشی یا اوغات فراغت از درس مشغول فوتبال می شد.
توپ فوتبال جورابی:
معلم کریستینو درست می گوید علاقه ی وی به فوتبال بی حد و حصر بود. خودش می گوید:
((از کودکی علاقه ی زیادی به فوتبال داشتم به همین خاطر وقتی صاحب توپ بودم وقت را هدر نمی دادم و فوری سرگرم بازی می شدم. هر وقت هم که توپی در کار نبود با هر چیزی که شبیه توپ فوتبال بود دست به انجام فوتبال می زدم. شاید باورتان نشود ولی حتی گاهی جورای هایم را از پا در می آوردم و دولنگه جوراب را در هم می کردم تا فرضا توپی درست شود و بتوانم با آن فوتبال بازی کنم...))
حضور در رده ی باشگاهی:
این همه علاقه و شور و شوق نسبت به فوتبال از دید خانواده کریستینو دور نماند به همین دلیل پدرش که متوجه شور و شوق پسرش نسبت به فوتبال شده بود اجازه داد تا در همان سنین کم به صورت جدی و در قالب باشگاهی به فراگیری صحیح فوتبال بپردازد.
لذا این نوجوان با استعداد خیلی سریع مدارج ترقی را در تیم های فوتبال طی کرد تا جایی که در سال ۲۰۰۳ از تیم اسپورتینگ جدا شد و سر الکس فرگوسن مربی منچستر یونایتد که او را کشف کرده بود وی را به عنوان پدیده ای جوان به تیم خود برد.
در این تیم انگلیسی کریستینو که از تکنیک نابی همچون بازیکنان یرزیلی برخوردار است... بیش از پیش توانست خود را در علم حرفه ای فوتبال مطرح سازد.
به همین خاطر بسیاری از کارشناسان وتحلیل گران اعتقاد دارند حضور در منچستر یونایتدبیش از پیش باعث معرفی این بازیکن به دنیای حرفه ای فوتبال شد.
سابقه ی ملی:
اما از لحاظ ملی مسابقات جام ملت های ۲۰۰۴ که در کشور او یعنی پرتغال انجام گرفت.. توانست برای اولین بار این بازیکن خط میانی و خصوصیات خوبش را به جهانیان معرفی کند.
کریستینو رونالدو اگر چه در آن مسابقات همراه تیمش نتوانست فاتح شود و پس از تیم شگفتی ساز یونان تیم دوم شد.. معذالک خصوصیات خوب او از طریق یک تورنمنت مهم نظیر جام ملت ها عیان گشت.
پس از آن کریستینو در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ با تیم ملی کشورش خوش درخشید.
او انقدر خوب کار کرد که یکی از کاندید های کسب عنوان پدیده جوان جام بود که البته در ای زمینه به تشخیص گروه فنی فیفا لوکاس پودولوسکی مهاجم ۲۱ ساله و جوان آلمان ها گوی سبقت را از وی ربود و کریستینوی جوان دوم شد.
عملکرد کریتینو رونالدو در سال ۲۰۰۶:تعداد بازی های انجام داده: ۳۳
تعداد حضور در ترکیب اصلی از ابتدا: ۲۴
تعداد حضور به عنوان بازیکن تازه نفس و تعویضی:۸
گل زده:۹
پنالتی: -
کارت زرد: ۸
کارت قرمز: ۱
مجموع کل دقایق بازی انجام داده: ۲۲۹۱ دقیقه
فعالیت باشگاهی:فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳: اسپورتینگ لیسبون... ۳ گل زده... ۲۵ بازی
فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴: منچستر یونایتد ۴ گل زده - ۲۹ بازی ( ۵ بازی در لیگ قهرمان)
فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵: منچستر یونایتد... ۵ گل زده و ۳۳ بازی و ۸ گل زده
فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶: منچستر یونایتد.. ۹ گل زده و ۳۳ بازی ( یک گل زده در لیگ قهرمانان اروپا و ۸ بازی اینجام شده)
افتخارات:سال ۲۰۰۴: نایب قهرمان اروپا
سال ۲۰۰۴: قهرمان جام حذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: برنده ی جام خذفی انگلستان با منچستر یونایتد
سال ۲۰۰۶: عضو تیم چهارم جام جهانی ۲۰۰۶- آلمان.
دوران کودکی کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو در پنجم فوریه سال 1985 در دهکده ی فونچال واقع در جزیره ی مادیرای پرتغال متولد شد. او کوچکترین عضو خانواده ای شش نفره به حساب می آمد و دو خواهر به نام های الما و کاتیا و یک برادر به نام هوگو داشت. مادر کریس "ماریا دولارس دو سانتوس" و پدرش "ژوزه دنیس آویرو" نام داشت. نام دوم کریس رونالدو را پدرش به خاطر علاقه ای که به "رونالد ریگان" رئیس جمهور اسبق آمریکا داشت، رونالدو انتخاب کرد به طوری که این نام یعنی رونالدو نام رایجی در پرتغال به شمار نمی آید البته انتخاب این نام دلایل سیاسی نداشت و "رونالد ریگان" هنرپیشه ی مورد علاقه ی پدر کریس بود. کریستیانو از سه سالگی فوتبال را روی ماسه های مادیرا آغاز کرد و مادر و خانواده اش هم همیشه در روز تولدش به جای اسباب بازی، دوچرخه و کامپیوتر که بچه های معمولی به آن ها علاقه دارند به درخواست خود کریس به او توپ هدیه می دادند و این علاقه ی زیاد کریس کوچک را به فوتبال نشان می داد. کریس پس از وردودش به مدرسه در سن شش سالگی به صورت جدی تری به فوتبال پرداخت. نکته جالب در مورد او این است که در کودکی به او لقب "گریه کن " را می دادند چون وقتی هم سن و سالانش از او در کار های مختلف پیشی می گرفتند، تنها با صدای بلند گریه می کرد. همین خصوصیات حسادت او بود که توانست به کریستیانو رونالدو کمک کند تا فوتبال را به صورت حرفه ای و در بالا ترین سطح یاد بگیرد. هرچند او در مدرسه و خانه تنیس روی میز هم بازی می کرد و در آن مهارت خوبی هم داشت به طوری که یک بار هم می خواست عضو تیمی در این رشته ی ورزشی شود ولی در نهایت تصمیم گرفت که سراغ عشق حقیقی اش یعنی فوتبال برود و آن را پی بگیرد. کریس از کودکی طرفدار باشگاه اس. ال. بنفیکای لیسبون بود ولی تقدیر چنین رقم خورد که او در آینده به تیم اسپورتینگ لیسبون بپیوندد. اولین بازی کریس در تیم آماتور آندورینیا بود که پدرش هم در همین تیم به عنوان تدارکاتچی فعالیت می کرد. در سال 1995، یعنی در ده سالگی کریس، دو باشگاه خوب منطقه ی مادیرا یعنی ماریتیمو و ناسیونال علاقه داشتند او را به تیم خود بیاورند. ماریتیمو که باشگاه بزرگ تر بود به خاطر از دست رفتن قرار ملاقات با "روی سانتوس" مربی آندورینیا، شانس به دست آوردن کریس رونالدو را از دست داد و تیم همسایه یعنی ناسیونال موفق به جذب کریس شد. کریس پس از یک سال بازی در ناسیونال و بردن عنوان قهرمانی رده ی نونهالان، تنها با سه روز تمرین به اسپورتینگ لیسبون پیوست. کریس همیشه رفتن به این باشگاه را مدیون زحمات مادرش می داند. بازی در اسپورتینگ لیسبون بازی در این تیم سختی های خاصی را برای کریس نوجوان به همراه داشت، او از خانواده اش جدا بود و تنها راه ارتباط او با خانواده اش، تماس های تلفنی بودند که او را به خانواده اش نزدیک می کردند. سایر بازیکنان تیم همواره کریس را به خاطر لهجه ی مادیرایی اش مسخره و تحقیر می کردند اما کریس با وجود سختی هایی که در این تیم می کشید، راه خود را آرام آرام طی می کرد. مربی اسپورتینگ لیسبون همواره به استعداد ذاتی و هوش فردی در انجام بازی فوتبال تاکید می کرد و رونالدو هم سعی می کرد هرچه استعداد دارد،پرورش دهد و از آن ها به بهترین نحو ممکن بهره ببرد و خود را تبدیل به یک بازیکن حرفه ای فوتبال کند. اما اولین بازی کریس رونالدو با شماره ی بیست و هشت اسپورتینگ در برابر " موریرنسه" بود که کریستیانو در این بازی دو گل زد که شروع خوبی در آلکوچته یا کارخانه ی فوتبال لیسبونی ها به حساب می آمد. برای بازی های قهرمانی جوانان زیر 17 سال به تیم ملی دعوت شد و این بار توسط " ژرارد هولیه" سرمربی وقت لیورپول مورد توجه قرار گرفت. رونالدو در آن موقع 16 سال سن داشت. مدیران لیورپول با جذب کریس رونالدو مخالفت کردند چون اعتقاد داشتند که او جوان است و بازیکن بهتر از او فراوان و این شد که کریس به شیاطین سرخ پیوست تا بلای جان لک لک های آنفیلد شود. جلب توجه سر آلکس فرگوسن و حضور در منچستر یونایتد در تابستان 2003 بود که اسپورتینگ در یک بازی اروپایی مقابل منچستر یونایتد قرار گرفت و با نتیجه ی سه بر یک به پیروزی رسید و کریستیانو رونالدو هم در این بازی خوش درخشید. آن شب، بعد از بازی، همه ی بازیکنان یونایتد از هنرنمایی کریستیانو رونالدو که هم زمان در دو گوش راست و چپ و با هر دو پا می توانست دفاع حریف را به هم بریزد، سخن می گفتند طوری که سر آلکس فرگوسن را راضی کردند تا او را جذب تیم خودشان کند. سر آلکس فرگوسن هم همین نظر را داشت و در ضمن بازیکن شماره ی هفت تیمش یعنی دیوید بکام را با وضع افتضاحی یعنی با زدن کفش خود به پیشانی اش، عملا از تیم اخراج کرده کرده و هوادران تیم را از خودش رنجانده بود. بنابراین فرصت را غنیمت شمرد و از کریس دعوت کرد که با منچستر یونایتد قرار داد امضا کند. قبل از حضور کریستیانو رونالدو، دارن فلچر تنها گزینه برای پوشیدن شماره ی هفت مشهور یونایتد بود اما حالا سر آلکس فرگوسن این جوانک 18 ساله ی پرتغالی را شایسته ی این شماره می دانست. بالاخره کریستیانو رونالدو همراه با جنجال و حاشیه های فراوان با قرار دادی 12/24 میلیون پوندی از تیم راه راه سبز و سفید پوش به جمع شیاطین سرخ آمد. سر آلکس فرگوسن آماده بود که شماره ی هفت افسانه ای تیمش را به او بسپارد ولی کریستیانو رونالدو همان شماره ی بیست و هشت تیم گذشته اش را می خواست و معتقد بود در صورت پوشیدن شماره ی هفت انتظارات و توقعات مردم هوادار یونایتد از او بالا خواهد بود. فرگوسن با وجود این، شماره ی هفت را به این بازیکن تازه وارد داد تا بعد ها جواب اعتماد بزرگش را بگیرد. در واقع جورج بست اولین کسی بود که به شماره ی هفت منچستر یونایتد معنا داد. دیگر شماره ی هفت پشت پیراهن هر کسی دیده نمی شد. او کسی بود که توپ طلای اروپا را هم در این تیم از آن خود کرده بود. بعد از بست نوبت به نا م های بزرگ دیگری نظیر برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکام رسید و حالا که دیوید بکامی در کار نبود شماره ی هفت به کریستیانو رونالدو می رسید. هر چند در آن زمان همه فکر می کردند فرگوسن با دادن این شماره به او می خواهد خاطره ی بکام را از یاد ها ببرد. کریس رونالدو قبل از ورود به منچستر یونایتد، از طرف آرسن ونگر سرمربی آرسنال هم دعوت به حضور در تیمش شده بود ولی چون منچستر یونایتد مبلغ گران قیمت تری را پیشنهاد کرده بود، آن ها پاپس کشیده بودند. در فصل 2004-2003 نخستین نمایش جانشین وین رونی برابر بولتون از دقیقه ی 61 بازی شروع شد، کریس گل نزد اما دو پاس گل داد و تماشاگران اولد ترافورد را به وجد آورد و در نتیجه ی برد چهار بر صفر تیمش مقابل تیم رقیب سهیم شد. کریس اوایل کار خود در منچستر یونایتد چند کارت قرمز و زرد دریافت کرد که نشان از ناپختگی این ستاره ی جوان بود. بازی های کریس در روز های نخست برای هواداران بسیار زجر آور و اعصاب خرد کن بود. چرا که بسیار خودخواه و تک رو بود و به بازی تیمی اهمیت چندانی نمی داد. به ویژه آن که منچستر پایه و اساس برنامه های تیمی اش روی حرکات گروهی و تیمی بود و بازی انفرادی در میان آن ها معنایی نداشت هم چنین همان طور که قبلا هم گفته شد کریس رونالدو بسیار زود از کوره در می رفت و در زمین عصبانی می شد. شب زنده داری های او و حضور در کلوب های شبانه هم از دلایل دیگری بود که او را با وجود این که بازیکن مهره و تکنیکی به حساب می آمد، غیر قابل تحمل می ساخت ولی او همیشه تحت حمایت های بی شائبه ی سر آلکس فرگوسن قرار داشت و همه ی این ها کریس را ملزم می ساخت تا روزی پاسخ حمایت های فرگوسن را بدهد. در آگوست 2003، کریس اولین بار با پیراهن سرخ تیم ملی پرتغال در مقابل قزاقستان ظاهر شد و به یورو 2004 رفت ( زمانی که تیم پرتغال فینال را به تیم یونان باخت، گریه کرد و از این که تیمش نتوانست دل هموطنانش را به دست آورد، بسیار ناراحت شد.) و با تیم المپیک پرتغال در المپیک 2004 بازی کرد و با یونایتد هم قهرمان جام حذفی انگلیس شد. کریس رونالدو در 29 اکتبر 2005، هزارمین گل یونایتد را در لیگ برتر انگلستان به ثمر رساند. او در سال 2005 از طرف فیفابه عنوان بهترین فوتبالیست جوان جهان انتخاب شد. کریس تحت نظر فرگوسن پیشرفت های بسیاری کرد. فرگوسن به خاطر او حتی به بازیکن ستاره ی تیمش پشت کرد و زمانی که خبر هایی از درگیری کریس رونالدو و رودفن نیستلروی، دیگر بازیکن منچستر یونایتد، به گوش می سرید و گفته می شد که کریس باشگاه را ترک خواهد کرد، رودفن نیستلروی از تیم خارج شد و قرار داد کریستیانو رونالدو تا سال 2010 تمدید شد. هواداران رفته رفته ارزش رونالدو را درک و او را تبدیل به بازیکن محبوب خود کردند. کریس رونالدو در اولین جام جهانی خود، در سال 2006 در بازی های مقدماتی جام جهانی، زمانی که در تاریخ 7 سپتامبر 2005، تیم ملی پرتغال با تیم ملی روسیه مصاف داشت، تنها چند ساعت قبل از بازی، خبر مرگ پدرش، ژوزه دنیس آویرا راشنید ولی مجبور بود در ترکیب تیمش حضور داشته باشد. او در بازی حضور پیدا کرد و اطمینان داشت که روح پدرش هم در ورزشگاه حاضر بود. بعد از بازی سرآلکس فرگوسن اورا به زادگاهش مشایعت کرد. در همین سال، او از سوی فیفا بیستمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال لقب گرفت. دو ماه بعد از خبر مرگ پدرش، او را به همراه مردی دیگر به اتهام آزار جنسی بازداشت کردند ولی کریستیانو خود را از تمامی اتهامات تبرئه کرد و همه ی این مسائل را توطئه ای برای بد نام کردن خود دانست. در همین سال، رونالدو پس از حادثه ی سونامی همراه با هم تیمی هایش، به اندونزی سفر کرد و کارهای خیر خواهانه ای برای مردم آن جا انجام داد و هزینه ی سفر یک پدر و پسرش را که از بازماندگان آن حادثه بودند، برای دیدن بازی های جام جهانی فوتبال تقبل کرد و خانه ای برای آن ها تهیه کرد و سمبل کمک به بازماندگان سونامی نام گرفت. در جام جهانی 2006 ، اولین گل جام جهانی خود را در برابر ایران به ثمر رساند و سپس در مرحله ی یک چهارم نهایی در 8 جولای2006 باعث اخراج هم تیمی خود "وین رونی" در بازی با تیم ملی انگلستان شد. هواداران وین رونی در منچستر انگلیس قیامت به پا کردند و به نشانه ی اعتراض به کریس رونالدو، شیشه های خانه ی گران قیمت او را در منچستر شکستند که همین باعث شد شایعاتی مبنی بر جدایی او از منچستر یونایتد شنیده شود. از آن سو هم "مرچه رومرو"، نامزد اسپانیایی کریس رونالدو از او درخواست می کرد که مدتی از منچستر و منچستر یونایتد دور باشد و کریس هم قصد جدایی از منچستر یونایتد و رفتن به رئال مادرید را داشت اما سر آلکس فرگوسن که همواره او را حمایت می کرد و چون پسر خود او را دوست می داشت، مانع این اتفاق شد. ( سر آلکس فرگوسن، به شدت به کریستیانو رونالدو علاقه مند است و او را همچون پسر خوانده ی خود می داند.) در سال 2006 و قبل از جام جهانی فوتبال، کریس رونالدو با منچستر یونایتد قهرمان جام اتحادیه ی فوتبال انگلستان هم شده بود و در سال 2006 بود که کریس بهترین بازیکن جوان جهان از سوی اتحادیه ی فوتبالیست های حرفه ای شد و هم چنین در همین سال در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت و بهترین بازیکن ماه لیگ برتر در ماه های نوامبر و دسامبر 2006 هم شد تا افتخارات خود را بیشتر و بیشتر کند. رونالدو همراه با تیم ملی پرتغال، علیرغم حاشیه های اولیه و پیامد های بعدی (به خاطر تحریک داور برای اخراج وین رونی)، در رده ی چهارم جهان قرار گرفت که بزرگترین افتخار او در طول تاریخ فوتبالیست بودنش به حساب می آید. سال 2007 با منچستر یونایتد سال 2007-2006، کم کم موتور گل زنی کریس رونالدو روشن شد و او در لیگ برتر در طی سی و چهار بازی فصل، 17 گل به ثمر رساند. در تنها حضورش در جام اتحادیه ی انگلیس هیچ گلی به ثمر نرساند و در لیگ اروپا هم در 11 بازی، سه گل زد و نتیجه ی تلاش او و هم تیمی هایش در یونایتد به دست آوردن عنوان قهرمانی لیگ برتر در سال 2007 میلادی بود که بعد از سال ها از آن منچستر یونایتد می شد. او و هم تیمی هایش در جام خیریه سال 2007 نیز جام را بالا ی سر خود گرفتند. کریس رونالدو در سال 2007 بهترین بازیکن سال پرتغال شد و عناوینی مانند بهترین بازیکن جوان سال انگلیس، بهترین بازیکن سال انگلیس، بهترین بازیکن سال از نگاه تماشا گران،بهترین مهاجم سال و بهترین بازیکن فصل لیگ برتر را به دست آورد و در تیم منتخب لیگ برتر هم در همین سال حضور داشت ولی در رقابت با کاکای برزیلی برای دریافت توپ طلا، موفقیتی به دست نیاورد و کاکا این جایزه را به خانه برد. اوج پیشرفت کریستیانو رونالدو در سال 2008 با شیاطین سرخ شایسته است قبل از پرداختن به موفقیت های کریس رونالدو در فصل 2008- 2007 اندکی از و روحیه ی با نشاط و توانایی های او بگوییم. کریستیانو رونالدو اولین نفری بود که در تمرینات منچستر یونایتد حضور می یافت و به تمرین و بدن سازی می پرداخت طوری که همواره تعجب هم تیمی هایش را بر می انگیخت. ادوین ون در سار در مورد او می گوید:" او زودتر از همه در تمرینات حاضر می شود، گویی همواره در کمپ زندگی می کند." او همیشه لبخند می زند و شاداب و جذاب است. او در بازی های یورو 2004 و جام جهانی 2006 به عنوان جذاب ترین بازیکن انتخاب شد. روابط او با همه خوب و دوستانه است به خصوص با بچه ها. او با آلبرتو جاردیم، فرماندار زادگاه خود دوست صمیمی است. هرچند که او خیلی در زندگی از دوستان صمیمی برخوردار نبوده است و این مربوط به ذات و شخصیت او می شود که به راحتی کسی را به عنوان دوست صمیمی خود اتنخاب نمی کند و مادر و برادرش را صمیمی ترین دوستان خود می داند. تکنیک را می توان با نگاه به بازی رونالدو تعریف کرد؛ نه فقط در حرکات پا به توپ و دریبل زدن، بلکه در شوت های بیرون پا و نوک پا و دیگر تکنیک هایی که یک بازیکن کامل به آن ها نیاز دارد. سبکی که رونالدو بازی می کندیک نو آوری در دنیای مستطیل سبز به حساب می آید. او یک هافبک است ولی به واقع در منچستر یونایتد هیچ وظیفه یا پست خاصی برای او تعریف نشده است. او به همان اندازه که وظیفه دارد گل بزند، باید گل بسازد و همان قدر که باید دریبل کند، باید پاس بدهد. حرکات او با توپ، پر است از ریزه کاری های زیبا و با ظرافت، پا عوض کردن های او حین نفوذ از کناره ها، پاس های چیپ ناگهانی پشت سر مدافعان، پاس های عمقی دقیق در شرایطی که بدنش وانمود می کند که قصد فرستادن توپ به سمتی دیگر را دارد و بسیاری از حرکات دیگر که او راتبدیل به بازیکنی کرده است که مهار او یعنی مهار تیم. میانگین مسافتی که او در زمین طی می کند، به 11 کیلو متر می رسد البته در بسیاری از بازی ها حتی تا 13 کیلو متر هم می دود و همه ی این ها از او یک بازیکن کامل می سازد. فصل 2008-2007 برای کریستیانو رونالدو یک فصل کاملا رویایی به شمار می آمد. او در این فصل با منچستر یونایتد موفق ترین فصلش را گذراند و توانست در یک فصل 42 گل برای تیمش به ثمر برساند. سی و یک گل در لیگ برتر، هشت گل در لیگ قهرمانان اروپا و سه گل در مسابقات دیگر که این آمار نه تنها برای یک هافبک تهاجمی بلکه برای یک تمام کننده ی کلاسیک هم رویا بود. او در این سال بود که برای دومین بار پیاپی با منچستر یونایتد قهرمان لیگ برتر انگلیس شد و در فینال بازی لیگ قهرمانان مقابل تیم چل
زندگي نامه ي ليونل مسي
ليونل مسي درتاريخ بيست و چهارم جون سال1987 در بوينس آيرس
آرژانتين چشم به جهان گشود
پدرش خورخه نام داشت. در کودکي فوتبال بسيار خوبي داشت. امّا در نوجواني بيماري بدي گرفت و باعث به آمدن او به بندر بارسلون اسپانيا براي درمان شد. بيماري اش خوب شد. باشگاه بارسلونا از او دعوت کرد تا در تيم جوانان بارسا فوتبال خوبش را نمايش دهد. در بارسا درخشيد و خانواده اش براي اقامت به بارسلون آمدند. لئوآنقدر گلزني کرد تا به تيم بزرگسالان بارسا رفت. در اولين بازيش درآرژانتين مسي مثل ستاره درخشيد و پيراهنش را به پدرش هديه داد . همچنين در اولين بازيش در ليگ قهرمانان با چلسي به قدري درخشيد که شهرت جهاني گرفت. در بازي برگشت در حال درخشيدن بازيکنان چلسي او را به مدّت 6 ماه مصدوم کردند. به طوري که به اولين بازي جام جهاني 2006 نرسيد. امّا در بازي بعدي که آرژانتين صربستان را 6 تايي کرد گل زيباي ششم را به ثمر رساند.در بازي يک چهارم در مقابل آلمان بازي نکرد و روي نيمکت نشست.آرژانتين بازي را واگذار کرد به طوري که بيشتر کارشناسان فوتبال عقيده داشتند که با وجود مسي آرژانتين به نيمه نهايي راه پيدا مي کرد و از گردونه ي رقابت ها حذف نمي شد.به همين خا طر پکرمن سر مربي آرژانتين را اخراج کردند. بعد از جام جهاني 2006 آلمان، پيشنهادهاي زيادي به مسي شد –از جمله پيشنهاد 7ميليارد و 200ميليوني اينتر که معادل با 8 ميليون يورو بود- اما ليونل بارسا را ترجيح داد و پيشنهادها را رد کرد. در لاليگا در نيم فصل اول در بازي با سويا به مدّت 5 ماه مصدوم شد.اما در نيم فصل دوم در بازي برگشت با رئال مادريد هت تريک کرد. گل دقيقه 5 را با 10، 11 را با 22، و 72 را با 92 جواب داد و تيمش را از عزاي عمومي در آورد. او گفت:" من اين سه گل را به بارسا بدهکار بودم." و گفت:"اولين هت تريکم بود و فقط در محله مان هت تريک کرده بودم." او در مورد گل ها افزود :" صحنه منجر به گل اول را بارها با خود مرور کردم، پاس اتوئو بسيار خوب بود و در فضايي بسيار مناسب به من رسيد، خروج کاسياس سريع و بي نقص بود، اما با توجه به موقعيتي که در آن قرار داشتم توانستم بهترين ضربه ممکن را بزنم و آن را به شکلي زيبا وارد دروازه کنم . گل دوم را به خاطر دارم، محوطه جريمه شلوغ بود و بازيکنان زيادي در آن حضور داشتند بنابراين نمي توانستم توپ را به هر جايي که مي خواستم بفرستم. احتمال زيادي وجود داشت ضربه ام به بازيکنان برخورد کند امّا خوشبختانه توانستم آنگونه که مي خواستم به توپ ضربه بزنم.عملا هيچ کس نمي توانست مانع از ورود توپ به داخل دروازه شود.گل سوّم امّا شکل متفاوتي داشت.حرکتي کاملا انفجاري بود.رونالدينهو به من نگاه مي کرد و متوجه شدم مي خواهد مرا پا به توپ کند.در فضاي محدودي که پيش رويم بود حرکت کردم الگرا آنجا بود و کاسياس هوشيار به نظر مي رسيد .از اين که توانستم توپ را با آن کيفيت وارد دروازه کنم بسيار خوشحالم."مسي ششمين کسي بود که در پيراهن بارسا در مقابل رئال هت تريک مي کند. در جام قهرمانان دو سال بعد در مقابل ليون 2 گل زد. ودر فصل بعد لا ليگا در همه ي بازي ها گلزني کرد و هم اکنون آقاي گل اسپانياست.
او تا به حال 2 گل همانند مارادونا زده است . يکي گل مارادونا را به انگلستان که مسي به ختافه با دريپل کردن 6 نفر انجام داد و گل ديگر مارادونا که با دست گل کرد را مسي به اسپانيول زد و چنين کرد که با سر درون دروازه جای داد.
اين علت ها و علت ها ي ديگري است که او را به مارادونا ي دوم معروف کرده است.......
تیم ملی فوتبال اسپانیا
| اسپانیا | ||||
 |
||||
| لقب | خشم سرخ | |||
| فدراسیون | انجمن سلطنتی فدراسیون فوتبال اسپانیا |
|||
| کنفدراسیون | یوفا | |||
| سرمربی | ویسنته دل بوسکه | |||
| کاپیتان | ایکر کاسیاس | |||
| بیشترین بازی ملی | ایکر کاسیاس (۱۳۷ بازی) | |||
| بیشترین گل ملی | داوید ویا (۵۱ گل) | |||
| ورزشگاه خانگی | سانتیاگو برنابئو | |||
| کد فیفا | ESP | |||
| ردهبندی فیفا | ۱ | |||
| برترین رده در فیفا | ۱ (جولای ۲۰۰۸ - ژوئن ۲۰۰۹، اکتبر ۲۰۰۹ - مارس ۲۰۱۰، جولای ۲۰۱۰ - جولای ۲۰۱۱، اکتبر ۲۰۱۱ - حال حاضر) |
|||
| پایینترین رده در فیفا | ۲۵ (مارس ۱۹۹۸) | |||
| رده الو | ۱ | |||
| برترین رده الو | ۱ (سپتامبر ۱۹۲۰ - مه ۱۹۲۴، سپتامبر ۱۹۲۵ - دسامبر ۱۹۲۵، ژوئن ۲۰۰۲، ژوئن ۲۰۰۸ - ژوئن ۲۰۰۹، جولای ۲۰۱۰ - حال حاضر) |
|||
| پایینترین رده الو | ۲۰ (ژوئن ۱۹۹۶، ژوئن ۱۹۸۱، نوامبر ۱۹۹۱) |
|||
|
||||
نخستین بازی ملی اسپانیا 1–0 دانمارک  (بروکسل, بلژیک; 28 August 1920)[۱] |
||||
بهترین پیروزی اسپانیا 13–0 بلغارستان  (اسپانیا; 21 مه 1933) |
||||
بدترین شکست ایتالیا 7–1 اسپانیا (آمستردام, هلند; 4 ژولای 1928)[۲]  انگلیس 7–1 اسپانیا (لندن, انگلیس; 9 دستامبر 1931)[۳] |
||||
| جام جهانی | ||||
| حضور | ۱۳ بار (نخستین ۱۹۳۴ (میلادی)) | |||
| بهترین نتیجه | قهرمان ۲۰۱۰ | |||
| نام منطقهای | جام ملتهای اروپا | |||
| حضور | ۸ بار (نخستین ۱۹۶۴) | |||
| بهترین نتیجه | قهرمان, ۱۹۶۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲ | |||
تیم ملی فوتبال اسپانیا (به اسپانیایی: Selección de fútbol de España)، مطرح ترین و قدرتمند ترین تیم ملی فوتبال حال حاضر در دنیاست که قهرمان یورو ۱۹۶۴، یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. سرمربی فعلی اسپانیا ویسنته دل بوسکه است که با اسپانیا قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲ شده است. به تازگی تیم ملی فوتبال اسپانیا به "خشم سرخ" لقب گرفته است. [۴][۵]
اسپانیا قهرمان جهان و اروپا، پس از قهرمانی در یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و یورو ۲۰۱۲، تبدیل به تنها تیم اروپایی شده است که قهرمان پی در پی سه جام بین المللی شده است. در جولای ۲۰۰۸، اسپانیا برای اولین بار در رده بندی فیفا به صدر جدول صعود کرد. اسپانیا بین نوامبر ۲۰۰۶ و ژوئن ۲۰۰۹، ۳۵ بازی را نباخت تا این که از برزیل شکست خورد.
محتویات
|
افتخارات
تیم ملی اسپانیا سه بار در جام ملتهای اروپا ۱۹۶۴، جام ملتهای اروپا ۲۰۰۸ و جام ملتهای اروپا ۲۰۱۲ به مقام قهرمانی رسیده است. این تیم در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ برای نخستین بار به فینال جام جهانی راه یافت[۶] و قهرمان شد.
جام جهانی ۲۰۱۰
تیم ملی فوتبال اسپانیا در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی با برد تیم آلمان با گل کارلوس پویول به فینال راه یافت. این تیم در بازی نهایی، تیم ملی فوتبال هلند را یک بر صفر در وقت اضافه با گل آندرس اینیستا در دقیقه ۱۱۶ شکست داد و قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی شدوجام را از ایتالیا گرفت.
ترکیب کنونی
سرمربی: ویسنته دل بوسکه
|
| ش. | پست | بازیکن | تت (سن) | بازی | گل | باشگاه | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | دروازهبان | ایکر کاسیاس (کاپیتان) | ۲۰ مه ۱۹۸۱ (۲۷) | ۹۶ | ۰ |  رئال مادرید |
||
| ۱۲ | دروازهبان | ویکتور والدز | ۱۴ ژانویهٔ ۱۹۸۲ (۳۰ سال) | ۸ | ۰ | بارسلونا |
||
| ۲۳ | دروازهبان | خوزه مانوئل رینا | ۳۱ اوت ۱۹۸۲ (۲۹ سال) | ۲۵ | ۰ | لیورپول |
||
| ۲ | مدافع | رائول آلبیول | ۴ سپتامبر ۱۹۸۵ (۲۶ سال) | ۳۴ | ۰ | رئال مادرید |
||
| ۳ | مدافع | جرارد پیکه | ۲ فوریهٔ ۱۹۸۷ (۲۵ سال) | ۴۵ | ۴ | بارسلونا |
||
| ۴ | مدافع | خاوی مارتینز | ۲ سپتامبر ۱۹۸۸ (۲۳ سال) | ۸ | ۰ | اتلتیک بیلبائو |
||
| ۵ | مدافع | خوان فرانسیسکو تورس (خوان فران) | ۹ ژانویهٔ ۱۹۸۵ (۲۷ سال) | ۱ | ۰ | اتلتیکو مادرید |
||
| ۱۵ | مدافع | سرخیو راموس | ۳۰ مارس ۱۹۸۶ (۲۶ سال) | ۹۲ | ۶ | رئال مادرید |
||
| ۱۷ | مدافع | آلوارو آربه لوآ | ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۸۳ (۲۹ سال) | ۴۱ | ۰ | رئال مادرید |
||
| ۱۸ | مدافع | جوردی آلبا | ۲۱ مارس ۱۹۸۹ (۲۳ سال) | ۱۱ | ۱ | بارسلونا |
||
| ۶ | هافبک | آندرس اینیستا | ۱۱ مهٔ ۱۹۸۴ (۲۸ سال) | ۷۱ | ۱۰ | بارسلونا |
||
| ۸ | هافبک | ژاوی هرناندز | ۲۵ ژانویهٔ ۱۹۸۰ (۳۲ سال) | ۱۱۵ | ۱۱ | بارسلونا |
||
| ۱۰ | هافبک | سسک فابرگاس | ۴ مهٔ ۱۹۸۷ (۲۵ سال) | ۶۹ | ۱۰ | بارسلونا |
||
| ۱۳ | هافبک | خوان ماتا | ۲۸ آوریل ۱۹۸۸ (۲۴ سال) | ۱۹ | ۶ | چلسی |
||
| ۱۴ | هافبک | ژابی آلونسو | ۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ (۳۰ سال) | ۱۰۲ | ۱۵ | رئال مادرید |
||
| ۱۶ | هافبک | سرخیو بوسکتس | ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۸ (۲۴ سال) | ۴۵ | ۰ | بارسلونا |
||
| ۲۰ | هافبک | سانتی کازورلا | ۱۳ دسامبر ۱۹۸۴ (۲۷ سال) | ۴۵ | ۶ | مالاگا |
||
| ۲۱ | هافبک | داوید سیلوا | ۸ ژانویهٔ ۱۹۸۶ (۲۶ سال) | ۶۴ | ۱۸ | منچستر سیتی |
||
| ۲۲ | هافبک | خسوس ناواس | ۲۱ نوامبر ۱۹۸۵ (۲۶ سال) | ۲۰ | ۲ | سویا |
||
| ۷ | مهاجم | پدرو رودریگز لدسما | ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۸۷ (۲۵ سال) | ۱۸ | ۲ | بارسلونا |
||
| ۹ | مهاجم | فرناندو تورس | ۲۰ مارس ۱۹۸۴ (۲۸ سال) | ۹۸ | ۳۱ | چلسی |
||
| ۱۱ | مهاجم | آلوارو نگردو | ۲۰ اوت ۱۹۸۵ (۲۷ سال) | ۱۲ | ۶ | سویا |
||
| ۱۹ | مهاجم | فرناندو لورنته | ۲۶ فوریهٔ ۱۹۸۵ (۲۷ سال) | ۲۰ | ۷ | اتلتیک بیلبائو |
||
باشگاه روبین کازان روسیه
باشگاه فوتبال روبین کازان (به روسی: Футбольный клуб Рубин Казань) یک باشگاه فوتبال در شهر قازان (جمهوری تاتارستان) در روسیه میباشد که در لیگ برتر روسیه بازی میکند.تاریخچه روبین کازان
افتخارات روبین کازان
- قهرمانی لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
- مقام سومی در لیگ برتر روسیه در سال های 2008 و 2009،
- نایب قهرمانی کاپ روسیه در سال 2009،
- قهرمان سوپرکاپ روسیه در سال 2010
مربی
 |
 کوربان بردیف
سن: ۶۰
|
دروازه بان ها
 |
سرگی ريژیکوف
سن: ۳۲
|
 |
علی رضا حقیقی
سن: ۲۵
|
 |
 گیدریوس آرلاسکیس
سن: ۲۵
|
 |
E. Cheremisin
سن: ۲۵
|
 |
آلکسی برزين
سن: ۲۰
|
مدافعان
| |
A. Pashchenko
سن: ۱۹
|
|
 Ruslan Abishov
سن: ۲۵
|
|
 سولومون کورکولیا
سن: ۲۱
|
 |
رومان شارونوف
سن: ۳۶
|
 |
سزار ناباس
سن: ۳۳
|
|
K. Vasilyev
سن: ۲۰
|
 |
اینال جِتیجِزِف
سن: ۲۶
|
 |
اولگ کوزمین
سن: ۳۲
|
 |
مارکانو
سن: ۲۶
|
 |
کریستین دانیل آنسالدی
سن: ۲۶
|
خط میانی
 |
ولادیسلاو کالیک
سن: ۲۸
|
 |
آلیشر دزهالیوف
سن: ۱۹
|
 |
 بیبراس ناتچو
سن: ۲۵
|
 |
الکساندر ریازانتسف
سن: ۲۶
|
 |
 سرگی کیسلیاک
سن: ۲۶
|
|
R. Stepin
سن: ۱۹
|
| |
 Vagiz Galiulin
سن: ۲۵
|
 |
 رومان ارمنکو
سن: ۲۶
|
 |
 يان ام ویلا
سن: ۲۳
|
 |
 گوکدنیز کارادنیز
سن: ۳۳
|
 |
دِمیتری توربینسکی
سن: ۲۹
|
مهاجمان
 |
سردار آزمون
سن: ۱۸
|
 |
اَلِکساندِر پرودنیکوف
سن: ۲۴
|
 |
 خوزه سالومون روندون گيمنز
سن: ۲۳
|
تاسیس: 1348
مدیرعامل: اصغر دلیلی
آدرس: اصفهان – خیابان شمس آبادی – باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن
تلفن: 2222949 - 2201870- 2227004- 0311
فکس: 2211295- 0311
ایمیل: zobahansport@yahoo.com zobahan50@gmail.com
سایت: www.zobahanclub.com
تاریخچه
تاسیسات عظیم کارخانه ذوب آهن و شهرک وابسته به آن همزمان با آنکه دیگهای جوشان ذوب آهن جوشیدند ونقش اساسی خود را با افتتاح قسمتهایی از آن در صنایع کشور روشن ساختند ، ورزش را پذیرفتند.
در همان سال یعنی سال 1347 که گردانندگان این صنعت مادر به اندیشه جا و مکانی برای ورزش کارگران و کارمندان خود افتادند ، پس از آن به همت تعدادی از کارکنان کارخانه که در مرحله ساختمانی قرار داشت ، بنیان باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان را با فعالیت در رشته های فوتبال ، والیبال ، بسکتبال ، کشتی ، وزنه برداری ، تنیس روی میز و شنا گذاشتند و تا کنون نیز پرچم این صنعت همراه با تیم های ورزشی آن در سطح کشور بر افراشته شده است . ذوب آهن در سال 1352 به جام تخت حمشید وارد شد. این تیم تا به حا توانسته – به غیر از سال 1374 که در در لیگ دو بازی کرد – در تمامی لیگ های سطح اول فوتبال ایران بازی کند.
باشگاه ذوب آهن با دارا بودن 159 تیم ورزشی در چند سال اخیر از لحاظ فنی و عمرانی رشد کمی و کیفی فراوانی داشته است و ورزشکاران این باشگاه با پرچم های انسانیت ، مروت و مردانگی سکوهای عظیم و سترگ قهرمانی را در عرصه های مختلف ملی و بین المللی برای جامعه ورزشی ایران به ارمغان آورده اند.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن در سالهای 1375 و 1376 و 1378 به عنوان باشگاه نمونه و برتر کشور انتخاب گردیده است .
این باشگاه همگام با متدهای روز ورزشی جهان ، توجه به تیمهای پایه که یکی از مهمترین اصول باشگاه داری در جهان به شمار می رود را مورد بررسی قرار داده و بر مبنای آن ، اصول سه گانه جوان گرایی ، بومی گرایی و قرار گرفتن بر روی سکوهای قهرمانی را در دستور کار خود قرار داده است.
باشگاه فرهنگی ورزشی ذوب آهن اصفهان از تاریخ تاسیس تاکنون علاوه بر کسب عنوانهای بیشمار قهرمانی ، چهره های بزرگی را تحویل تیمهای ملی ایران داده که آنان نیز در لباس تیم ملی ایران موفق به کسب عناوین مهمی برای ایران عزیز شده اند .
افتخارات:
قهرمانی جام حذفی در سال 1383
نائب قهرمانی لیگ برتر 88-87
نائب قهرمانی لیگ برتر 88-89
نائب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا 2010
رنگ لباس اول: پیراهن سفید/ شورت سفید
رنگ لباس دوم: پیراهن سبز / شورت سبز
ورزشگاه اختصاصی: ورزشگاه فولادشهر
تیم فوتبال پگاه گیلان در ابتدای فصل ۸۷ -۸۸ منحل و امتیاز تیم فوتبال پگاه گیلان توسط استانداری گیلان به داماش گیلان انتقال یافت، داماش تیمی به همین نام در تهران و دورود داشت اکنون تیم داماش در رشت مرکز فعالیت تیمهای داماش است.
پس از نادر دست نشان مربی موفق پگاه گیلان بیژن ذوالفقارنسب جایگزین شد و این تیم نتایج دور از انتظاری با نایب قهرمان جام حذفی یعنی پگاه سابق کسب کرد پس از برکناری در دی ماه ۸۷ حسین عبدی که تنها سابقه مربیگری یک تیم دانشجویی به نام ویند در کشور امارات را داشت به عنوان مربی جدید این تیم لیگ برتری از سوی امیر عابدینی معرفی شد و سپس استانکو پابلوکوویچ جایگزین عبدی شد اما این دو نتوانستند مانع از سقوط پرطرفدارترین تیم شمال ایران شوند و داماش رشت در لیگ برتر هشتم به دسته اول سقوط کرد.
فیروز کریمی از سوی امیر عابدینی به عنوان سرمربی جدید داماش در لیگ دسته اول ۸۸-۸۹ با هدف بازگشت چند باره به لیگ برتر انتخاب شد.
داماش در رشت به طور ساماندهی شده دارای تیمهای والیبال در سوپر لیگ و بستکتبال در لیگ دسته اول است. و در برخی رشتهها به طور فرعی دارای تیم هایی ورزشی است.
امیر عابدینی و هیئت مدیره داماش وعده احداث ورزشگاه اختصاصی و ایجاد دانشگاه تخصصی ورزش را در رشت و قرار گرفتن تیم فوتبال بین تیمهای بالای جدول طی یک برنامههای سه و پنج ساله و حتی قهرمانی در لیگ برتر را داده اند.
داماش گیلان یک شرکت تولید آب معدنی در استان گیلان - رشت است.
این تیم در مرداد ماه سال هشتاد و نه خورشیدی در از شرکت داماش گیلان جدا شد به گروه گردشگری درفک رشت واگذار شد در پی این فروپاشی نام این برای چندمین بار دچار تغییر و باشگاه جدید با تشکیلات و کادر مدیریتی فعلی به درفکِ گیلان تغییر نام داد. این تغییرات با واکنش و اعتراض هواداران این تیم و فوتبال دوستان رشت به مدیریت باشگاه همراه شد. و هیات مدیره باشگاه از این انتقال درون سازمانی عقب نشینی کرد. و اعلام شد این این تیم داماش گیلان باقی خواهد ماند.
در سال 1332 و به همت زنده ياد محمود حريری اولين سنگ بنای باشگاه با نام شاهين در شهر اصفهان بر زمين نهاده شد.
اين باشگاه که يکی از سرشاخه های اصلی و اوليه باشگاه شاهين تهران در اصفهان بود ، در سال 1346 و با توجه به مسائل و مشکلات به وجود آمده فی مابين باشگاه شاهين و مسئولين وقت سازمان تربيت بدنی و اعلام انحلال آن ، تغيير نام داد تا با نام جديد سپاهان پرچم دار ورزش در ديار نصف جهان باشد.
فعاليتهای فرهنگی ، ورزشی باشگاه تا اواخر سال 1371 ادامه داشت تا اينکه از ابتدای سال 1372 و با توجه به شرايط اقتصادی بوجود آمده و با در نظر گرفتن مصالح باشگاه که در اصل بر حفظ نام سپاهان بود ، امتياز باشگاه به کارخانه سيمان سپاهان واگذار گرديد تا از اين تاريخ باشگاه سپاهان تحت نام و مديريت کارخانه سيمان سپاهان ادامه حيات دهد.
تغيير شرايط اقتصادی کشور و عرضه شدن سهام کارخانه سيمان سپاهان در بورس سهام و عدم تمايل سهامداران جديد اين کارخانه به باشگاه داری سبب گرديد تا پس از يکسری رايزنی و تلاشهای گسترده مسئولين و مقامات ارشد سياسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، صنعتی و ورزشی استان و مساعدتهای در خور تحسين شخص مهندس جهانگيری وزير محترم معادن و فلزات ومهندس اسلاميان مدير عامل مجتمع عظيم فولاد مبارکه ، امتياز باشگاه به فولاد مبارکه واگذار گردد تا فعاليتهای اين باشگاه از تاريخ 1379/5/5 بصورت بسيار گسترده با نام باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان ادامه يابد.
لیگ قهرمانان اروپا، مهمترین جام باشگاهی جهان است. پرافتخارترین تیم این جام، رئال مادرید با 9 بار قهرمانی است. پس از رئال، میلان با 7 بار قهرمانی دومین تیم پرافتخار این جام است. لیورپول با 5 بار قهرمانی و بایرن مونیخ و آژاکس و بارسلونا هر یک با 4 بار قهرمانی، در رده بعدی قرار دارند. پس از این ها، منچستریونایتد و اینترمیلان 3 بار موفق به کسب عنوان قهرمانی این رقابت ها شده اند.
در مجموع، فوتبال اسپانیا با 13 بار قهرمانی بهترین عملکرد را در لیگ قهرمانان اروپا داشته است. فوتبال ایتالیا و انگلستان با 12 بار قهرمانی در رده دوم قرار دارند و فوتبال آلمان و هلند، هر یک با 6 بار قهرمانی، مشترکاً در رده سوم قرار دارند. فوتبال پرتغال با 4 بار قهرمانی در رده پنجم لیگ قهرمانان اروپاست. فوتبال فرانسه، اسکاتلند، رومانی و یوگوسلاوی نیز، هر کدام با 1 بار قهرمانی، مشترکاً در رده ششم لیگ قهرمانان اروپا قرار دارند.
با پیروزی چلسی در برابر بایرن مونیخ، چلسی نه تنها برای اولین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، بلکه فوتبال انگلستان را با 12 بار قهرمانی در این مسابقات، در کنار فوتبال ایتالیا قرار می داد. اما اگر بایرن مونیخ فاتح فینال مونیخ می شد، فوتبال آلمان با 7 بار قهرمانی از فوتبال هلند ( با 6 بار قهرمانی ) پیشی می گرفت. فهرست قهرمانان لیگ قهرمانان اروپا در 56 دوره گذشته، در پیش روی شماست.
56 - 1955 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 4 - رایمز 3)
57 - 1956 (اسپانیا) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - فیورنتینا صفر)
58 - 1957 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - آ ث میلان 2 / در وقت اضافه)
59 - 1958 (آلمان) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - رایمز صفر)
60 - 1959 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 7 - اینتراخت 3)
61 - 1960 (سوییس) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 3 - بارسلونا 2)
62 - 1961 (هلند) - قهرمان: بنفیکا (نتیجه فینال: بنفیکا 5 - رئال مادرید 3)
63 - 1962 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - بنفیکا 1)
64 - 1963 (اتریش) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 3 - رئال مادرید 1)
65 - 1964 (ایتالیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 1 - بنفیکا صفر)
66 - 1965 (بلژیک) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - پارتیزان 1)
67 - 1966 (پرتغال) - قهرمان: سلتیک (نتیجه فینال: سلتیک 2 - اینتر میلان 1)
68 - 1967 (انگلیس) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 4 - بنفیکا 1 / در وقت اضافه)
69 - 1968 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - آژاکس 1)
70 - 1969 (ایتالیا) - قهرمان: فاینورد (نتیجه فینال: فاینورد 2 - سلتیک 1 / در وقت اضافه)
71 - 1970 (انگلیس) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - پاناتینایکوس صفر)
72 - 1971 (هلند) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 2 - اینتر میلان صفر)
73 - 1972 (یوگسلاوی) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس 1 - یوونتوس صفر)
74 - 1973 (بلژیک) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 4 - آتلتیکو صفر)
75 - 1974 (فرانسه) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 2 - لیدز صفر)
76 - 1975 (اسکاتلند) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 1 - سنت اتین صفر)
77 - 1976 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 3 - مونشن گلادباخ 1)
78 - 1977 (انگلیس) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - کلاب بروژ صفر)
79 - 1978 (آلمان) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - مالمو صفر)
80 - 1979 (اسپانیا) - قهرمان: ناتینگهام فارست (نتیجه فینال: ناتینگهام فارست 1 - هامبورگ صفر)
81 - 1980 (فرانسه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 1 - رئال مادرید صفر)
82 - 1981 (هلند) - قهرمان: آستون ویلا (نتیجه فینال: آستون ویلا 1 - بایرن مونیخ صفر)
83 - 1982 (یونان) - قهرمان: هامبورگ (نتیجه فینال: هامبورگ 1 - یوونتوس صفر)
84 - 1983 (ایتالیا) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 4 - آ اس رم 2)
85 - 1984 (بلژیک) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 1 - لیورپول صفر)
31) سال 86 - 1985 (اسپانیا) - قهرمان: استوا بخارست (نتیجه فینال: استوا بخارست 2 - بارسلونا صفر)
87 - 1986 (اتریش) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 2 - بایرن مونیخ 1)
88 - 1987 (آلمان) - قهرمان: آیندهوون (نتیجه فینال: آیندهوون 6 - بنفیکا 5 / در ضربات پنالتی)
89 - 1988 (اسپانیا) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - استوا بخارست صفر)
90 - 1989 (اتریش) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 1 - بنفیکا صفر)
91 - 1990 (ایتالیا) - قهرمان: کرونا (نتیجه فینال: کرونا 5 - مارسی 3 / در ضربات پنالتی)
92 - 1991 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 1 - سامپدوریا صفر / در وقت اضافه)
93 - 1992 (آلمان) - قهرمان: مارسی (نتیجه فینال: مارسی 1 - آ ث میلان صفر)
94 - 1993 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 4 - بارسلونا صفر)
95 - 1994 (اتریش) - قهرمان: آژاکس (نتیجه فینال: آژاکس یک - آ ث میلان صفر)
96 - 1995 (ایتالیا) - قهرمان: یوونتوس (نتیجه فینال: یوونتوس 4 - آژاکس 2 / در ضربات پنالتی)
97 - 1996 (آلمان) - قهرمان: دورتموند (نتیجه فینال: دورتموند 3 - یوونتوس 1)
98 - 1997 (هلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 1 - یوونتوس صفر)
99 - 1998 (اسپانیا) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 2 - بایرن مونیخ 1)
2000 - 1999 (فرانسه) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 3 - والنسیا صفر)
2001 - 2000 (ایتالیا) - قهرمان: بایرن مونیخ (نتیجه فینال: بایرن مونیخ 5 - والنسیا 4 / در ضربات پنالتی)
2002 - 2001 (اسکاتلند) - قهرمان: رئال مادرید (نتیجه فینال: رئال مادرید 2 - لورکوزن 1)
2003 - 2002 (انگلیس) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 3 - یوونتوس 2 / در ضربات پنالتی)
2004 - 2003 (آلمان) - قهرمان: پورتو (نتیجه فینال: پورتو 3 - موناکو صفر)
2005 - 2004 (ترکیه) - قهرمان: لیورپول (نتیجه فینال: لیورپول 6 - آ ث میلان 5 / در ضربات پنالتی)
2006 - 2005 (فرانسه) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - آرسنال 1)
2007 - 2006 (یونان) - قهرمان: آ ث میلان (نتیجه فینال: آ ث میلان 2 - لیورپول 1)
2008 - 2007 (روسیه) - قهرمان: منچستر یونایتد (نتیجه فینال: منچستر یونایتد 6 - چلسی 5 / در ضربات پنالتی)
2009 - 2008 (ایتالیا) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 2 - منچستر یونایتد صفر)
2010 - 2009 (اسپانیا) - قهرمان: اینتر میلان (نتیجه فینال: اینتر میلان 2 - بایرن مونیخ صفر)
2011 - 2010 (انگلیس) - قهرمان: بارسلونا (نتیجه فینال: بارسلونا 3 - منچستر یونایتد 1)
2011-2012 (آلمان) - قهرمان: چلسی ( نتیجه فینال: چلسی 5 - بایرن مونیخ 4/ در ضربات پنالتی)
